“این واقعاً ناامید کننده است”: بحران هزینه های زندگی زمان های تاریکی را برای مکان های هنری بریتانیا به همراه دارد | بودجه هنر

دبلیوسارا مونرو برای اولین بار به عنوان مدیر یکی از بزرگترین گالری‌های هنری بریتانیا، مرکز هنرهای معاصر بالتیک منصوب شد، او با چسباندن آسیاب جزر و مدی به سمت آن شوخی می‌کرد تا از موقعیت مکانی آن در رودخانه تاین در گیتسهد نهایت استفاده را ببرد.

هفت سال بعد، در بحبوحه بحران فزاینده قیمت سوخت، هزینه گرمایش ساختمان غاردار شوخی نیست – و همچنین طرح انرژی جزر و مدی.

در مواجهه با چشم انداز افزایش سه برابری قبوض سوخت به بالای یک میلیون پوند در سال، کشورهای بالتیک اکنون با کارشناسان انرژی های تجدیدپذیر مشورت می کنند تا ببینند آیا آنها می توانند انرژی خود را تولید کنند و در نتیجه بحرانی را که بسیاری در بخش فرهنگی هشدار می دهند ممکن است از بین برود، کاهش دهند. برخی از موسسات او هنوز نمی‌داند که آیا طرح تجدیدپذیر قابل اجرا است یا نه، و یا منابع سرمایه برای سرمایه‌گذاری در آن را از کجا پیدا می‌کنند. اما ما باید تا جایی که می توانیم از این نهاد محافظت کنیم.

مونرو گفت: «من نمی‌خواهم افول را مدیریت کنم. من برای آنچه می توانیم برای جوامع خود به دست آوریم جاه طلب هستم و می دانیم که تقاضای زیادی برای کاری که انجام می دهیم وجود دارد.

بدترین حالت ممکن است این باشد که درهای آنها را برای مدتی ببندند تا گالری ادامه پیدا کند، اگرچه او امیدوار است که به این نتیجه نرسد. اما “ما باید به همه گزینه ها نگاه کنیم”.

این روزهای سختی برای بخش‌های متنوعی است که صنایع خلاق بریتانیا را تشکیل می‌دهند. آن موسساتی که -گاهی به سختی- از همه‌گیری عبور کردند، اکنون با جهش‌های عظیم در قیمت سوخت، افزایش هزینه‌های کارکنان، مخاطبان بی‌میل و خماری‌های لجستیکی و هزینه‌های برگزیت دست و پنجه نرم می‌کنند.

پائولا اورل، مدیر Cvan England، شبکه‌ای که از بخش هنرهای تجسمی پشتیبانی می‌کند، می‌گوید: برای بسیاری از مؤسسات هنرهای تجسمی، «این واقعاً ناامیدکننده است». او می‌گوید که برخی از آنها، از جمله تعدادی از موزه‌ها و گالری‌های بزرگ، در ذخایر خود در حال سوختن هستند تا بتوانند زنده بمانند. اینها از آن دسته نهادهایی نیستند که به عنوان یک کشور بتوانیم از دست بدهیم.»

در همین حال، بنا به گفته یکی از اپراتورهای بزرگ، تئاترها در زمستان امسال “در آستانه فاجعه” هستند، زیرا در نتیجه افزایش قبوض انرژی و کاهش فروش بلیت به دلیل بحران هزینه زندگی، به سختی پس از دو سال تعطیلی کووید.

ترافالگار تئاتر که در 13 سالن در سراسر بریتانیا فعالیت می کند، گفت: انرژی “هزینه عملیاتی بسیار قابل توجهی است که فشار مالی شدیدی بر بخش ما وارد می کند.” حتی با حمایت دولت برای شش ماه آینده، این گروه با افزایش 179 درصدی قبوض انرژی 2021/22 مواجه بود. افزایش بیشتر و لغو حمایت دولت در بهار آینده “به طور بالقوه فاجعه بار” خواهد بود.

تئاتر ملی نیز حتی با در نظر گرفتن کمک های دولت به مشاغل، با افزایش هزینه های انرژی خود طی شش ماه آینده از 450000 پوند به 1.6 میلیون پوند مواجه است. پیش بینی می شود صورتحساب 2023-24 حدود 3.3 میلیون پوند باشد.

