“آنها از من انتظار دارند چه کار کنم؟” کارگران پاره وقت از تغییرات قوانین مزایا ناامید شده اند | فواید

کارگران پاره وقت با نگرانی نسبت به تشدید قوانینی که می تواند منجر به کاهش مزایای آنها شود، واکنش نشان داده اند، مگر اینکه ساعات طولانی تری کار کنند یا اقداماتی برای افزایش درآمد خود انجام دهند.

این تغییرات که از ژانویه اجرایی می شود، از مدعیانی که تا 15 ساعت در هفته (24 ساعت در هفته برای زوج ها) کار می کنند، ملزم می شود تا برای افزایش درآمد خود اقدام کنند. آستانه فعلی نه ساعت است، اما این میزان در روز دوشنبه به 12 ساعت در هفته و برای زوج ها به 19 ساعت در هفته می رسد.

کواسی کوارتنگ، صدراعظم، در برنامه رشد خود با هدف شروع اقتصاد که روز جمعه از آن رونمایی کرد، گفت که این تغییر بر 120000 نفر با اعتبار جهانی که با درآمد کم مشغول به کار هستند، تأثیر خواهد گذاشت. او گفت: «از آن‌ها انتظار می‌رود که فعالانه به دنبال کار بگردند و در قرارهای هفتگی یا دو هفته‌ای در یک مرکز کاریابی شرکت کنند تا از کار بیشتر یا بهتری برخوردار شوند، در غیر این صورت مزایای آنها کاهش می‌یابد.»

جس فیلیپس، نماینده حزب کارگر بیرمنگام یاردلی، توییت کرد این تغییرات بیشتر به زنان آسیب می رساند. “زنان! این به درد کسی می خورد زنان تمایل بیشتری به کار پاره وقت دارند. اگر صدراعظم مجبور به پرداخت میلیاردها پوند کار مجانی زنان می شد، مبالغ خطرناک تری وام می گرفت.

تعدادی از کارگران پاره وقت، برخی از آنها بالای 50 سال، با آبان نیوز تماس گرفتند و گفتند که به دلیل مشکلات سلامتی، مراقبت از کودکان یا سایر محدودیت ها، برای افزایش ساعات کاری خود با مشکل مواجه خواهند شد.

سارا کارت، 49 ساله، یک والدین مجرد که به عنوان دستیار پشتیبانی رفتار در یک مدرسه متوسطه در بردفورد کار می کند، گفت: «از آنجایی که در مدرسه کار می کنم، نمی توانم فقط ساعات کاری خود را افزایش دهم. من در مورد ساعات اضافی سؤال کرده ام، اما یک موقعیت تمام وقت به معنای شروع کار قبل از ساعت 8 صبح است و من به دلیل در دسترس نبودن گزینه های سفر و مراقبت از کودک نمی توانم این کار را انجام دهم، بنابراین دولت از من انتظار دارد چه کار کنم؟ من همیشه چیزها را بررسی خواهم کرد [jobs]، اما به طور کلی امکان پذیر نیست.”

او افزود: “من سه فرزند خردسال دارم که کوچکترین آنها هنوز در مدرسه ابتدایی است، بنابراین ساعات نیمه وقت کاملاً با مدرسه مطابقت دارد. اکنون به من گفته می شود که باید 50 درصد دیگر از این ماه و حتی بیشتر از ژانویه درآمد کسب کنم.

کارت پس از اخراج از شغل خود به عنوان دستیار آموزشی در مدرسه ابتدایی دخترش، 10 ساعت در هفته به عنوان دستیار ناهار کار کرده است. پس از از دست دادن شغل، مجبور شد در قرارهای هفتگی در یک مرکز کار در خارج از شهر شرکت کند، که شامل دو اتوبوس است و حدود یک ساعت طول می کشد.

«این یک صبح کامل برای یک قرار پنج دقیقه‌ای است. من رانندگی نمی‌کنم، بنابراین به حمل‌ونقل عمومی وابسته هستم که نه تنها قیمت آن افزایش یافته است، بلکه خدماتی که استفاده می‌کنم کاهش یافته است، بنابراین من محدود به جایی هستم که می‌توانم به آنجا سفر کنم.»

در تعطیلات مدرسه، او گاهی فرزندان نه، ۱۱ و ۱۲ ساله‌اش را با خود به مرکز کار می‌برد. او همچنین دارای سه فرزند بالغ است. کارت امیدوار است که در آینده، برخی از آن جلسات با یک مربی شغلی می تواند از طریق تلفن انجام شود.

کارت از ساعت 11:45 صبح شروع به کار می کند و در ساعت 2 بعد از ظهر به پایان می رسد و یک ساعت و نیم به او فرصت می دهد تا دخترش را از دبستان بردارد. با توجه به سن فرزندان من – ما تکالیف، حمام کردن، شام و سپس رختخواب را انجام می دهیم – چگونه باید در 20 ساعت جستجوی شغل در هفته جا بیفتم؟

او افزود: “من شغلی دارم که با زندگی من جور در می آید و نمی خواهم چیزهایی به من بدهند.” کارت قصد دارد زمانی که کوچکترین فرزندش دو سال دیگر دبیرستان را شروع کند برای یک شغل تمام وقت اقدام کند.

کارت علاوه بر حقوق ناخالص ماهانه 350 پوندی، ماهانه 1410 پوند به صورت اعتبار جهانی دریافت می کند. اجاره او 575 پوند و قبض انرژی او حدود 300 پوند در ماه است. شریک سابق او هر ماه مبلغ مشابهی را برای نفقه به او می‌پرداخت، اما این مبلغ متوقف شده است زیرا او تصادف کرده است و حقوق پزشکی قانونی دارد. علاوه بر نگرانی های او، صاحبخانه اش در حال فروش است، بنابراین او مجبور است خانه جدیدی پیدا کند، که به نظر آسان نیست.

یک سرآشپز 62 ساله که به دنبال کار پاره وقت است و مشکلات سلامتی دارد، می گوید: «نمی توان مردم را مجبور کرد که ساعت های طولانی تری کار کنند، در حالی که از نظر فیزیکی نمی توانند این کار را انجام دهند. به علاوه بهره وری بیشتر را ارتقا نمی دهد، در واقع کاملا برعکس – از هر صاحب کسب و کاری بپرسید.