مسابقه قهرمانی هیجان‌انگیز اما بی‌معنی است زیرا RFU اجازه می‌دهد برزخ باقی بماند | قهرمانی

Oیکی از داغ‌ترین مسابقات راگبی انگلیسی برای سال‌ها به تلخ‌ترین پایان‌های امروزی می‌رسد. پس از هفته ها رفت و برگشت با رقبای خود، ایلینگ آخر هفته را با دانستن اینکه پیروزی بر ریچموند بدون در نظر گرفتن نتیجه دانکاستر در جمعه شب، قهرمانی در مسابقات قهرمانی خواهد داشت، آغاز کرد. با این حال، صبح دوشنبه بیایید، صرف نظر از نتایج در زمین، یک حس بلاتکلیفی وجود خواهد داشت.

اتحادیه فوتبال راگبی ماه گذشته حکم داد که Ealing و Doncaster – تنها دو باشگاهی که برای واجد شرایط بودن برای صعود درخواست داده‌اند – معیارهای حداقل استاندارد را رد کرده‌اند. این معیار توسط هیئت بازی حرفه ای، جایی که باشگاه های قهرمانی، همراه با باشگاه های RFU و لیگ برتر در آن حضور دارند، موافقت می کند. مشکل اصلی ظرفیت استادیوم است که طبق MSC باید 10001 نفر باشد – نه Ealing و نه Doncaster خیلی نزدیک نیستند، اما همانطور که RFU اخیرا اذعان کرده است، حداقل برای زمین های فوتبال لیگ برتر 5000 است و هر دو باشگاه مشتاق می توانند این ظرفیت را داشته باشند.

راگبی لیگ برتر اصرار دارد که اندازه استادیوم تنها یکی از تعدادی از مسائل است. PRL جاه‌طلبی‌های بلندی برای اصلاح لیگ و نزدیک‌تر شدن به مدل NFL دارد و اگرچه تمایل به پذیرش یک تیم چهاردهم وجود دارد، این تنها زمانی خواهد بود که آنها آماده باشند. این ایده که ممکن است به یک باشگاه مشتاق قهرمانی اجازه داده شود تا در لیگ برتر پیشرفت کند و حق حضور در آن را به دست آورده باشد، برای باشگاه های درجه یک که جاه طلبی هایشان بسیار شبیه حرکت به سمت یک سیستم حق رای به نظر می رسد، تضعیف می شود. اگر باشگاه ارتقا یافته مایل به پرداخت 20 میلیون پوند برای یک تکه از سهام P باشد – که در حال حاضر بین 13 باشگاه تقسیم شده است – ممکن است داستان متفاوت باشد اما به نظر می رسد پیام واضح است که باشگاه های درجه دومی که می خواهند بازوی خود را در لیگ برتر شانس دهند. خوش آمدید

این موضوع در اینجا نهفته است، زیرا همان‌قدر که RFU اذعان می‌کند که شکاف بین لیگ برتر غارنشین است و فقط گسترده‌تر می‌شود، اتحادیه در حال حاضر نمی‌تواند اجازه دهد که پروازهای برتر یک فروشگاه برای همیشه بسته باشند. اولاً، شورا باید موافقت کند و اعضا با توجه به سروصدایی که در سطح مردم ایجاد می‌کند، تمایلی به امضای آن ندارند. دوم، زمینه سیاسی مورد نیاز است، زیرا این واقعیت که RFU باید تغییرات ساختاری را تصویب کند، بزرگ‌ترین ابزار چانه‌زنی اتحادیه با باشگاه‌های لیگ برتر است و قرارداد بازی حرفه‌ای – معامله‌ای که آزادی بازیکنان انگلیس را کنترل می‌کند – در حال تمدید است. 2024.

همه اینها ما را در یک سردرگمی موقت رها می کند. فصل گذشته مهلتی برای سقوط وضع شد و برنامه این بود که برندگان مسابقات قهرمانی این فصل به لیگ برتر 14 تیمی صعود کنند. فصل 2022-2023 شاهد سقوط یا ارتقاء نخواهد بود – به ایلینگ یا دانکاستر فضل یک فصل – قبل از بازی پلی آف بین تیم آخر لیگ برتر و برندگان چمپیونشیپ در فصل بعد معرفی شد. همه چیز خوب و خوب تا زمانی که RFU حکم داد که ایلینگ و دانکاستر معیارها را رد کرده اند.

