جیتری ولز انتخاب‌های آسانی را ارائه می‌کند که فرانسه به معجزه شش ملت امیدوار است | شش ملت 2023

دبلیواز آنجا که دوبلین به ارتفاعات دوقلو آخر هفته سنت پاتریک می‌رسد و می‌تواند به شکوه گرند اسلم در برابر انگلیس شوکه‌شده ضربه بزند، پاریس ممکن است ناآرامی‌های مدنی خود را متوقف کند یا نکند تا قهرمانان بازگشتی را که انگلیسی‌ها را به این شکل ارائه کردند، متوقف کند. سن بازنشستگی در حال حاضر سیاستمداران و معترضان فرانسوی را تحت فشار قرار داده است، اما تیم راگبی آنها طوری بازی می کند که گویی بازنشستگی آخرین دغدغه آنهاست.

در همین حال، ولز پس از اولین پیروزی خود در شش ملت، در دور چهارم، مقابل ایتالیا وارد می شود. این روزها نمی توان از بردهای امتیازی در رم غافل شد، اما به ندرت پیش می آید که تیمی پس از این همه برتری، موفق به کسب امتیاز شود. ولز بین جوانان و تجربه این قهرمانی تغییر مسیر داده است و 25 تغییر ایجاد کرده است که به طور متوسط ​​بیش از 6 تغییر در هر مسابقه است، زیرا کهنه سربازان جای خود را به تیروس هایی می دهند که جای خود را به کهنه سربازان می دهند.

آلون وین جونز، همه 157 بازیکن ملی پوش ولز او، یکی از سه سنتوریون بازگشته است. ولز دارای 997 بازی ملی در ترکیب اصلی خود است – که تنها پس از 1013 بازی ملی که نیوزلند برای اولین بازی خود مقابل آرژانتین در جام جهانی 2015 به میدان رفت، در رده دوم قرار دارد – اگرچه 952 ولزی که برای اولین بار مقابل ایرلند به میدان رفت، ممکن است با توجه به تجربه نسبتاً باتجربه‌تر تلقی شود. از آن زمان تاکنون چهار مجموعه کلاهک توزیع شده است.

تفاوت اصلی بین آن تیم و این تیم، از نظر بازی ملی، جایگزینی لیام ویلیامز در دفاع کناری با لوئیس ریس زمیت است. اولی در بازی مقابل ایتالیا مصدوم شد، اما دومی پس از مصدومیت خودش در حال بازی کردن است و برای سومین بار در دوران حرفه ای خود در ولز در پست دفاع کناری بازی می کند.

جورج نورث و دن بیگار هر کدام بیش از 100 بازی کلاهی به مهمانی برمی گردند. نورث با نیک تامپکینز در مرکز تیم می شود تا جایگزین جو هاوکینز و میسون گریدی جوان شود. آرون وین رایت ششمین تغییر تیمی است که ایتالیا را شکست داد. او در ردیف عقب در کنار Taulupe Faletau قرار خواهد گرفت که آخرین نفری خواهد بود که به باشگاه 100 ملی پوش ولز خواهد پیوست.

هیچ چیز به وضوح از اختلاف اعتماد بین دو تیم پاریس به اندازه عدم تغییر و تغییر در اردوی فرانسه صحبت نمی کند. فرانسه این قهرمانی را به عنوان یکی از بی‌تجربه‌ترین لباس‌ها آغاز کرد، با تنها گائل فیکو که بیش از 50 بازی ملی داشت، اما آنها فقط دو تغییر را در تیمی ایجاد کردند که انگلیس را در Twickenham تلف کرد.

اوینی آتونیو از محرومیت باز می گردد تا موقعیت معمول خود را در تیم 50 نفره به دست بگیرد و به فیکو بپیوندد، در حالی که رومین تائوفیفنوآ جانشین پل ویلمسه مصدوم می شود. و چرا آنها بی جهت سرهم می کنند؟ آنها دومین تیم برتر جهان هستند و خودشان به یک گرند اسلم نمی روند، زیرا در دوبلین بهترین بازی را داشتند.

هنوز امید فرانسوی ها برای دفاع موفق از عنوان خود وجود دارد. تنها کاری که آنها می توانند انجام دهند این است که ولز را شکست دهند، ترجیحاً با یک امتیاز جایزه، و امیدوارند زخم هایی که در آخر هفته گذشته به غرور انگلیس وارد کردند، الهام بخش تر از کاهش باد باشد. در واقع آنها باید تغییر دهند زیرا فرانسه برای غلبه بر ایرلند به انگلیس نیاز دارد. لس بلوز چهار امتیاز بازی برای جبران مردان اندی فارل دارند. اگر تیم ها هم تراز باشند، به دو نتیجه نیز نیاز دارند تا اختلاف امتیاز خود را نسبت به ایرلند 21 افزایش دهند.

به طور معمول، هنگامی که بسیاری از اگر درگیر هستند، یک تیم سرنوشت خود را می داند. فرانسه هرگز پس از یک نتیجه عجیب و غریب از نوسانی در بخت خود برخوردار نبوده است، اما این امر کاملاً انفجاری است که به ولز امیدی برای فرار از رده های پایین جدول بدهد.

به‌طور واقع‌بینانه‌تر، اگر از عوامانه‌های معمول برای تمرکز فقط روی مسابقه بعدی جلوگیری کنید، جاه‌طلبی‌های ولز کمی فراتر از اجتناب از قاشق چوبی است. این به شکست اسکاتلند در خانه بر ایتالیا بستگی دارد، که باید اتفاق بیفتد، اما این شانسی نیست که ممکن است در سال‌های گذشته باشد.

حداقل ولز قبل از شروع بازی می داند که برای رسیدن به آن چه باید بکند. برای فرانسه، این یک مورد خواهد بود بازی و ببینید. این ممکن است به اندازه کافی ثابت نشود، اما، اگر این کشور به دنبال دلیلی برای تشویق است، تیم راگبی آن به همان اندازه قانع کننده است.