شرکت های آب برای حفظ زندگی وجود دارند. آنها باید پاسخگوی شهروندان باشند نه سهامداران | ویل هاتون

تیاینجا تغییر در هوا است – تغییر گسترده. دو سال قبل از انتخابات عمومی بعدی، واضح است – درست مانند سال 1977 قبل از پیروزی مارگارت تاچر در سال 1979 – که چارچوب سیاست موجود به تاریخ فروش خود رسیده است. سپس حل و فصل پس از جنگ – از جمله سیاست‌های درآمدی و مالکیت عمومی – بود که دفاع از نقاط ضعف آن حتی در میان ما که نقاط قوت آن را می‌شناختیم، سخت‌تر می‌شد. حداقل نیاز به بازنگری و اصلاح کلی داشت، یا، همانطور که تاچر استدلال می‌کرد، با یک چارچوب جدید و قوی که در جای خود اتخاذ شده بود، رد می‌شد.

بنابراین، در سال 2022، ما چشم انداز تورم 13 درصدی یا حتی بالاتر را داریم، قبوض انرژی که میلیون ها نفر را در فقر فرو می برد. به شکست‌های خصوصی‌سازی که ناشی از نشت بیش از حد آب و فاضلاب خام است که بسیاری از سواحل و رودخانه‌ها را متلاشی می‌کند، NHS بیش از حد غیرممکن، و کارگرانی که صرفاً تلاش می‌کنند در برابر کاهش چشمگیر درآمد واقعی‌شان مقاومت کنند، به عنوان غیرمسئول شناخته می‌شوند، اضافه کنید. همه اینها متبلور شده است که چگونه کل بنای تاچری سیاست اقتصادی و اجتماعی، که سال ها در حال زوال است، ناگهان و آشکارا زائد است.

پاسخ حزب محافظه کار – انتخاب لیز تراس به عنوان رهبر خود برای دو برابر کردن چارچوبی که کار نمی کند – به شدت با آنچه مورد نیاز است مطابقت ندارد و با خلق و خوی عمومی همخوانی ندارد. کسری نظرسنجی قابل توجه محافظه کاران با حزب کارگر – که بالاترین میزان در یک دهه اخیر است – قطعاً بیشتر خواهد شد.

شواهد دال بر تغییر خلق و خوی همه جا وجود دارد. در اواخر این هفته، انتظار می‌رود که Ofgem اعلام کند که سقف قیمت انرژی در ماه اکتبر دو برابر می‌شود و به 3500 پوند می‌رسد و پیش‌بینی می‌شود اوج قیمت انرژی در ماه آوریل به 5000 پوند برسد. تاثیر اجتماعی فاجعه بار خواهد بود. تیم Truss هنوز دست خود را نشان نداده است، اما طیف گزینه‌های شناور کمک‌های اضافی خانواده را به صدها پوند محدود می‌کند، زمانی که نیاز به هزاران است.

مردم واقعاً می ترسند: اعتماد مصرف کننده به پایین ترین حد خود رسیده است. راه حل ساده رهبر حزب کارگر، Keir Starmer – بستن کلاه به مدت شش ماه در زمستان – قابل درک و موثر است. این حزب نه تنها از حمایت 85 درصد از رای دهندگان حزب کارگر برخوردار است، بلکه مهمتر از همه، 75 درصد از رای دهندگان محافظه کار نیز حمایت می کند. زمان، درست یک یا دو سال پیش، زمانی بود که حزب محافظه کار و مطبوعاتش مطمئن بود که این توقف را به عنوان «مارکسیست» رد می کردند. نه در اوت 2022.

پس ادامه دارد. در محیط امروزی، رهبر اتحادیه RMT، میک لینچ، بر بحث نیاز به اعتصاب برای حفظ استانداردهای زندگی پیروز می شود. نیک باتلر، یکی از مدیران ارشد سابق بریتیش پترولیوم، به طرز لعنتی درباره یک Ofgem بی کفایت، سودجوی شرکت های انرژی می نویسد و می پذیرد که ضعیف ترین ها ممکن است نیاز به ملی شدن داشته باشند. گوردون براون، نخست‌وزیر پیشین نیز می‌پذیرد که ضعیف‌ترین شرکت‌های برق ممکن است به عنوان بخشی از قیمت جبران هزینه‌های زندگی نیاز به مالکیت عمومی داشته باشند. تنها 15 سال پیش، زمانی که بحران مالی آغاز شد، او از ترس تمسخر محافظه‌کاران در برابر مالکیت عمومی مقاومت کرد. نه در سال 2022.

