اسپرز و آنتونیو کونته از قرعه کشی فرانکفورت لیگ قهرمانان ناامید شدند | لیگ قهرمانان

اد شیران چند هفته پیش در این استادیوم بازی کرد، و بنابراین حداقل این اولین باری نبود که دویچه بانک پارک با اجرای بی‌معنای میانه‌تمپو که برخی افراد به‌طور گیج‌کننده اصرار دارند کار یک نابغه نسلی است، مورد استقبال قرار می‌گرفت.

این بهترین تاتنهام نبود و صادقانه بگویم که بهترین آنتونیو کونته هم نیست. اصول اولیه سالم بودند، دفاع تقریباً محکم بود و این حداقل یک پیشرفت بزرگ در فروپاشی دربی آخر هفته آنها بود.

اما حس پایمال شدن در آب غیرقابل انکار است، این احساس که همه اینجا، از کونته تا هری کین گرفته تا حامیانی که به سختی به دست آورده‌اند، کم کم پیرتر می‌شوند. فایده این همه چیست؟ این تیم به کجا می رود؟ آیا همه چیز فقط در یک نقطه کلیک می کند؟ یا باشگاهی که تنها هدفش این است که همان بازیکنان را در کنار هم نگه دارد تا بتوانند سال آینده دوباره این کار را انجام دهند، از بین می رود و دریفت می شود؟

در واقع، با وجود کیفیت برتر تاتنهام، تفاوت قابل توجهی در شادابی بین آنها و حریفانشان وجود داشت: پروانه کوچک شکننده و درخشان الیور گلاسنر، قهرمان لیگ اروپا و هنوز هم با سرگیجه خود را به شب هایی مانند این عادت کرده اند.

در واقع صعود بی سر و صدا اینتراخت از نامزدهای سقوط در سال 2016 به مطالب لیگ قهرمانان اروپا در سال 2022 یکی از داستان های کمتر ذکر شده در فوتبال اروپا است، شاید به این دلیل که خطی یا منطقی کمی در مورد آن وجود داشته است. هر بار که احساس می‌کردند می‌خواهند به گوشه‌ای بپیچند، یک روند ضعیف دیگر ظاهر می‌شود. هر بار که ستاره ای می ساختند، شخص دیگری آنها را نیشگون می گرفت. حفظ شتاب بی قرارشان علیرغم از دست دادن کالیبر لوکا یوویچ، سباستین هالر، آنته ربیک، آندره سیلوا و فیلیپ کوستیچ در چهار تابستان اخیر شاید قابل توجه ترین دستاورد آنها بوده است.

اما آنها سرعت و سبک و شاید پر سر و صداترین طرفداران را در آلمان دارند و در اینجا بهتر از مبادلات افتتاحیه بودند. برای تیمی که اساساً بدون توپ به 5-4-1 عقب نشینی می کند، تاتنهام هنوز خیلی متخلخل است، هنوز خیلی راحت نمی توان از فرم خود مانور داد، و فرانکفورت با چنگال نیم فرصت ها و افتتاحیه های امیدوارکننده شروع کرد تا اینکه سرانجام تاتنهام شروع به کار کرد. بازی را کنترل کنید

بخش اعظم بازی تاتنهام از طریق امرسون رویال، مردی که اخیراً در کانون بحث‌های غوغایی بین هواداران اسپرز بود، گذشت. آیا ویژگی های دفاعی او غیبت کامل او از تهدید هجومی را توجیه می کند؟ چرا کونته این مرد را اینقدر دوست دارد وقتی مت دوهرتی و دیجد اسپنس را روی نیمکت دارد؟ آیا همه اینجا چیزی را از دست داده اند؟ و در اینجا دوباره امرسون ترکیب معمولی از سرعت رعد و برق، سرسختی، شوت هایی بود که روی میله تکان می خورد و صلیب هایی که توسط مرد اول مسدود می شد: نوعی رویای اضطراب انسانی، و با محصول نهایی تقریباً مشابه.

اما از آنجایی که پرس تاتنهام شروع به کلیک کردن کرد، فرصت ها در راه بودند. کین باید بعد از یک ضربه ایستگاهی خوب از سون هیونگ مین در پست عقب خیلی بهتر عمل می کرد. بعد کین و سون هر کدام از حدود 20 یارد شیب داشتند، هر دو فقط عرض. تلاش ایوان پریشیچ پس از انحراف از کریستیان ژاکیچ از کنار تیرک دروازه عبور کرد.

در یک کنفرانس مطبوعاتی آزمایشی قبل از این بازی، کونته منتقدان سیستم ضدحمله‌اش را مورد انتقاد قرار داد و ادعا کرد که می‌تواند «فوتبال را به افراد زیادی از جمله هواداران خود تاتنهام آموزش دهد».

مطمئناً باید سنگ های مربی ای را تحسین کنید که مایل است حقیقت غیرقابل بیان این حرفه را به زبان بیاورد: در نهایت، اکثر افرادی که این ورزش را تماشا می کنند واقعاً چیز زیادی در مورد آن نمی دانند. اما بخش واقعاً جالب تحلیل او جایی بود که او اساساً دوتایی فوتبال هجومی/تدافعی را رد کرد، با این استدلال که آنچه ما اغلب به عنوان مثبت یا منفی توصیف می‌کنیم اغلب صرفاً یک تمایز از اجرا است. از شانس خود نهایت استفاده را نکنید، اشتباهات ابتدایی در دفاع مرتکب شوید و واقعاً مهم نیست که از قبل چه چیزی روی تخته وایت برد نوشته اید.

و همانطور که تاتنهام در نیمه دوم زحمت کشید، به نوعی متوجه منظور او شدید. با قضاوت در بسیاری از معیارهای کلیدی، تاتنهام روی پای جلو بازی می‌کرد: پرس زدن بالا، حرکت سریع توپ، ایجاد موقعیت‌های باز، گذراندن بیشتر بازی در نیمه اینتراخت. اما توپ نهایی و پایان همچنان آنها را ناامید می‌کرد، و بنابراین تأثیر کلی آن جشن فوتبال هجومی نبود، بلکه تیمی بود که کمی زحمت کشیده بود و شروع به حدس زدن خود می‌کرد.

آنها همچنان در موقعیت مناسبی برای صعود از یک گروه آزاد قرار دارند، و حضور دیرهنگام برایان گیل، برایان گیل، یادآور این بود که هنوز پتانسیل های دست نخورده ای در این تیم وجود دارد، احتمالات مختلف، گزینه های متفاوت. با این حال، در حال حاضر، به نظر می رسد کونته در این تیم، این سبک، این حال و هوا قفل شده است. و خوب یا بد، تاتنهام با او قفل شده است.