مناقشه گری لاینکر نشان دهنده قصد حزب کارگر برای اعلام “تعصب” بی بی سی است | کار یدی

پرسش‌های نخست‌وزیر در وست‌مینستر جایگاه توتمی دارند، اما کارشناسان سیاسی اغلب به آن اهمیت بیشتری می‌دهند که واقعاً سزاوار آن است.

اما تبادل نظر این هفته بین کیر استارمر و ریشی سوناک در مورد گری لاینکر و بی‌بی‌سی بسیار روشن‌تر از بقیه بود. این به ما چیز جدیدی در مورد نحوه نزدیک شدن حزب کارگر به صدا و سیمای ملی گفت.

هر هفته، رهبران در حال انتخاب مخاطب هستند: شاید نمایندگان بی قرار خودشان، یا شاید اولویت پاسخگویی های رکیک است که می تواند به خوراک رسانه های اجتماعی تبدیل شود یا برای قطعه هایی در بولتن های رادیویی موسیقی بریده شود.

برای استارمر در این هفته، مخاطبان مورد نظر بسیار اندک بودند – گروهی از مدیران در W1A، محل دفتر مرکزی بی‌بی‌سی.

مقامات ارشد حزب کارگر می گویند یک تغییر قطعی در تاکتیک در قبال بی بی سی که در چند ماه گذشته شکل گرفته است، وجود دارد. این رویکردی بسیار عضلانی تر از آن چیزی است که برخی – از جمله تعدادی از وزرای کابینه در سایه – قبلاً با آن راحت بودند.

این حزب قصد دارد در جایی که معتقد است تعصبات دولتی وجود دارد یا زمانی که به نظر می رسد خطوط پرسش تحت تأثیر روایت مطبوعات دست راستی قرار گرفته است، تعصب دولت را در صدا و سیما اعلام کند.

پیش از این، در مورد شکایت از «سوگیری بی‌بی‌سی» یا توطئه‌آمیز به‌نظر می‌رسید، خشم قابل توجهی وجود داشت. نگرانی هایی از سوی برخی در حزب وجود دارد که باید از بی بی سی محافظت کند، نه اینکه به ایرادات اشاره کند.

اما یکی از مشاوران ارشد حزب کارگر گفت که این حزب باید به رسمیت شناخته شود تا در مورد بی‌طرفی بیشتر صحبت کند و استدلال کرد که بسیاری از نگرانی‌های آن با کارکنان بی‌بی‌سی مشترک است.

این تفکر با افشاگری‌هایی که ریچارد شارپ، رئیس بی‌بی‌سی، برای دوستی به دفتر کابینه معرفی کرد، متبلور شد که سپس وام 800000 پوندی را برای بوریس جانسون تسهیل کرد.

این با اختلافات لاینکر و فشار وارد شده توسط نمایندگان محافظه کار – و استانداردهای دوگانه ظاهری اعمال شده برای مجری فوتبال در مقابل حمایت آلن شوگر از محافظه کاران، تشدید شده است.

همچنین در ایمیل‌های بی‌بی‌سی که به آبان نیوز درز کرده است، سردبیری از خبرنگاران می‌خواهد تا سیاست‌های حزب کارگر را در برابر همه‌گیری همه‌گیر منعکس کنند.

حزب کارگر در دولت هیچ ابایی از اعمال فشار بر شرکت نداشت، اگرچه کارکنان ارشد سابق بی‌بی‌سی، از جمله خبرنگار سابق، جان سوپل، می‌گویند که معتقدند سردبیران از خبرنگاران در برابر این فشار محافظت کرده‌اند، به گونه‌ای که ایمیل‌های فاش شده نشان می‌دهد که آنها به همین صورت نیستند. مسیر.

یکی از مقام‌های ارشد گفت: «ارسال پیام‌هایی مبنی بر افزایش بدبینی نسبت به حزب کارگر غیرقابل قبول است».

اما ناامیدی‌ها فراتر از آن است، به این احساس عمومی که حزب کارگر در مناطقی که محافظه‌کاران نمی‌خواهند مورد بررسی قرار بگیرند. با وجود شواهد چند سال اخیر از بحران‌های اقتصادی تحت رهبری محافظه‌کاران، اغلب این موضوع بر اقتصاد و بی‌اعتمادی به تعداد حزب کارگر است.

یکی از مشکلات خاص این است که تیم ارشد کارگری احساس می کند تمرکز بر 10 قول استارمر توسط مصاحبه کنندگان بی بی سی است. این یک تمرکز معتبر است – استارمر از وعده‌های متعددی که در زمان مبارزات انتخاباتی برای رهبری حزب کارگر داده بود، عقب نشینی کرد یا انکار کرد و باعث خشم بسیاری از چپ‌های حزب شد.

این انتقاد چیزی است که حزب کارگر آماده پذیرش آن است، اما این حزب استدلال می‌کند که هیچ فشار مشابهی بر محافظه‌کاران ارشد مانند ریشی سوناک یا جرمی هانت وارد نشده است که وعده‌های ناقص مشابهی را در مبارزات انتخاباتی خود داده‌اند.

سوناک تصریح کرده است که خود را ملزم به یک تعهد نمی بیند، خواه این سخنان سخت تر در مورد چین باشد یا وعده رها شده در مورد اتهامات پزشک عمومی. هانت قول داد که مالیات شرکت ها را کاهش دهد اما به عنوان صدراعظم به تازگی آن را اعلام کرده است.

مسلماً این شکایت آموزنده‌ترین شکایت نیست – اما یک آزاردهنده واقعی است.

افزایش فشار بر بی‌بی‌سی بر بی‌طرفی نیز یک نشانه مهم در پیش از انتخابات است، زمانی که حزب کارگر انتظار دارد که استارمر تحت فشار فوق‌العاده‌ای از سوی روزنامه‌ها از جمله دیلی میل قرار گیرد.

او نقاط ضعفی دارد که برخی از آنها معتبر هستند، مانند 10 وعده یا حمایت او از رفراندوم دوم، اما احتمال دارد اتهامات بدتر دیگری دوباره کشف شود، مانند یکی از حملات مورد علاقه جانسون که او در پیگرد قانونی جیمی ساویل شکست خورد. که رد شده است.

یک منبع ارشد گفت: «ما نمی‌توانیم در مورد حملاتی که به Mail اجرا می‌شود کار زیادی انجام دهیم. کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که وقتی این نکات بی‌اساس توسط بی‌بی‌سی مطرح می‌شود، عقب نشینی کنیم.»

مشکل نهایی این است که محافظه کاران در سر کار قدرت بسیار بیشتری نسبت به یک دولت کارگری بر شرکت دارند. هیچ‌کس به‌طور جدی فکر نمی‌کند که حزب کارگر می‌تواند تهدید کند که هزینه مجوز را لغو می‌کند یا آلستر کمپبل را رئیس بی‌بی‌سی می‌کند، همانطور که جانسون زمانی تلاش کرد چارلز مور سردبیر سابق دیلی تلگراف را منصوب کند.

سوال این است که اگر استارمر به شماره 10 برسد، حزب کارگر آماده است تا این قدرت را برای بی طرفی حفظ کند – یا اگر دولت او فشار بیاورد و قرارهای دوستانه را به همان شیوه انجام دهد.