بخش مرکزی تاچریسم – که خصوصی‌سازی و مقررات “لمس سبک” را می‌توان در هر ابزاری اعمال کرد – بیش از پیش تحت محاصره قرار دارد. کامیلا کاوندیش، رئیس واحد سیاست شماره 10 تحت مدیریت دیوید کامرون، لحظه ای را می گیرد که در این کتاب می نویسد. فایننشال تایمز که خصوصی سازی آب آنطور که طراحی شده شکست خورده است. آنچه برای شرکت های آب و برق اهمیت دارد این است که آنها منافع عمومی را در زمینه اثربخشی هزینه، انعطاف پذیری، قابلیت اطمینان و خدمات ارائه دهند. این را نمی توان امروز در مورد جهان شرکت های انرژی و آب گفت.

چه باید کرد؟ حتی تراس نیز با گرایش به ایده ادغام همه تنظیم‌کننده‌ها در یک واحد، مروری را در مورد نحوه تنظیم شرکت‌های برق بریتانیا پیشنهاد می‌کند. (پاسخ اشتباه است.) چپ کوربینیت و برخی در جنبش اتحادیه پیشنهاد ملی کردن مجدد عمده را دارند. اما شکافی بین آن و آخرین راه‌حل مالکیت عمومی شرکت‌هایی که به‌طور جداگانه شکست خورده‌اند، از نوع قبولی براون و باتلر وجود دارد. شواهد کمی وجود دارد مبنی بر اینکه تخصیص تا سقف 200 میلیارد پوند برای تصاحب تمام شرکت‌ها مزایای جهانی مورد نیاز را به همراه خواهد داشت. علاوه بر این، این پول نقدی است که می‌تواند بهتر در جاهای دیگر مستقر شود – در افزایش سطح و حرکت به سمت صفر خالص.

گزینه بهتر، پزشکی قانونی تر است. با دقت بیشتری نگاه کنید و طیف جالبی از عملکرد وجود دارد. ارزیابی زیست‌محیطی دولت در سال 2021 از 9 شرکت انگلیسی آب نشان می‌دهد که 6 شرکت یک یا دو ستاره دریافت می‌کنند. (جنوب و جنوب غربی، آلاینده‌های اصلی ساحل، یک ستاره هستند.) اما سه شرکت وجود دارد – Northumbrian Water، Severn Trent و United Utilities – که همگی حداکثر چهار ستاره را کسب می‌کنند. آنچه مورد نیاز است یک رژیم نظارتی، صدور مجوز و حاکمیتی است که تعداد بیشتری از بازیگران برتر را پرورش دهد و مالکیت عمومی آخرین گزینه برای تک ستاره ها باشد.

نکته مهم این است که افراد برتر همگی هدف اجتماعی را در قلب کسب و کار خود قرار می دهند. همه از نزدیک مشتریان را در تصمیم گیری های خود درگیر می کنند، انواعی از این که چگونه شرکت دولتی اسکاتلندی، یکی دیگر از عملکردهای بالا، یک گروه مشتری مستقل (ICG) را به عنوان یک نگهبان مستقل دائمی تأسیس کرده است که از نزدیک با آنها مشورت می کند و اطلاع رسانی می کند. این نباید حفظ بهترین ها باشد. هر شرکت آب باید الزامات منافع عمومی را همراه با یک ICG بپذیرد. برای مثال، مارتین لوئیس، مبارز را به عنوان رئیس ICG تیمز واتر تصور کنید: یک شبه، پویایی تغییر خواهد کرد.

Ofwat نه تنها باید اطمینان حاصل کند که این اتفاق می افتد، بلکه باید اصرار داشته باشد که هر شرکتی به تعهدات قانونی سختگیرانه خدمات جهانی عمل کند. حرکت در این مسیر را آغاز کرده است، اما با شکایات و مخالفت‌های مجریان ضعیف بسیار سازگار بوده است. بیشتر نه. اگر شرکت های آب نتوانند اهداف منافع عمومی در مورد نشت، آلودگی و ظرفیت را برآورده کنند، مجوزها باید لغو شوند و شرکت ها برای مدتی توسط دولت اداره شوند. آنها برای حفظ زندگی وجود دارند: نه برای به حداکثر رساندن ارزش سهامداران.

یک رژیم مشابه باید برای شرکت های انرژی ایجاد شود، دوباره با یک تنظیم کننده اختصاصی که به ویژگی های این بخش احترام می گذارد. این ملی‌سازی نیست، بلکه مسلماً چیزی برتر است: تأکید بر منافع عمومی به‌عنوان یک نظام و یک فرهنگ. این همان چیزی است که استارمر به دنبال آن است – هنوز هم ناقص است، اما با این وجود جهت روشن سفر او. برخلاف منتقدان او در حباب چپ که به پیروزی در انتخابات بی توجه هستند، بسیار به نفع هر شهروندی است که این پیشنهاد را بسیار قدرتمند می کند. اگر او بتواند حزب شکافته خود را با هم برگزار کند، وعده نخست وزیری او را نیز می دهد.