آیا واقعاً کسی فکر می کند که ایلان ماسک به حمایت از خلاقیت ها در توییتر اهمیت می دهد؟ | سامانتا فلورانی

پس از یک حماسه هفت ماهه، و بازدید از توییتر HQ حمل سینک حمامایلان ماسک اکنون مالک توییتر است.

در ماه آوریل، کارشناسان حقوق دیجیتال نسبت به خطرات ناشی از قرار گرفتن فضاهای آنلاین در معرض هوی و هوس میلیاردرها هشدار دادند. بسیاری ابراز نگرانی کرده‌اند که تحت رهبری ماسک، امنیت آنلاین، بحث عمومی و مشارکت دموکراتیک در توییتر ممکن است از بین برود، در حالی که بیم آن است که اطلاعات نادرست و سخنان نفرت‌انگیز افزایش یابد.

اما توییتر چیزی فراتر از اخبار و سیاست است. همچنین مکانی برای فرهنگ، خلاقیت و اجتماع است. پلتفرم‌های دیجیتال بدون کسانی که محتوای آنها را پر می‌کنند، ارزشی ندارند، بنابراین تغییرات پیشنهادی ماسک برای صنایع خلاق چه معنایی دارد؟

ماسک پس از اخراج سریع مدیران و در میان ترس از بازگرداندن حساب دونالد ترامپ، اولین تغییر عمده در توییتر را کمتر از یک هفته پس از خرید آن اعلام کرد: کاربران باید برای چک آبی پرداخت کنند.

ماسک در توییتر خود نوشت: «سیستم اربابان و دهقانان فعلی توییتر برای کسانی که علامت آبی دارند یا ندارند، مزخرف است». «قدرت برای مردم! آبی برای 8 دلار در ماه.”

هیچ چیز مانند پرداخت حقوق ماهانه به رئیس فئودال جدید توییتر، «قدرت به مردم» نمی گوید. این ممکن است تجسم سرمایه‌داری مدرن باشد که ماسک می‌تواند سلسله مراتب ثروتی را برای چیزی که قبلاً رایگان بود ایجاد کند و آن را پوپولیستی بنامد. همچنین بسیار طعنه آمیز است که یک میلیاردر که شرکتش مانع از تلاش کارمندان برای تشکیل اتحادیه شده است، ادعا کند که مرد مردم است.

علاوه بر علامت آبی، ماسک قول داده است که کسانی که مایلند (و می توانند) برای این امتیاز شرکت کنند، “اولویت در پاسخ ها، اشاره ها و جستجو” را دریافت خواهند کرد. ماسک ادعا می‌کند که این امر به توییتر جریان درآمدی می‌دهد تا به سازندگان محتوا پاداش دهد.

خندیدن به پوچ بودن این پیشنهاد وسوسه انگیز است، و خود تولیدکنندگان محتوا به سرعت به کاستی های منطقی الزام آنها به پرداخت هزینه بر اساس وعده ضعیفی که ممکن است بعداً به آنها پاداش داده شود اشاره کردند.

برای هر کسی که به طور مزمن در توییتر نیست، تیک آبی فقط برای کاربران “تأیید شده” در دسترس است – هر کسی می تواند برای تایید شدن درخواست دهد، اما شما باید موارد خاصی را رعایت کنید. الزاماتاز جمله «معتبر، قابل توجه و فعال» بودن. در طول سال‌ها، چک آبی به عنوان یک نماد وضعیت تلقی شده است، اما همچنین یک اقدام مهم پیشگیری از اطلاعات نادرست و راهی برای جلوگیری از جعل هویت ترول‌ها به افراد مشهور آنلاین است. این یک سیستم کامل نبود، اما تضعیف فرآیند تأیید با قرار دادن برچسب قیمت روی آن، اعتماد را تضعیف می‌کند و در نهایت منجر به افزایش اطلاعات نادرست می‌شود، که احتمالاً نتایج شدیدی برای ایمنی چه در فضای آنلاین و چه در خارج از آن خواهد داشت. مطمئناً کمکی به سازندگان نخواهد کرد.

