سازمان دیده بان ادعای براورمن را که قوانین برده داری مدرن “بازی” شده است را رد می کند | مهاجرت و پناهندگی

رئیس سازمان نظارت بر سوء استفاده از نیروی کار بریتانیا می گوید که سازمان او ندیده است که کسی با سیستم برده داری مدرن برای اهداف مهاجرت “بازی” کند.

این اظهارات مستقیماً با وزیر کشور سوئلا براورمن، که هفته گذشته گفت که ادعاهای قاچاق از سوی “افرادی که با سیستم بازی می کنند”، “سیاست بریتانیا در مورد مهاجرت غیرقانونی” را از مسیر خارج می کند، در تضاد است.

الیسیا مک کافری، مدیر اجرایی اداره سوء استفاده از جنجال‌بازی‌ها و کار، گفت: «ما نمی‌بینیم که مردم با این سیستم بازی کنند. این تجربه ما نیست.

آنچه ما می بینیم افراد آسیب پذیری است که توسط فرصت طلبان و جنایتکاران مورد استثمار قرار می گیرند.

مک کافری که اوایل دوران حرفه ای خود را با پرونده های پناهندگی برای وزارت کشور در دادگاه گذرانده است، گفت که این افزایش احتمالاً به دلیل درک بهتر قوانین جدید و همچنین افزایش آگاهی و گزارش است.

براورمن افزایش هفته گذشته را به افرادی نسبت داد که به دروغ تلاش می کردند به عنوان قربانیان قاچاق ثبت نام کنند. او گفت: “حقیقت سخت این است که قوانین برده داری مدرن ما توسط افرادی که با سیستم بازی می کنند مورد سوء استفاده قرار می گیرد. ما از سال 2014 شاهد افزایش 450 درصدی ادعای برده داری مدرن بوده ایم.

تجزیه و تحلیل تمام ارجاعات برده داری مدرن که در نیمه اول سال جاری به پایان رسید نشان داد که 97 درصد از کسانی که ادعا می کردند قاچاق شده اند توسط مقامات تایید شده اند.

GLAA که توسط وزارت کشور برای تحقیق در مورد استثمار نیروی کار تامین می شود، پس از برگزیت با خطرات جدیدی مواجه است.

سازمان دیده بان در حال بررسی ادعاهای مطرح شده در آبان نیوز است مبنی بر اینکه کارگران اندونزیایی که تحت طرح کارگران فصلی وارد می شوند، بدهی هایی را تا سقف 5000 پوند برای چیدن میوه در یک فصل گزارش کرده اند.

دولت اکنون در حال بحث بر سر گسترش ویزای کار فصلی است که با عجله برای مقابله با بحرانی به شکل برگزیت در مزرعه ایجاد شده است، فراتر از محدودیت فعلی آن که 40000 نفر است. این کشور در حال حاضر از 2500 ویزا آزمایشی خود در سال 2019 به سرعت رشد کرده است.

GLAA به کسانی که از این طرح استفاده می کنند و همچنین در حال بررسی آن مجوز می دهد. مک‌کافری گفت که احساس می‌کند در حال حاضر می‌تواند با این کار کنار بیاید، اما نگران «مقیاس» است. [of the scheme] و حفظ امنیت مردم».

سارا تورنتون، کمیسر مستعفی مبارزه با برده داری، که از زمان ترک پست خود در آوریل تغییر نکرده است، هشدار داده است که دولت باید قبل از گسترش بیشتر این طرح، با احتمال سوء استفاده از کارگران مقابله کند.

مک‌کافری گفت که کسب‌وکارهایی که به نیروی کار خارج از کشور متکی هستند، می‌توانند با تأمین بودجه سفر از افرادی که از ویزا استفاده می‌کنند محافظت کنند. حتی کارگرانی که در فرآیند استخدام با هیچ بهره‌کشی مواجه نمی‌شوند، می‌توانند با بدهی بیش از 2000 پوند برای پوشش هزینه‌های پرواز و ویزا برای اقامت شش ماهه وارد شوند.

مک کافری گفت: “ما می دانیم که اگر نقطه شروع افراد بدهکار بودن آنها باشد، تجربه مثبت کمتری خواهند داشت.”