کیت وارا، مدیر اجرایی، گفت: “این یک موفقیت فوق العاده برای ما است.” دو گزینه برای ما باقی می گذارد: کاهش فعالیت یا حفاری در ذخایر محدود. فروش باکس آفیس – تقریباً 35٪ از درآمد – هنوز در سطح قبل از کووید نزولی است، در حالی که هزینه حقوق و دستمزد و مواد تا 10٪ افزایش می یابد.

سازمان‌های هنری در انگلیس هفته آینده می‌آموزند که چه میزان بودجه شورای هنر را برای یک دوره سه ساله از آوریل 2023 دریافت خواهند کرد، و برای بسیاری از آنها اضطراب حاد وجود دارد که منتظر شنیدن آنچه دریافت خواهند کرد، هستند. دولت قبلاً گفته است که متعهد است که بودجه بیشتری را به نهادهای خارج از لندن اختصاص دهد.

“ما موافقیم که بودجه باید به مناطق محروم کشور سرایت کند، اما برای [the NT] این بدان معناست که در بهترین حالت صاف خواهد بود و در بدترین حالت با کاهش 15 درصدی مواجه خواهیم شد.

او افزود که NT روی یک پاسخ بلندمدت به “عصر بحران ها” کار می کرد. ما انتظار داریم که برای 10 سال آینده آشفته باشد. اگر بتوانیم به جای رفتن از چالشی به چالش دیگر، برنامه ای برای پایداری و پیشرفت داشته باشیم، شانس بیشتری برای بقا خواهیم داشت.»

شورای هنر ولز گفت که بسیاری از مکان‌های مستقل پس از افزایش ۴۰ درصدی هزینه‌های اجرای آثار نسبت به یک سال قبل، با بسته شدن مواجه شدند.

ما در حال دریافت گزارش هایی از برنامه ریزی یا انجام اقدامات برای افزایش قیمت ها هستیم. برای کاهش اجراها، نمایشگاه‌ها، فعالیت‌های اجتماعی، تورها، ساعات کار و سطح نیروی کار،» در ارسالی به پارلمان ولز در اوایل این ماه گفت.

النور لانگ، مدیر اجرایی تئاتر رویال استراتفورد شرق در شرق لندن، گفت: “هزینه ها در حال افزایش و درآمد کاهش می یابد. خیلی سخت است که ببینیم همه چگونه از این مشکل عبور می کنند.» او در میان “مکالمات واقعا دشوار” در مورد قیمت بلیط بود.

“ما در حال حاضر شاهد ضربه به هزینه های ثانویه هستیم – برنامه ها و نوشیدنی ها. می ترسم ببینیم که مردم اصلاً به تئاتر نمی روند یا تا حد امکان ارزان تر می روند.» بعد از دو سال و نیم جهنم کووید، این واقعا سخت است. حداقل در آن زمان ما از حمایت درخشان دولت برخوردار بودیم. این احساس وحشتناکی دارد.»

دن بیتس، مدیر اجرایی شفیلد کروسیبل، گفت که سازمان او «تقریباً می‌تواند با این کار کنار بیاید و به مخاطبان ادامه دهد». فروش بلیت‌ها در مقایسه با سطح قبل از همه‌گیری حدود 20 درصد کاهش یافت و “بحث بزرگی در مورد آنچه که باید بپوشیم” وجود داشت. تولیدات جدید رادیکال احتمالاً جای خود را به «جمعیت پسندان» قابل اعتمادتر می‌دهند.

این تئاتر در حال بررسی قیمت بلیت های خود بود و احتمالاً تعداد صندلی های ارزان تر را افزایش می دهد. او گفت: “اما ما بسیار آگاه هستیم که 15 پوند چیزی است که برخی از مردم باید برای یک هفته برای غذا خرج کنند.” لذت کاری که انجام می دهید به زودی ناپدید می شود.»