هر دو طرف قصد خود را برای استیناف علیه این تصمیم ابراز کرده اند، اما RFU قرار است تا اواخر آوریل، شاید حتی اوایل ماه مه، به طور قطعی حکم کند. این بدان معناست که حدود یک ماه برای برندگان چمپیونشیپ قادر به برنامه‌ریزی مناسب برای فصل آینده نیستند و نمی‌توانند با قطعیت جذب شوند. این باشگاه‌ها قبلاً با یک دست بسته به پشت خود فعالیت می‌کردند و به افتخار همه تیم‌های چمپیونشیپ است که پس از ترکیب ویران‌کننده‌ای از کاهش شدید بودجه توسط RFU و همه‌گیری کووید-19، سرپا مانده‌اند.

سابقه فرآیند تجدیدنظر ولز لندن است که در نهایت پس از تلاش برای ترتیب دادن یک سهم زمینی با آکسفورد یونایتد در استادیوم کسام در سال 2012 موفق شد. در کراو برای شنیدن RFU پرسیدن چرا Ealing و Doncaster ترتیبی ندادند سهام زمینی. این هفته گزارش شد که Doncaster با تأخیر در کریون پارک Hull KR به خاطر جذابیت آنها صف آرایی کرده است، اما مشخص است که Ealing به دنبال سهمیه ای نبوده است. یک سال پیش آنها با ساراسنس قرارداد داشتند که در صورت پیروزی در پلی آف چمپیونشیپ از استادیوم StoneX استفاده کنند، اما حتی در آن زمان نیز بر اساس عدم امضای MSC شکست خوردند.

این بار، ایلینگ یک طرح سه ساله برای رساندن خانه فعلی خود، والیس وی، به ظرفیت 10000 نفر پیشنهاد کرده بود. آنها استدلال می‌کنند که MSC پایداری را تشویق می‌کند و پیشنهاد آنها می‌تواند به آن دست یابد، در حالی که یک مشارکت اساسی زیان‌آور خواهد بود. علاوه بر این، سوء ظن فراوان است و این احساس وجود دارد که باشگاه های لیگ برتر شاید هنوز آماده نبوده اند که بودجه RFU خود را از 14 راه قطع کنند. بیل سوینی، مدیر اجرایی RFU اخیراً اشاره کرد که حداقل ظرفیت استادیوم می تواند به 5000 نفر کاهش یابد، اما در سال آینده نه این، بلکه تنها به آن می افزاید.

در تمام مدت RFU روی برنامه‌هایی برای رقابت جام ترکیبی بین تیم‌های لیگ برتر و باشگاه‌های قهرمانی برای فصل 2023-24 کار می‌کند. اگر برخی از باشگاه‌ها احساس نمی‌کنند که عمق تیم را برای ورود به آن ندارند، باشگاه‌های لیگ برتر می‌توانند با تیم‌های چمپیونشیپ ترکیب شوند تا وارد آن شوند. قابل درک است که اگر موفقیت آمیز باشد، می تواند به طور کامل جایگزین قهرمانی شود، حتی اگر RFU هفته گذشته آب سردی روی آن ایده ریخت.

مدیر اجرایی RFU، Conor O’Shea، گفت: “کود مطلق اسب درباره آنچه ما در مورد قهرمانی فکر می کنیم نوشته شده است، این بخش درخشانی از اکوسیستم است.” ما معتقدیم که این رقابت به شما ساختار عادی لیگ، توسعه بیشتر و فرصت‌های تجاری را می‌دهد و برای بازیکنان جوان ما یک بستر ضروری برای ما است. بازیکنان جوان ما به اندازه کافی بازی نمی کنند. تنها راه برای تبدیل شدن به یک بازیکن راگبی بهتر در زمین است و ما به این باور داریم [cup] رقابت به ما تمرکز خواهد کرد، لیگ برتر و قهرمانی پشت سر ما هستند.

همه‌ی اینها راه‌حلی برای این مشکل آشکار به نظر می‌رسد که بازیکنان جوان انگلیسی در حال حاضر زمان کافی برای بازی ندارند، اما برای پرداختن به این واقعیت که باشگاه‌های مشتاق قهرمانی، جاه‌طلبی‌های خود را خفه می‌کنند، کار چندانی نمی‌کند. در این میان ما در برزخ معلق نشسته و منتظر می مانیم.