مذاکرات با شرکت های قدرت به بن بست رسیده است – اما اگر قرار است به موفقیت برسند، باید به زودی انجام شود | نیلز پراتلی

اچآیا دولت به مذاکرات خود با تولیدکنندگان برق برای کاهش قیمت عمده فروشی انرژی ادامه می دهد؟ این مذاکرات، اگر کسی در بحبوحه وضعیت آشفته سیاست گذاری کنونی فراموش کرده باشد، از یک ماه پیش اولویت مطلق بود.

کواسی کوارتنگ، در آخرین هفته‌های خود به عنوان وزیر بازرگانی، با گرم کردن شرکت‌های انرژی‌های هسته‌ای و انرژی‌های تجدیدپذیر نمایشی را به نمایش گذاشت تا انتظار تغییر به قراردادهای جدید 15 ساله با قیمت ثابت با قیمت‌های عمده فروشی کمتر از قیمت‌های فعلی را داشته باشند. پرونده اصلاحات، داوطلبانه یا غیر آن، تقریباً بی پاسخ بود. بسیاری از این ژنراتورها – آنهایی که تحت مشوق های قدیمی برای تشویق سرمایه گذاری در پروژه های خورشیدی، بادی و زیست توده کار می کنند – ذینفعان تصادفی قیمت های بالای گاز هستند. شرایط جدید قرارداد در واقع جایگزین دولت برای مالیات بادآورده بود.

این جاه طلبی در 8 سپتامبر، زمانی که لیز تراس ضمانت دو ساله دولت برای قیمت انرژی را برای خانوارها اعلام کرد، به یک سیاست محکم تبدیل شد. استدلال شد که قراردادهای جدید تامین برق، ضمانت را برای بیت المال مقرون به صرفه تر می کند. یک کارگروه تامین انرژی جدید در بخش بازرگانی ایجاد شد تا جزئیات را چکش کند و به نظر می رسید که به یک پرواز می رسد. مدیر اجرایی سنتریکا، مالک 20 درصد از سهام ناوگان هسته‌ای بریتانیا، اعلام کرد که می‌خواهد شرکتش اولین شرکتی باشد که قراردادی به سبک جدید امضا می‌کند. EdF، صاحب 80 درصد دیگر، پس از آن. موسیقی حال و هوا عالی بود.

و حالا؟ لحن بسیار متفاوت است. یکی از منابع صنعت انرژی های تجدیدپذیر می گوید: «مذاکرات به بن بست رسیده است. یکی دیگر می‌گوید: «مذاکرات در حال انجام است، اما نه شرایط سخت یک مذاکره واقعی». در همین حال، FT گزارش می‌دهد که دولت شرکت‌های انرژی مربوطه را تهدید می‌کند که درآمدشان را محدود می‌کند مگر اینکه با یک معامله داوطلبانه موافقت کنند. هیچ کس خوشحال به نظر نمی رسد.

یک عارضه این است که ژنراتورها خروجی خود را یک سال یا بیشتر زودتر می فروشند، بنابراین سود بادآورده آنها هنوز به دست نیامده است. صدراعظم سابق ریشی سوناک (او را به خاطر می آورید؟) هنگامی که به تمدید مالیات بر درآمدهای بادآورده خود در دریای شمال فکر می کرد با همین مسئله مواجه شد و منصرف شد. مورد دیگر این است که “گواهی تعهدات تجدیدپذیر” – مکانیسم تشویقی – در دوره های مختلف اجرا می شود. دیگر اینکه منطقاً قراردادهای جدید باید بر اساس سوخت به سوخت یا حتی پروژه به پروژه طراحی شوند. سرراست نیست

اما پویایی زیربنایی این است که دولت باید چیزی در محل خود ایجاد کند. تا زمانی که قیمت بنزین بالا بماند، تاخیر فقط به نفع ژنراتورها است. توجه داشته باشید که اتحادیه اروپا با سقف درآمد خود که در واقع نوعی مالیات بادآورده است، جلوتر است. یکی فرض می‌کند که دولت بریتانیا، علی‌رغم لفاظی‌های گزارش‌شده‌اش، از رفتن به این مسیر متنفر است، زیرا این یک چرخش دیگر است. اما کم کم شبیه ساده ترین مدل به نظر می رسد.

اگر وزیر تجارت جدید، جاکوب ریس-موگ، زمان کمتری را صرف صحبت کردن در مورد فرکینگ کند، که ممکن است هرگز اتفاق نیفتد، مفید باشد و زمان بیشتری را برای موضوع مبرم امروز صرف کند. اگر قرار است مذاکرات با شرکت های برق به نتیجه برسد، باید به زودی اتفاق بیفتد.

رگولاتورها باید به همه چیزهای LDI نگاهی بیندازند

به‌روزرسانی معاملاتی Legal & General در روز سه‌شنبه را می‌توان تقریباً به این صورت خلاصه کرد: «ما خوب هستیم. همه این چیزها در مورد صندوق های بازنشستگی و LDI یا سرمایه گذاری مبتنی بر بدهی، برای ما مانند آب از پشت اردک است.

تا آنجا که پیش می رود، این یک موضع عادلانه است. L&G بزرگترین بازیگر در بازار LDI در بریتانیا است. اما، همانطور که بیانیه در تلاش بود، نقش رسمی آن یک عامل است. بیمه‌گر FTSE 100 پرتفوی‌ها را به نمایندگی از مشتریان صندوق‌های بازنشستگی مدیریت می‌کند – و برخی از آن مشتریان بودند که مجبور بودند وثیقه اضافی برای حمایت از صندوق‌های LDI در زمانی که بازده طلا قبل از مداخله بانک انگلستان در هفته گذشته افزایش یافت، ارسال می‌کردند. L&G خود هیچ مواجهه ای با ترازنامه ندارد.

بسیار خوب، و اعداد و ارقام سالم همراه در وضعیت نقدی و سرمایه گروه، پیام تاب آوری را تقویت کرد. سهام 6 درصد رشد کرد.

با این حال، شک آزاردهنده به تأثیر بلندمدت نمایش LDI مربوط می شود. تحلیلگران Jefferies در اوایل این هفته این ایده را مطرح کردند که “بزرگترین خطر برای L&G این است که این بحران توانایی های مدیریت ریسک شرکت را بی اعتبار کرده است”. به طور خلاصه، سطوح بهینه وثیقه ای که L&G به مشتریان توصیه کرده بود ممکن است بسیار کم باشد. این خطر، اگر به شکل خروج صندوق های بازنشستگی از ترتیبات LDI تحقق یابد، به وضوح یک سوختگی آهسته خواهد بود.

بلافاصله، قانون‌گذاران مطمئناً می‌خواهند نگاهی به همه موارد LDI بیندازند. اگر “یک خطر با اهمیت برای ثبات مالی بریتانیا” – به قول بانک – ناگهان ظاهر شود، معمولاً عواقبی در پی خواهد داشت. هیچ کدام ممکن است در نهایت L&G را تحت تأثیر قرار ندهند، اما برای گفتن خیلی زود است.