ستاره نوظهور دموکرات فیلادلفیا در یک تیراندازی دیگر در مدرسه: “نمی توانم از آن دل بکنم” | اخبار آمریکا

آ یک روز پس از تیراندازی که باعث کشته شدن یک پسر 14 ساله و زخمی شدن چهار کودک دیگر به دنبال یک مسابقه فوتبال در دبیرستان راکسبورو فیلادلفیا شد، مالکوم کنیاتا برای اولین بار در بیش از یک سال گذشته از دانشگاه خود بازدید کرد تا با دانش آموزان و کارکنان صحبت کند.

بیش از یک دهه از زمانی که کنیاتا، یک قانونگذار 32 ساله سیاهپوست ایالت پنسیلوانیا به نمایندگی از شمال فیلادلفیا، در همان سالن ها به عنوان رئیس جمهور جاه طلب دانشجویی پرسه می زد، می گذرد. کنیاتا یکی از جوانترین قانونگذاران پنسیلوانیا و اولین قانونگذار رنگین پوست آشکارا همجنسگرا است، از زمانی که در سال 2018 انتخاب شد، حمایت کرد برای کاهش خشونت با اسلحه در ایالتی که جمهوری خواهان علیرغم داشتن فرماندار دموکرات، مدت ها بر قوه مقننه تسلط داشتند.

در اوایل سال جاری، کنیاتا، که به عنوان یک ستاره در حال ظهور در میان دموکرات‌ها توصیف می‌شود، ناموفق برای نامزدی حزب برای یک کرسی سنای ایالات متحده شد و در رقابتی که از نزدیک تحت نظر بود، مغلوب فرماندار جان فترمن شد.

در Roxborough در روز چهارشنبه، Kenyatta خالدار یک دیوار رویایی یکی از یادداشت‌های آرزویی دانش‌آموزان روی آن به‌ویژه به او چسبیده بود.

این دانش آموز امیدوار بود که بیش از 30 سال زندگی کند.

کنیاتا گفت: “این چیزی در مورد سادگی یادداشت بود – جدیت خیره کننده آن.” “واقعیت هر کسی که آن را نوشته این است که ما نمی توانیم به آنها بگوییم که اشتباه می کنند.”

به نظر او، تیراندازی دسته جمعی در راکسبورو با وجود این واقعیت که خشونت با اسلحه زندگی یک کودک دیگر را کوتاه کرده بود، نتوانست جذابیت ملی را به تصویر بکشد. پس از شلیک رگبار بیش از 60 گلوله توسط گروهی از تیراندازان در محوطه مدرسه، زندگی همسالان کودک و خانواده های آنها برای همیشه تغییر کرد.

داده های فدرال نشان می دهد که تیراندازی در مدارس در سال تحصیلی 2020-2021 به بالاترین سطح خود در دو دهه اخیر رسیده است. و از آنجایی که خشونت با اسلحه به عنوان عامل اصلی مرگ در میان جوانان ایالات متحده ظاهر می شود، کودکان سیاه پوست، لاتین تبار و بومی آنهایی هستند که به طور نامتناسبی می میرند. تنها در فیلادلفیا، از هزاران نفری که در سال‌های اخیر در نزدیکی مدارس شهر تیراندازی شدند، 370 نفر کودک بودند و 36 نفر از آنها جان خود را از دست دادند.

مردیت الیزالد – پسرش نیکلاس، مکزیکی و مسلمان آمریکایی که علیه خشونت مسلحانه راهپیمایی کرده بود، در تیراندازی روز سه شنبه کشته شد – به فهرست گسترده ای از مادرانی پیوست که ده ها کودک را تنها در سال جاری بر اثر خشونت با اسلحه از دست دادند.

الیزالد به Inquirer گفت: «خدا او را گرفت تا از او در برابر آنچه این دنیا قرار است با او انجام دهد محافظت کند. من تا آخر عمرم کار خواهم کرد تا او فراموش نشود.»

کنیاتا به آبان نیوز گفت که خبر تیراندازی او را “در هم کوبید”. کنیاتا در مصاحبه ای که برای شفافیت فشرده شده است، درباره علل و راه حل های بالقوه خشونتی که مدارس ایالات متحده، به ویژه بچه های رنگین پوست، همچنان تجربه می کنند، بحث کرد.

