جمله هیل: “من اهمیت می دهم و پرشور هستم، اما نظرات مردم درباره من آزارم نمی دهد” | ورزش آمریکا

جمله هیل می‌دانست که لحظه‌ای که ارسال توییتی درباره رئیس‌جمهور ترامپ را ارسال کرد، با واکنش‌های منفی مواجه شد.

در 11 سپتامبر 2017، در میانه یک مناظره 12 توییتی با دنبال کنندگان توییتر، هیل ارسال شده: «دونالد ترامپ یک برتری طلب سفیدپوست است که تا حد زیادی خود را با دیگر برتری طلبان سفیدپوست احاطه کرده است.»

من واقعاً انتظار واکنشی را نداشتم که آن را ایجاد کرد، زیرا، صادقانه بگویم، فکر نمی‌کردم چیزی آنقدر بحث برانگیز بگویم. من اولین کسی نبودم که حتی آن را گفت.» هیل گفت. “من از واکنش بسیار شگفت زده شدم.”

این توییت با واکنش طرفداران ورزش، رسانه ها و در نهایت خود ترامپ مواجه شد. به زودی، هیل خود را در تقاطع نژاد، سیاست و جنسیت یافت که با ورزش برخورد کرد.

هیل، 46 ساله، در کتاب جدید خود: Uphill: A Memoir، که در 25 اکتبر منتشر شد، به این تقاطع، پیمایش ها و انحرافات حرفه ای خود، و سرعت گیرهای شخصی که در طول مسیر از بین برد، می پردازد.

یک روز پس از جنگ لفظی توییتر، ESPN بیانیه ای صادر کرد و گفت که نظرات هیل نشان دهنده این شبکه نیست و آنها به این موضوع پرداخته اند و او متوجه شده است که اقدامات او نامناسب بوده است.

چند هفته بعد، هیل در توییتی درباره اظهارات جری جونز، مالک دالاس کابویز نوشت که هیچ یک از بازیکنان او بهتر است هنگام سرود ملی زانو نزنند. او سپس مردم را تشویق کرد که تبلیغ‌کنندگانی را که از کابوی‌ها حمایت می‌کردند، تحریم کنند.

این بار ESPN دوباره هیل را به دلیل نقض خط مشی رسانه های اجتماعی این شرکت به مدت دو هفته تعلیق کرد. «هیل از تظاهر خسته شده است» در سال 2018 ESPN را ترک کرد تا به آتلانتیک بپیوندد. او همچنین میزبان یک پادکست، Jemele Hill is Unbothered است، که بخشی از شرکت تولید پادکست او، شبکه Unbothered است.

هیل این تعلیق و سایر موضوعات بحث برانگیز را در خاطرات خود پوشش می دهد. با این حال، بحث و جدل ستون محور نیست. در عوض، هیل آسیب های شخصی را از قلب به نثر می ریزد و زندگی پیچیده ای را که در یک شخصیت عمومی ظاهر می شود، آشکار می کند.

«احساس می‌کردم بسیاری از چیزهایی که در خاطرات درباره آنها نوشتم، به‌ویژه جزئیات بسیار شخصی زندگی‌ام و تاریخ مادرم، همه چیزهایی بودند که مدت‌ها پیش با آن‌ها برخورد کرده بودم. احساس می‌کردم شاید دارم درهایی را باز می‌کنم که بهتر است بسته بمانند.»

هیل در را کاملا باز می کند و به خوانندگان سفری از دوران کودکی بدون درام کافی برای سه سریال نتفلیکس می دهد. در این خاطرات، هیل صحنه‌ای را توصیف می‌کند که در آن در یکی از آغوش پدرش دراز کشیده و سوزن هروئین از بازوی دیگرش آویزان شده است. او برای مدت کوتاهی درگذشت و شاهد همراهی مادرش برای کمک در قبوض بود. همه اینها قبل از شروع حرفه روزنامه نگاری چشمگیر او اتفاق افتاد.

پیدا کردن صدایش

از زمانی که در کودکی روزنامه نگاری می کرد، نوشتن راهی برای او فراهم کرده است تا “درد” را به چشم انداز تبدیل کند.

او گفت: “من فکر می کنم یکی از ویژگی های کلیدی که شما را به یک روزنامه نگار خوب تبدیل می کند، و فکر می کنم هر روزنامه نگاری باید داشته باشد، همدلی است.” “من دوست دارم فکر کنم که بسیاری از اوقات با همدلی می نویسم، و این به دلیل نحوه بزرگ شدنم، برخی از آسیب هایی است که تجربه کرده ام، برخی از آسیب هایی که در خودم دیده ام. خانواده.”

در سال 2010، زمانی که تیم تبو به همراه مادرش در یک تبلیغ ضد سقط جنین ظاهر شد، هیل که طرفدار سقط جنین است، ستونی نوشت و شجاعت این بازیکن را ستود.

من سیاست او را درک می کنم زیرا در واقع با تیم تبو به کلیسا رفته ام. من می‌دانستم که او به همه چیز از یک طرز فکر مسیحی نگاه می‌کند و این موضوع به موضوعاتی که از او حمایت می‌کند و شاید حتی نحوه رای دادن او اطلاع می‌دهد.»

اجازه دادن به تجربیات شخصی برای سرریز کردن در نوشته‌های او، انحراف از آنچه هیل از مربیانش آموخته است، که همیشه به او می‌گفتند که بخشی از داستان نباشد. روزنامه نگاران قرار نیست تیتر اخبار باشند.

با این حال، زمانی که او به ESPN رسید، مجبور شد خود را با آنچه که فرهنگ روزنامه‌نگاری افراد مشهور می‌نامد سازگار کند.

