هری کین با وجود از دست دادن پنالتی، تاتنهام را از ناتینگهام فارست عبور داد | لیگ برتر

واقعاً سه راه برای تفسیر شروع فصل تاتنهام وجود دارد. یکی این است که تیمی که به این متواضعانه بازی می کند، با چنین اتکای بیش از حد به ضدحمله، به دلیل بازگشت به حد معمول است. دیگری این است که نتایج آنها نشانه قابل توجهی از انعطاف پذیری و اعتماد به نفس است، و زمانی که عملکردها به نتیجه برسد و امضاهای جدید به ثمر برسند، حضوری قدرتمند خواهند بود.

اما البته نظریه سومی هم وجود دارد: زمانی که شما یکی از بزرگترین مهاجمان جهان را تحت تعلیم یکی از بزرگترین استراتژیست های آن دارید، قوانین متعارف گرانش فوتبال لزوما اعمال نمی شود. تیم‌های آنتونیو کونته همیشه به خود می‌بالند که کوتاه‌ترین و مصلحت‌ترین مسیر را از دروازه به گل طی می‌کنند. و اگر این به معنای دادن توپ به هری کین باشد، مطمئناً فعلاً همین کار را خواهد کرد.

دو گل دیگر از کین به تاتنهام یک برد دیگر در اینجا داد. باز هم، این یک عملکرد ناقص و اغلب ناقص بود که متکی به اندکی ثروت دفاعی بود. به همین ترتیب، تاتنهام به راحتی می توانست گل های بیشتری به ثمر برساند: سه تیم جلو 12 شوت بین آنها داشتند، از جمله پنالتی نیمه دوم کین که توسط دین هندرسون مهار شد. ناتینگهام فارست بیشتر توپ، بیشتر قلمرو و تقریباً تمام سر و صدا را در اختیار داشت. اما آنها برنده چکمه طلایی نداشتند.

و با این حال در حال حاضر این روزهای طلایی در ساحل ترنت هستند، زمانی از افق های تازه و امید تازه، قبل از شروع واقعیت های تلخ بقا، زمانی که روزها گرم هستند و امضاهای جدید مانند دوستان قدیمی از در می گذرند: 18 نفر از آنها در تابستان امسال، و لحظاتی وجود داشت که احساس می شد همه آنها به یکباره در زمین هستند. در جایگاه ها، مالک اوانجلوس ماریناکیس مانند یک پادشاه مغرور قلمرو خود را بررسی می کرد. در زمین، هندرسون یک کلاه بیسبال به سر داشت تا جلوی آفتاب غروب را بگیرد.

فارست برای تیمی که هنوز هم حس یک رویداد دوستیابی سرعتی را دارد، بسیار منسجم به نظر می رسید. مالکیت توپ و شور و شوق فراوانی وجود داشت، زیرا تیم استیو کوپر در تاتنهام همان راهی بود که اکثر تیم ها در این فصل در تاتنهام تلاش می کنند: سیل خط میانی، پخش سریع بازی، فشار دادن به محوطه جریمه با سانترها و شوت های از راه دور. به نظر می رسد لوئیس اوبراین در خط هافبک ارتقا یافته است. مورگان گیبز وایت، گردباد پراکنده یک مهاجم با برچسب قیمتی 42.5 میلیون پوندی و باتری به ظاهر تمام نشدنی، اولین بازی خوبی داشت.

جایی که آنها گهگاه رنج می بردند، در مرحله گذار بود. دفاع متعارف – 10 مرد پشت توپ، علامت گذاری منطقه خود، حفظ فضاها یکنواخت – چیزهایی است که یک مربی خوب می تواند در یک بعدازظهر آموزش دهد. اما وقتی بازی شکسته می‌شود و تهدیدها متعدد هستند و هر کسری از ثانیه مهم است، باز هم کمی مبهوت به نظر می‌رسند. شاهد این باشید که کین توانست به سادگی از کنار هری تافلو و استیو کوک عبور کند و پاس دژان کولوسفسکی را دریافت کند و گل ابتدایی را به ثمر برساند: یک شوت کوبنده پایین به گوشه پایین.

این اولین حمله تاتنهام در این بازی و تقریباً آخرین حمله آنها در نیمه بود. آنها هنوز به اندازه کافی خوب یا سازماندهی نشده اند که بتوانند بازی های بالای زمین را کنترل کنند یا حریفان مالکیت توپ را گرسنه نگه دارند. و بنابراین برای دوره‌های طولانی به‌طور خطرناکی عمیق می‌نشستند، و با ضربات بلند در بالای بال خود ادامه می‌دادند، گویی درگیر تمرین‌های عجیب و غریبی بودند که در آن شما اجازه استفاده از دایره مرکزی را ندارید. شانس آمد و رفت. اوبرایان اجازه داد از راه دور پرواز کند. گیبز وایت از حدود 20 یاردی شوت داشت. در اوایل نیمه دوم رایان یتس یک ضربه سر آزاد به بیرون زد.

اندکی پس از آن، کین و کوک هر دو برای یک صلیب آویزان بالا از ایوان پریشیچ بالا رفتند. کوک، عضلانی و مغلوب، توپ را با بازوی پرواز خود لمس کرد. و البته کین از روی نقطه پنالتی غیبت نمی کند. فقط این بار هندرسون از خط خود به جلو بلند شد و با تمام امتداد شیرجه زد، قبل از اینکه کلاه بیسبال خود را طوری بچرخاند که انگار یک قلاب خونین است. یک بار دیگر پر از امید و هدف، جنگل به جلو حرکت کرد. جو تقریباً تا آنجایی که می توان تصور کرد خوب بود.

با این حال در همان زمان، طوفان سرخ در حال منفجر شدن بود. بازیکن تعویضی ریچارلیسون در جناح چپ توپ را از نکو ویلیامز گرفت و یک سانتر زیبا را برای کین به نمایش گذاشت و او بازی را با یک ضربه سر ساده به پایان رساند. هنوز زمان وجود داشت تا فارست در را بکوبد، تاتنهام جدایی‌های بیشتری را هدر دهد، ریچارلیسون با کمی نمایش قایق‌بازی، جمعیت را به خشم آورد و برنان جانسون را با بدنی مهیب دریافت کرد. اما گوشت و استخوان این مسابقه از قبل قطعی شده بود. تاتنهام، به احتمال زیاد، سوم لیگ برتر است. هنوز کسی واقعاً معنی آن را نمی داند.