نمایش دیرهنگام میلان آنها را از راه دور با ‘مریخی ها’ ناپولی در تماس نگه می دارد | سری آ

مندقیقه 91 در سن سیرو بود که میلان گلی را به ثمر رساند که ممکن بود رقابت قهرمانی سری آ را نجات دهد. از نظر فنی، نیکولا میلنکوویچ، مدافع فیورنتینا، آن را برای آنها به ثمر رساند – سانتر استر ورانکس را به تور دروازه خود منحرف کرد – اما تعداد کمی از آنها روی جزئیات دقیق تمرکز کردند زیرا کرن کرافت 400 از Zombie Nation، یک مسیر رقص آلمانی قدیمی‌تر از برخی بازیکنان در زمین، در سراسر زمین پخش شد. آدرس عمومی

جمعیتی متشکل از 73000 نفر با خیال راحت رقصیدند و آه کشیدند. گل به خودی میلنکوویچ باعث پیروزی 2-1 شد و میلان را تنها 8 امتیاز از ناپولی در صدر نگه داشت. رهبران لیگ برتری دو رقمی نسبت به سایر تیم‌های لیگ دسته اول دارند که در آستانه تعطیلات جام جهانی قرار دارند.

ناپولی سزاوار هر ذره برتری است، زیرا با فاصله ای دور بهترین فوتبال ایتالیا را در این فصل به نمایش گذاشته است. در روز شنبه آنها یازدهمین برد متوالی خود در لیگ را به دست آوردند و اودینزه را 3-2 در یک بازی کمتر از آنچه که نتیجه آن مشخص است، شکست دادند. آنها پس از یک ساعت سه گل مقابل حریفانی بودند که قبلا رم را 4-0 و اینتر را 3-1 شکست داده بودند.

این فرصت دیگری بود تا از استعداد عجیب ویکتور اوسیمن شگفت زده شویم. او گل اول را با یک بازی کلاسیک مهاجم میانی به ثمر رساند، به فضای پشت نشانگر حمله کرد و ضربه سر را از روی ارسال الجیف الماس به خانه نگاه کرد. زمان دویدن و جهش او همه چیز بود. اوسیمن یک فوت بلندتر از جاکا بیجول به نظر می رسید. در حقیقت، او چند اینچ کوتاه تر می ایستد.

گل دوم ناپولی یک حرکت تیمی درخشان بود، پیوتر زیلینسکی از گوشه سمت چپ محوطه جریمه خود توپ را به بیرون زد و اوسیمن را در وسط پارک پیدا کرد. مهاجم برگشت و دو بازیکن اودینزه را در حالی که به سمت جناح راست می‌راند، با خود همراه کرد، قبل از اینکه آنها را با یک پاشنه پشتی بدون ظاهر به هیروینگ لوزانو بزند.

او به نوبه خود، قبل از تعویض بازی به سمت زیلینسکی، که طول زمین را دویده بود، به سمت داخل متمایل شد. هافبک لهستانی قبل از زدن ضربه ای به گوشه پایین سمت راست تور، با یک ضربه به بازیکنی که او را تعقیب می کرد، پای اشتباهی زد و با ضربه دیگری توپ را ثابت کرد.

این دقیقه 31 بود و الماس گل سوم ناپولی را در دقیقه 58 به ثمر رساند و آندره فرانک زامبو آنگویسا را ​​به گل تبدیل کرد. عبور پس از ضرب و شتم بیجول تک به تک. با این حال، ناپولی جلو آمد و تنها چند سیو تیز دروازه بان اودینزه، مارکو سیلوستری، اختلاف را روی 3 نگه داشت.

ضربه ضد مشت اودینزه تا دقیقه 79 به پایان نرسید، هر چند این یک گل دیگر برای شگفتی بود. روبرتو پریرا توپ را از سمت چپ وارد دروازه کرد، آیزاک کامس یک پاس را درست با سینه خود وزن کرد و ایلیا نستوروفسکی برای اولین بار یک نیمه والی به پایین دروازه وارد کرد.

سه دقیقه بعد اودینزه دوباره به گل رسید. کیم مین جائه اشتباه کرد و توسط لازار سامارزیچ گرفتار شد و او این اشتباه را کاملاً با یک پایان بی رحمانه مجازات کرد. یک دوبل شلیک سریع ممکن است باعث ایجاد وحشت در طرفی با اعتماد به نفس کمتر شود. ناپولی با آرامش کشتی را ثابت کرد و به خانه رفت. اودینزه یک شوت دیگر در این بازی به دست آورد، آن هم از بیرون محوطه.

این پیروزی باعث شد ناپولی فصل اول این فصل را با 41 امتیاز به پایان برساند. آنها 13 بازی از 15 بازی را برده اند – کاری که هیچ باشگاه دیگری به جز یوونتوس در تاریخ سری آ انجام نداده است. بیانکونری مسلماً این کار را چهار بار انجام داده اند. جای تعجب نیست که آنها در هر مناسبت در صدر قرار گرفتند. (باید گفت یکی از آنها فصل 06-2005 بود که بعداً عنوان قهرمانی آنها از بین رفت.)