او گفت: “شما درباره چیزهایی می نویسید، درباره چیزهایی صحبت می کنید … در هر زمان، میلیون ها نفر دارید که در حال تنظیم هستند.” من قطعاً برای سازگار شدن با آن دردسرهای فزاینده ای را پشت سر گذاشتم.»

با وجود برخی از بزرگ‌ترین نام‌ها در ESPN، با بلندترین صداها و چاق‌ترین قراردادها، هیل متوجه شد که هنگام کار برای رسانه‌های شرکتی محدودیتی برای ابراز وجود دارد. او گفت: «من فکر می‌کنم بیشتر مردم نمی‌دانند روزنامه‌نگاری شرکتی چقدر محافظه‌کار است.

به یاد دارم در اوایل، زمانی که هنوز به عنوان ستون نویس در حال پیشرفت بودم، به طرز بسیار متفاوتی در مورد صدایم فکر می کردم. من فکر می کردم که این اتفاق به شکلی جادویی رخ داده است. من متوجه نشدم که این واقعاً چیزی است که باید روی آن کار کرد و تمرین کرد.» او گفت. بنابراین من باید در من بودن بهتر می شدم. می دانم که ممکن است دیوانه کننده به نظر برسد زیرا همیشه احساس می کنید که من هستید، اما من فکر می کنم بسته به موقعیت ممکن است خودمان را ویرایش کنیم یا خودمان را به حداقل برسانیم. وقتی این کار را متوقف کردم، فکر می‌کنم مردم می‌توانند به طور کامل بفهمند من کی هستم.»

آب و هوای فعلی در ورزش

هیل معتقد است استخراج ورزش از جنگ های سیاسی و فرهنگی که در انظار عمومی پخش می شود دشوار است. برای مثال، طرفداران، میزبان پادکست‌ها و حتی بازیکنانی مانند آرون راجرز، مدافع گرین بی پکرز، اصطلاح «بیدار» را شیطانی می‌دانند.

“وقتی می شنوم که مردم کلمه بیدار شده را می گویند، اولین سوال من این است که “این به چه معناست؟”

واژه بیدار با این عبارت سرچشمه گرفته است بیدار بمان، که در جامعه آفریقایی-آمریکایی برای تشویق آگاهی در مورد مسائل حقوق مدنی و عدالت اجتماعی استفاده شد.

هیل گفت: «در شرایط کنونی، بسیاری از مردم از این کلمه استفاده می‌کنند، استفاده از این واژه‌های گیرا که مانند آن هیچ معنایی ندارد و بسیاری از آنها بسیار راحت در مسیر پیشرفت ایستاده‌اند.

اکنون که برای یک نشریه سیاسی می نویسد، هیل تشخیص می دهد که جدا کردن ورزش از جامعه بزرگتر دشوار است و اینکه نحوه واکنش ورزشکاران به همان اندازه که با شجاعت ارتباط دارد، با امنیت مالی نیز ارتباط دارد.

شما نمی توانید تأثیر ساختار مالی در لیگ ها را نادیده بگیرید، جایی که قراردادهای تضمین شده زیادی در NBA دارید. شما چنین چیزی را در سراسر NFL ندارید. بسیاری از اینها به نحوه بازی و ساخت فوتبال مربوط می شود. فوتبال ورزش همنوایی است. از آنجایی که این یک طرز فکر انطباق است، فکر می‌کنم این طرز فکر بازیکنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»

هیل گفت که بازیکنان فوتبال احساس نمی‌کنند که تجملاتی برای صحبت کردن ندارند. “با توجه به اینکه بسیاری از آنها در وضعیت نامناسب مالی قرار دارند و مشاغل NFL بسیار کوتاه تر است… ما می بینیم که خطرات سلامتی بسیار زیاد است. آنها به زمان خود در NFL به عنوان گرانبها نگاه می کنند و نمی خواهند کاری انجام دهند که ممکن است حرفه آنها را به خطر بیندازد، حتی اگر به معنای دفاع از خود و بازیکنان دیگرشان باشد.

در مورد NBA، “وقتی آنها قراردادی را امضا می کنند، می دانند که پول دارند. این لیگ یک بازیکن است. یک بازیکن می تواند کل آینده و ثروت یک فرنچایز را تغییر دهد. بنابراین بازیکنان به صورت انفرادی قدرت بسیار بیشتری دارند و من فکر می‌کنم که فردگرایی در NBA بیشتر تشویق می‌شود، زیرا از نظر سبکی، بازی اینگونه است. من فکر می‌کنم این طرز فکر توسط بازیکنانی اتخاذ می‌شود که از صحبت کردن برایشان مهم نیست.»

با این حال، او مراقب است که NBA را از نظر اخلاقی برتر از NFL نشان ندهد. NBA رکورد کاملی ندارد. آنها همچنین در توپ سیاه کردن بازیکنی به نام محمود عبدالروف که به سرود ملی اعتراض می کرد، شرکت کردند. با این حال، فکر می‌کنم این کمک می‌کند که بهترین بازیکن آنها، لبرون جیمز، به اندازه او خوش صدا باشد. این یک لحن برای بقیه بازیکنان در لیگ ایجاد می کند.”

وقتی صحبت از صحبت کردن به میان می آید، هیل در زندگی و حرفه خود به نقطه ای رسیده است که دیگر به واکنش ها واکنش نشان نمی دهد.

او گفت: «به همین دلیل نام پادکست خود را Jemele Hill is Unbothered گذاشتم. «این واقعاً نشان‌دهنده جایی است که من در حال حاضر در زندگی‌ام هستم. من اهمیت می دهم و پرشور هستم، اما نظر مردم درباره خودم آزارم نمی دهد. من به دنبال تأیید یا تأیید نیستم.»