همچنین گزارش شده است که ماسک در حال برنامه ریزی برای راه اندازی “Paywalled Video” است تا به مردم اجازه دهد برای دسترسی به محتوای ویدئویی هزینه ای دریافت کنند، در حالی که توییتر کاهش یافته است. گزارش شده است که تیمی که روی آن کار می‌کنند، آن را به‌عنوان پرخطر علامت‌گذاری کرده‌اند و به مشکلات مربوط به کپی رایت، ایمنی و انطباق قانونی اشاره کرده‌اند. هیچ یک از این خطرات در دراز مدت به سازندگان خدمت نمی کند. اما توییتر ماسک به زودی شارژ می شود و قرار است ظرف دو هفته راه اندازی شود. این بسیار “سریع حرکت کنید و چیزها را خراب کنید” در اوایل دهه 2000 فیس بوک است.

به احتمال زیاد این ویژگی برای محتوای بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد، به ویژه با توجه به اینکه توییتر از لحاظ تاریخی یکی از دوستانه ترین پلتفرم ها برای برهنگی و هرزه نگاری توافقی بوده است. در تئوری، این می تواند گام بزرگی در حمایت از کارگران جنسی و تولیدکنندگان محتوای بزرگسالان باشد. اما این نگرانی وجود دارد که ماسک ممکن است تبدیل به یک دوست خیانتکار شود، تنها متحدی برای سازندگان حاشیه‌ای است تا زمانی که ممکن است برای او پول زیادی ایجاد کند.

پرداخت برای تأیید و محتوای ویدیویی تغییر قابل توجهی را برای توییتر و رابطه آن با سازندگان محتوا نشان می دهد. اما در شرایطی که این ایده‌ها کار نمی‌کنند، افزایش سود برای ماسک لزوماً به معنای حمایت از کارگران خلاق و فرهنگی و یا کاربران عمومی نیست. در واقع، اگر دیگر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی بزرگ (و سودآورتر) چیزی در دسترس باشند، به احتمال زیاد توییتر تحت رهبری ماسک راه دیگری برای قرار گرفتن بین مخاطبان و کارمندان خلاق یا رسانه‌ای برای به دست آوردن ارزشی که جریان دارد پیدا کند. بین آنها.

این موضوعی است که دیده بان حقوق دیجیتال در یک پروژه تحقیقاتی اخیر مبتنی بر جامعه که به بررسی عدم توازن قدرت در اقتصاد اینترنتی می پردازد، فعالانه در نظر گرفته است. پس از صحبت با مردم در زمینه‌های خلاق و فرهنگی، متوجه شدیم که قدرت و سود رو به رشد پلتفرم‌های فناوری بزرگ، به جای توانمندسازی و رهایی مردم در صنایع خلاق، همانطور که در روزهای اولیه اینترنت وعده داده شده بود، صنایع خلاق را تضعیف می‌کند.

یکی از شرکت‌کنندگان در این تحقیق، خواننده و ترانه‌سرا اهل ملبورن، ایلیش گیلیگان، گفت: «پلت‌فرم‌های دیجیتال ارزش زیادی از مشارکت هنرمندان و سازندگان به دست می‌آورند – این چیزی است که آنها را پر جنب و جوش و جالب می‌کند. و در حالی که پلتفرم‌ها میلیاردها سود از پشت کارگران خلاق کسب می‌کنند، خود هنرمندان بدون دستمزد قابل زندگی باقی می‌مانند.»

علیرغم اینکه ماسک مشتاقانه توییت کرد: «خالقین باید زندگی خود را بسازند!»، آیا واقعاً کسی فکر می‌کند که ثروتمندترین مرد جهان به حمایت از خلاقان اهمیت می‌دهد؟

با توجه به اینکه ماسک باید سالیانه 950 میلیون دلار سود بابت بدهی‌هایی که در هنگام خرید شرکت به دست آورده است به دست آورد، تصور اینکه اولویت‌های او چیزی غیر از اقتصادی باشد، دشوار است.

پلتفرم‌های دیجیتال زیرساخت‌های اجتماعی ضروری زندگی مدرن هستند و محتوای فرهنگی که در آن‌ها وجود دارد چیزی است که آنها را جالب و ارزشمند می‌کند. به‌جای این‌که امیدوار باشیم ماسک مقداری خرده‌ها را به سازندگان بدهد، باید به شدت شروع کنیم که پلتفرم‌های تحت کنترل عمومی چگونه به نظر می‌رسند. چرا باید با کمال میل اجازه دهیم که یک میلیاردر دیگر زمین بازی کابوس خود را بسازد تا قدرت و کنترل خود را اعمال کند؟ ما سزاوار این هستیم که در شکل دادن به نحوه عملکرد فضاهای آنلاین و برای چه کسانی کار می کنند، حرفی واقعی بزنیم.