پل هابسون، مدیر هنر مدرن آکسفورد، یکی از گالری‌های منطقه‌ای پیشرو در کشور، گفت: «بخش ما بسیار انعطاف‌پذیر و کارآفرین است، ما با حاشیه‌های بسیار کم کار می‌کنیم. در حالی که هزینه های معمول انرژی آن حدود 30000 پوند در سال است، با این حال، “از ما ارقامی در منطقه 200،000 پوند نقل شده بود.”

وی افزود: این فقط هزینه های انرژی نیست، بلکه هزینه های حمل و نقل، حمل و نقل، بیمه، مواد، هزینه های ساخت، هزینه کارکنان، همه این هزینه ها متورم است. این فقط به مدل عملیاتی شما فشار زیادی وارد می کند.”

آنها قبلاً ساعات کاری خود را کاهش داده اند. اکنون گزینه‌ها شامل کاهش تعداد نمایشگاه‌ها و دریافت هزینه برای تعداد بیشتری از آنها می‌شود. در همین حال، دسترسی به جوامع محروم و برنامه‌ریزی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی آن‌ها نیز به ناچار ضربه خورد.

برای سازمان های کوچک، حاشیه ها اغلب حتی باریک تر است. لوسی دی، مدیر اجرایی موقت فضای هنری فونیکس در برایتون، گفت که با دوبرابر شدن هزینه‌های آب و برق خود، او چاره‌ای جز انتقال آن به 120 هنرمندی که فضاهای استودیویی خود را اجاره می‌کنند، ندارد. ما به سادگی نمی توانیم آن را جذب کنیم – ذخایر ما در مدت زمان بسیار کوتاهی تمام می شود. با این حال، برای بسیاری از آنها، افزایش حتی 20 پوند یا 30 پوند در ماه می تواند بسیار دشوار باشد.

تا جایی می‌توانیم لایه‌های اضافی اضافه کنیم، اما در یک ساختمان قدیمی با نمای شیشه‌ای هستیم و محدودیتی وجود دارد که می‌توانید قبل از اینکه استودیو غیرقابل کار شود، دما را پایین بیاورید.»

او گفت که در سراسر این بخش، او می‌تواند ببیند که همه نهادهای فرهنگی باید حداقل ساعات کاری خود را کاهش دهند. «و تأثیر اجتماعی گسترده‌تری خواهد داشت. چقدر مضر است اگر ناگهان به اطراف نگاه کنید و فکر کنید که هیچ مکان اجرا یا گالری ها و موزه ها و کتابخانه های بسیار کمتری وجود ندارد که مردم بتوانند بیشتر به آن ها بروند، یا در شهر دیگری هستند زیرا شهری در شهر محلی شماست. تعطیل شود؟ بنابراین من فکر می کنم چشم انداز بسیار ترسناک است. این کمی دست کم گرفتن است.»

تئاتر مرکوری، کولچستر

ماه آینده، یک راهپیمایی به مناسبت ارتقای شهر کولچستر در تئاتر مرکوری آغاز خواهد شد، یک نقطه عطف در شهر اسکس از سال 1937 که اخیراً تحت ارتقاء 14 میلیون پوندی قرار گرفته است. سه روز بعد، پرده Beauty and the Beast، پانتوی کریسمس امسال، با 70 درصد از بلیت‌های فروخته شده، بالا خواهد رفت.

پس از دو سال تعطیلی کووید و استرس مالی، به نظر می رسد همه چیز برای عطارد به دنبال دارد. پس چرا استیو مانیکس، مدیر اجرایی آن که می‌گوید موهایش روز به روز سفیدتر می‌شود، درباره «نقطه بحران» در عید پاک هشدار می‌دهد؟

این ساختمان دوستدار محیط زیست با افزایش چشمگیری در قبض انرژی سالانه خود مواجه است، از 38000 پوند در سال گذشته به 120000 پوند در سال 2022-23. هزینه مواد برای صحنه و لباس، که همگی در داخل ساخته شده اند، 30 درصد افزایش یافته است. سهام برای بار و کافه آن به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. و 118 کارمند سختکوش و وفادار آن، قابل درک است که مایل به افزایش حقوق هستند.

در همین حال، Mannix می‌گوید، مخاطبان آن نیز احساس می‌کنند. “آنها دیر رزرو می کنند، و کمتر. ما با دقت انتخاب می کنیم که چه چیزی را برنامه ریزی کنیم. ما به دنبال تخفیف بلیط هستیم، اما منابع نامحدود نداریم. ما خیلی انگشتانمان را روی هم می گذاریم.»