روزنامه‌نگاران به طور تمام وقت به این سوال ادامه دادند که آیا ناپولی آماده است درباره خود به عنوان بالقوه صحبت کند اسکودتو برنده ها برای اولین بار از سال 1990. صادقانه بگویم، در این مرحله، مضحک است که خلاف آن را تظاهر کنیم. هیچ کس نمی داند که یک وقفه جام جهانی چه تاثیری در این فصل خواهد داشت، اما در حال حاضر ناپولی به این دلیل واضح و واضح است که آنها بسیار بهتر از هر کس دیگری بوده اند.

“برای من فرقی نمی کند که در مورد آن صحبت کنید اسکودتو لوچیانو اسپالتی روز شنبه گفت. می دانم که 69 امتیاز برای بازی در این فصل باقی مانده است و این یک اقیانوس است. تنها کاری که باید انجام دهیم این است که نگاهمان را در مهی که دیگران می‌خواهند ایجاد کنند روشن نگه داریم.»

او از تیمش به خاطر «بازی کردن مثل مریخی‌ها» تشکر کرد، اما سرمربی هم به خاطر حفظ آن‌ها در مسیر حتی زمانی که بازیکنان کلیدی غایب بوده‌اند، به همان اندازه شایسته اعتبار است. بازی شنبه سومین بازی متوالی برای ناپولی بدون خویچا کواراتسخلیا، ستاره برتر این فصل سری آ بود، با این حال، الماس جانشین او با اوسیمن به عنوان بهترین بازیکن مسابقه رقابت کرد و به طور روان با یک بازیکن دیگر تیم، ماتیاس اولیورا، همپوشانی داشت که در حال تکمیل شدن بود. ماریو روی در دفاع چپ

اسپالتی بر خلاف ایجاد اختلال در ریتم تیمش، گفت که مشتاقانه منتظر جام جهانی است که به بازیکنانش فرصت استراحت و دور همی برای یک اردوی تمرینی میان فصل بدهد. تنها پنج نفر به قطر می روند. نیجریه از Osimhen و گرجستان Khvicha Kvaratskhelia هر دو موفق به کسب امتیاز نشدند، در حالی که سایرین مانند ماریو روئی برای پرتغال به سادگی نادیده گرفته شدند.

دیدگاه اسپالتی برای همه مشترک نیست. مائوریتزیو ساری، سرمربی لاتزیو، هفته گذشته به خبرنگاران گفت که احتمالاً حتی جام جهانی را که به عنوان “توهین به فوتبال” توصیف می کند، تماشا نخواهد کرد و یک فصل کامل را در ذهنش جعل کرده است.

تیم او با نتیجه مثبت 3-0 توسط یوونتوس شکست خورده بود. لاتزیو یکی دیگر از تیم هایی بود که می توانست در فاصله 8 امتیازی ناپولی باقی بماند، اما در عوض توسط حریف خود شکست خورد. چه کسی جرات می‌کرد پیش‌بینی کند که یوونتوس با دو برد در هفت بازی اول خود، در جایگاه سوم جام جهانی قرار خواهد گرفت؟

شش کلین شیت متوالی امکان صعود سریع را فراهم کرده است و عملکردها شروع به رسیدن به نتایج کرده اند. بازگشت تدریجی فدریکو کیزا، که گل سوم را از روی نیمکت مقابل لاتزیو به ثمر رساند، خوش‌بینی بیشتری را برای آنها به بخش دوم قوی‌تر در کمپین ایجاد می‌کند.

آنها تنها کسانی نیستند که در هفته های اخیر شتاب بیشتری گرفته اند. اینتر سال خود را با پیروزی چشمگیر 3-2 در خارج از خانه مقابل آتالانتا به پایان رساند و شش برد از هفت پیروزی اخیر خود را به ارمغان آورد. همانطور که ماسیمیلیانو آلگری از یوونتوس خاطرنشان کرد، مشکل همه آنها این است که ناپولی در حال تنظیم یک سرعت غیرممکن است و در مسیر رسیدن به 52 امتیاز در نیمه راه فصل است.

این به پائولو مالدینی، مدیر میلان سپرده شد که یک یادداشت سرکشانه بزند. او پس از پیروزی در آخرین بازی تیمش مقابل فیورنتینا گفت: “البته ما معتقدیم که می توانیم ناپولی را بگیریم.” وقتی در دربی پارسال بازی کردیم، هفت امتیاز از اینتر عقب بودیم و بعد موفق شدیم پیروز شویم. ما به خوبی می دانیم که حفظ این ریتم تا پایان کار آسانی نیست.»

صدای آشنای یک پیست رقص دو دهه ای در عصر یکشنبه در سن سیرو یادآور شور و شوقی بود که فصل گذشته میلان را به اولین قهرمانی خود در 11 سال گذشته رساند و هشداری بود که آنها فقط از دفاع از آن دست برنداشته اند. هنوز.