شما یادداشتی را که در دبیرستان راکسبورو پیدا کردید به عنوان “مشت شکم” توصیف کردید. چرا؟

زندگی بچه‌های سیاه‌پوست و قهوه‌ای برای حمله به شهرها به روش‌هایی که آشکارا و گاهی به‌طور پنهان نژادپرستانه است، به‌عنوان خوراک توپ مورد استفاده قرار می‌گیرد تا نشان دهد افرادی که از جوامع فقیر و شهری هستند ذاتاً کمتر ایمن هستند، که مطمئناً برای همه صدق نمی‌کند. جوامع

واقعیت این است که مردم ذاتاً ناامیدتر هستند. مردم بیشتر در معرض موقعیت هایی از این دست قرار می گیرند که برای این دانش آموزان بیشتر و بیشتر رایج است. قرار گرفتن در موقعیت اقتدار اما عدم توانایی در رفع این مشکل با اجرای مداخلات سیاستی که من از آن دفاع کرده‌ام، واقعاً ناامیدکننده است. من دوست دارم اگر همه ما بتوانیم آن را درست کنیم! من فردی در ساختاری هستم که نمی‌خواهم یا حداقل بی‌تحرک هستم تا بتوانم به همان سرعتی که این لحظه می‌خواهد پاسخ دهم.

آیا قبلاً در اطراف Roxborough این اتفاق افتاده است؟ چه شباهتی در دوران رشد خود می بینید؟

نه. دعوا شد، و ما مطمئناً تیراندازی داشتیم، اشتباه نکنید – نه در راکسبورو، بلکه در محله من در شمال فیلی. ما این را در تیراندازی های دسته جمعی دیگر دیده ایم، بسته به اینکه چگونه آن را تعریف کنید. این یک تیراندازی دسته جمعی است و قرار است تأثیری عظیم بر مردم در مکانی بگذارد که همه ما امیدواریم آن را مقدس بدانیم…

من نمی توانم نسبت به آن تسلیم شوم. من تا حدودی نامزد انتخابات شدم زیرا اغلب می گویم که فقر مسئله اخلاقی اقتصادی زمان ماست. جدا کردن آمار در مورد فقر و جنایات خشن دشوار است. همپوشانی به قدری مداوم و دردناک است که در مناطقی که در مناطقی که فرصت اقتصادی وجود ندارد، شاهد نرخ بالاتری از خشونت هستیم.

اصطلاح «اضطراب اقتصادی» برای تعریف و توجیه نژادپرستی و لفاظی‌های ضد مهاجرتی مردم به صورت بی‌هیجان به کار می‌رفت. این اضطراب اقتصادی برای بسیاری از رنگین پوستان نیز واقعی است و افراد را به سمت تصمیم گیری های خطرناک، بد و ناامید کننده سوق می دهد. و گسترش اسلحه باعث شده است که میزان خسارت بسیار گسترده تر شود.

ما شاهد جلب توجه ملت در تیراندازی های دسته جمعی مانند Uvalde یا Parkland بوده ایم. اما کودکان در جوامع رنگین پوست به طور نامتناسبی بیشترین بار خشونت اسلحه را تحمل می کنند. ما اغلب پوشش یکسانی را نمی بینیم. چرا؟ آیا فکر می کنید با تیراندازی در مدارس نابرابر برخورد می شود؟

من امیدوار بودم که یکی از تراژدی های قبلی در یک مدرسه کافی باشد تا ساختار سیاسی را شوکه کند و ساختار سیاسی را برای ایجاد این نوع تغییر عمده که ما به شدت به آن نیاز داریم ایجاد کند. اما به نظر می‌رسد که این تیراندازی‌ها به اکثریت ناسازگار مجلس پنسیلوانیا نمی‌رسند و به حرکت در نمی‌آیند.

رنگ فیلادلفیا به تنهایی وجود دارد، اما فراتر از فیلادلفیا است. در شهرهای دیگر شاهد این خشونت هستیم. چرا این تیراندازی توجه زیادی را به خود جلب نکرد؟

یک سوگیری در مورد نحوه پوشش فیلی در سطح ملی وجود دارد. خب، البته اتفاق بدی در فیلی افتاد – من تفکر افرادی را که در نهایت آن تصمیم‌ها را می‌گیرند، تفسیر می‌کنم.

بسیاری از مواقع، به همان اندازه که دردناک هستند، مردم با آن‌ها برخورد یکسانی ندارند. اما برای آن خانواده، این یک داستان لعنتی بزرگ خواهد بود. و برای چندین دهه و پس از آن خواهد بود. داستان‌های مربوط به مردان جوان سیاه‌پوست که عمدتاً به قتل رسیده‌اند، با همان قاعده‌مندی مطرح نمی‌شوند یا مانند فاجعه‌ای که وجود دارد، برخورد نمی‌شود. تک تک این تیراندازی ها یک تراژدی است.

امیدوارید چه چیزی از فیلمبرداری راکسبورو حاصل شود؟

من امیدوارم که ما رویای آن دانش آموز را به واقعیت تبدیل کنیم – هر کسی که آن پست را نوشته است و همکلاسی هایش و نسل بعدی دانش آموزانی که وارد می شوند، بتوانند از 30 سالگی گذشته و بتوانند پیشرفت کنند.