این تئاتر 78 درصد از درآمد سالانه خود را از فروش باکس آفیس، کافه و بار، اجاره فضا و جمع آوری کمک های مالی دریافت می کند. 22 درصد باقیمانده از شورای هنر، شورای شهرستان و شورای شهر است.

این یک برنامه اجتماعی پرهزینه را اجرا می کند، از جمله برنامه های تعطیلات رایگان برای کودکان، و امیدوار است بتواند خود را به عنوان فضایی گرم در زمستان امسال ارائه دهد. مانیکس می‌گوید: «ما در طول سال‌ها بخشی از نسل‌های بسیاری از خانواده‌ها بوده‌ایم، ما بخشی از زندگی مردم محلی هستیم.

اما ما همچنین نگران این هستیم که ممکن است تا عید پاک به نقطه بحرانی برسیم. اگر پولمان تمام شود، در نهایت ممکن است مجبور شویم تعطیل شویم. ما هر کاری که بتوانیم انجام خواهیم داد تا از این وضعیت عبور کنیم.» HS

مرکز هنر معاصر Spike Island، بریستول

رابرت لکی گفت، زمانی که او اعداد و ارقام را در مورد هزینه های انرژی پیش بینی شده برای سال آینده مشخص کرد، “احساس می کرد که دوباره به اینجا برویم.”

لکی مدیر مجتمع هنری Spike Island در بریستول است، یک فضای بزرگ فراصنعتی که میزبان گالری‌ها، فضاهای همکاری برای صنایع خلاق، مستاجران تجاری تجاری، استودیوهای هنرمندان و برنامه هنرهای زیبای دانشگاه غرب انگلستان است.

لکی گفت، برای گرم کردن انبار قدیمی بسته بندی چای در دهه 1970، 75 تا 80000 پوند در سال هزینه داشت یا حدود 5 تا 8 درصد از کل بودجه آنها. اما ما امسال پیش بینی می کنیم که حداقل سه برابر شود و به حدود 240000 پوند برسد. این به راحتی 150000 پوند است که ما در بودجه خود نداریم.»

برای قرار دادن آن در چارچوب، این سازمان سالانه 250000 پوند از شورای هنر به عنوان یک سازمان نمونه کار ملی دریافت می کرد که برای حمایت از مناطقی طراحی شده است که تدارکات فرهنگی کمی دارند.

او می‌گوید: «پس از عبور از کووید و عبور موفقیت‌آمیز در یک موقعیت بسیار بسیار دشوار، قرار گرفتن دوباره در موقعیتی که در آن مجبور هستید پس‌اندازهای بزرگ اضافی را بر اساس چیزی که به نظر می‌رسد خارج از کنترل شما است، بی‌معنی به نظر می‌رسد.» گفت.

این وضعیت به ویژه توسط سهامداران مختلف جزیره اسپایک چالش برانگیز است. ساعات کاری گالری در حال حاضر از شش روز در هفته به پنج روز کاهش یافته است، اما ساختمان دسترسی 24 ساعته و 7 روز هفته برای پاسخگویی به طیف مستاجرین خود دارد، بنابراین پس انداز محدود است. به گفته لکی، افزایش اجاره بها در همین حین، مستاجرانی را که خود در تنگنای نقدی قرار دارند را دور می‌کند و آنها را آسیب‌پذیرتر می‌کند.

او گفت، آنچه که سازمان واقعاً باید به راه خود ادامه دهد، تزریق قابل توجه و ویژه بخش نقدینگی اضطراری مشابه با صندوق بازیابی فرهنگ بیماری همه گیر است. «اگر دولت نمی‌خواهد موزه‌ها یا گالری‌ها یا ارائه‌دهندگان استودیو جمع شوند، این امر ضروری است. مقیاس این کاملاً با آنچه در طول کووید با آن روبرو بودیم مطابقت دارد.»

با این حال، صادقانه بگویم، «من فکر نمی‌کنم این احتمال وجود داشته باشد. اما باید امیدوار بود.» EA