«در یک دنیای ایده‌آل، کسانی که از آمدن مردم به اینجا سود می‌برند، باید این صورت‌حساب را دریافت کنند… آن‌ها به کارگرانی در اینجا نیاز دارند تا کسب‌وکارشان راه‌اندازی شود، و 1000 پوند برای کسی که از راه دور می‌آید، وقتی می‌خواهد چنین کاری انجام دهد. پیدا کردن شغل برای آنها پول هنگفتی است و احتمالاً برای این شرکت های بزرگ پول کمتری پیدا می کنند.”

مک‌کافری گفت که فکر نمی‌کند مقررات دولتی برای انجام این کار لازم باشد، اما کسب‌وکارها باید در نظر بگیرند که چه کاری درست است.

او می‌گوید که از وسعت این مشکل شب‌ها بیدار است و می‌خواهد فشار مصرف‌کننده برای وادار کردن مشاغل به مراقبت بهتر از کارگران باشد. او گفت: «اگر افرادی دارید که خواهان کیفیت بهتر برای کارگران هستند، فکر می‌کنم که شروع به ایجاد تغییراتی خواهد کرد.

او با اذعان به اینکه هزینه زندگی در ذهن مردم بالاترین میزان است، گفت که مردم همچنان می توانند در زمانی که محصولات یا خدمات بسیار ارزان به نظر می رسند، نقشی در پرسشگری ایفا کنند.

خیلی‌ها هستند که می‌خواهند بروند و پنج پوند بپردازند تا کارواش بگیرند و فکر کنند، «شش نفر بودند که ماشین من را می‌شویند، عالی است». من می‌خواهم این طرز فکر را تغییر دهم تا مردم بگویند: «این برای چیزی که می‌خرم کمی ارزان است – و این افراد خیلی مراقبت‌شده به نظر نمی‌رسند، و کفش‌های مناسبی روی پاهای خود ندارند». ”

او گفت که سوپرمارکت‌ها نقش مهمی در ایجاد تغییر در استانداردهای کارگران مزرعه دارند و او می‌خواهد علامت کیفیت Red Tractor را برای استانداردهای کار ببیند.

او فکر می کند که فشار مصرف کننده می تواند راه قدرتمندی برای ایجاد تغییرات اساسی تر باشد. «اگر به زمانی که تراکتور قرمز به سمت گوشت رفت، نگاه کنید، مردم به رفاه حیوانات اهمیت می‌دادند و گوشتشان از کجا می‌آمد… چگونه می‌توانیم مردم را وادار کنیم که واقعاً به افرادی که پشت این برچسب هستند، افرادی که در خانه‌های نگهداری هستند، و مردمی که در خانه هستند فکر کنند. ماشین شستن؟»

GLAA در سال 2005 پس از فاجعه کاکل‌چینی خلیج مورکامب برای جلوگیری از استثمار کارگران در بخش محصولات تازه تأسیس شد. اختیارات آن در سال 2017 برای جلوگیری و شناسایی سوء استفاده از کارگران در کل اقتصاد گسترش یافت.

علیرغم این کار بزرگ، بودجه آن که کمی بیش از 7 میلیون پوند است، کمتر از هزینه ای است که دفتر خانه برای لوازم التحریر و نشریات هزینه می کند و در پنج سال گذشته، قبل از تورم، 300000 پوند کاهش یافته است.

مک‌کافری اذعان می‌کند که انجام کار او با چنین بودجه‌ای «واقعاً سخت» است، و اذعان می‌کند: «ما بسیار سخت شده‌ایم».

تنها 12 بازرسی از بیش از 1000 دارنده مجوز آن برای بررسی انطباق تا اوت سال جاری تکمیل شده بود و رسانه های اجتماعی آن به متقاضیان مجوز هشدار می دهد که انتظار تاخیر در هنگام تکمیل بررسی ها را داشته باشند.

اما مک‌کافری می‌گوید که با همکاری با سازمان‌های دیگر، مانند پلیس و HMRC، «ما بالاتر از وزن خود مشت می‌زنیم».

او افزود: «این مشکل ساز است که ما آنقدر پول نداریم که می خواهیم برای فعالیت داشته باشیم. اما من متقاعد شده‌ام که ما همچنان بهترین کار ممکن را انجام می‌دهیم و همچنان در حال ایجاد تفاوت برای مردم هستیم.»