فداکاری های جام جهانی راگبی، کانادا را به نیمه نهایی با انگلیس راه اندازی کرد | تیم اتحادیه راگبی زنان کانادا

Eمیلی توتوزی در چمنزارهای کانادا بزرگ شد، اما حتی آن وسعت وسیع به اندازه شکاف بودجه بین هم تیمی های عمدتا آماتور او و متخصصان تمام وقت انگلستان نیست. هنگامی که دو طرف در نیمه نهایی جام جهانی راگبی این شنبه با هم برخورد می کنند، رزهای سرخ بلافاصله یادآوری می شوند که فداکاری واقعی و فداکاری خارق العاده چگونه است.

توتوسی 27 ساله یکی از معدود افراد خوش شانسی است که راگبی باشگاهی خود را در انگلیس بازی می کند – در مورد او برای اکستر چیفز – اما بسیاری از اعضای تیم او مجبور به “انتخاب های واقعا سخت” مانند رد پیشنهادهای شغلی شده اند. ، امتناع از ترفیع یا به تعویق انداختن امتحانات مدرک پایانی خود صرفاً برای حضور در این مسابقات.

برخی از آن ها جلوتر رفتند و خانه های خود را رها کردند. توتوسی می‌گوید: «مردم از داشتن یک اقامت دائم صرف نظر کردند و فقط به هر جایی که تیم در شش ماه گذشته رفته است نقل مکان کردند. حمایتی که ما داشته ایم بسیار زیاد بوده است، اما دخترانی بوده اند که مجبور شده اند شغل خود را به تعویق بیندازند و یاد بگیرند که دوباره مانند دانش آموزان شکست خورده زندگی کنند. این بخشی از چیزی است که گروه ما را خاص می کند. هر کاری که انجام می‌دهیم برای بازی در بازی آخر هفته بوده است.»

با توجه به اینکه کووید به شدت فرصت‌های بازی کانادا را مختل کرده است، هوکر اکستر و همکارانش بین انگلیس، نیوزلند، جزیره ونکوور، نوا اسکوشیا، فیجی و اکنون دوباره نیوزلند رفت و آمد کرده‌اند تا تمرین کنند، بازی کنند و بار دیگر خود را به خوبی رقابت کنند. توتوزی می‌گوید: «ما می‌دانستیم که باید به نوعی به عقب برسیم. من شخصاً از چمدانی که در ماه مه گذشته در اکستر بسته بودم زندگی می کردم. برخی آن را فداکاری و برخی دیگر آن را انتخاب های سخت می نامند.»

شکست دادن انگلیس همه چیز را ارزشمند می کند و توتوسی قبلاً با 6 تلاش سود زیادی به دست آورده است. چالش بعدی این است که در مقابل مهاجمان انگلیسی محکم بایستیم که توتوسی قبلاً در کنار برخی از آنها بازی کرده است. این راز نیست که انگلیس همیشه قوی بوده است. آنها از نظر فنی تیم خوبی هستند. اما من فکر می کنم ما برای نبرد آماده ایم. من با تعداد معدودی از آنها بازی کرده‌ام، به‌ویژه در دوران حضورم در لافبورو، اما همه چیز روز شنبه است.»

به عنوان یک دختر مغرور منیتوبا – «من یک کانادایی کلاسیک هستم. من به معنای واقعی کلمه از درختان استفاده کردم تا شیره را بجوشانم تا شربت افرا درست کنم.» او همچنین می خواهد نشان دهد که انگلستان انحصار نیت سخت را ندارد. «ما با آوردن یک برند فیزیکی کانادایی از راگبی بسیار افتخار کرده ایم. ما می دانیم که این قطعه پایه خوبی برای ما است و من فکر می کنم که باید چنین چیزهایی را شخصی بگیریم. مسئولیت پذیری فردی به ما کمک می کند تا در آن روز در مجموع بهتر باشیم.

این هفته فکر می کنم فشار روی آنها بیشتر است. همه جا که بوده ایم همیشه “انگلیس شماره یک است.” ما فقط روی خودمان تمرکز می کنیم و برای رفتن آماده می شویم. ما به این افتخار می کنیم که تنها تیم “آماتور” در چهار مرحله نهایی هستیم، اما این چیزی نیست که بتوانیم به آن بسنده کنیم. ما به عنوان یک تیم تلاش می کنیم تا هر چه باشد بهترین باشیم. به عنوان یک بازیکن، چیزی که من دوست دارم این آخر هفته ببینم، دو نیمه نهایی فوق رقابتی است که راگبی زنان را به نمایش می گذارد. فکر می‌کنم این تورنمنت کار بزرگی انجام داده است که نشان می‌دهد راگبی زنان در حال رشد است و نباید آن را ساده گرفت.»

و تا زمان شروع جام جهانی بعدی، در انگلستان در سال 2025، او همچنین امیدوار است که شکاف مالی بین چند تیم ثروتمندتر و بقیه حداقل تا حدی برطرف شده باشد. “من خیلی مطمئن نیستم که بودجه از کجا می آید، اما ثابت شده است که اگر برنامه ها را حرفه ای کنید، نتایج روشنی به دست خواهد آمد. این فقط یک سوال است که چه زمانی کشورهای بیشتری می توانند این گام را بردارند.”