من یک همتای محافظه‌کار بودم – رای‌دهندگان محافظه‌کار لج لیز تراس را برای ثروتمندان تحمل نمی‌کنند | صبر ویتکرافت

اسظرافت در لیست کوتاهی که مجموعه مهارت های Liz Truss است، به چشم نمی خورد. او مدتها قبل از اینکه بوریس جانسون مجبور به تخلیه آن شود، برای رهبری حزب محافظه کار مبارزاتی انجام داده بود. در می 2019، هنگامی که ترزا می با ناراحتی در شماره 10 نشسته بود، یک نمایه روزنامه از تراس اعلام کرد: «او آنقدر اسب تیره نیست که خود را آبی رنگ کرده و خود را در چراغ های نئون چشمک زن پیچیده است».

آخر هفته گذشته او از همان روزنامه Mail on Sunday استفاده کرد تا از کاهش مالیاتی که در روز جمعه راه اندازی شد تمجید کند و به کشور اطمینان دهد که در دنبال کردن استراتژی ای که از قبل بازارهایی را که موفقیت آن به آن وابسته است، «معذرت خواهی» نخواهد کرد.

تک فکری تراس برای او رهبری حزب محافظه کار را به ارمغان آورد. حتی با وجود اینکه اکثریت نمایندگان محافظه‌کار از او حمایت نکردند، او کمپین پتک خود را به سمت آن گروه کوچک خود انتخابی، اعضای حزب محافظه‌کار هدایت کرد و آنها از وعده او مبنی بر کاهش شدید مالیات و مقررات خوشحال شدند.

ممکن است یک سیاستمدار باهوش‌تر از پیروزی خود لذت برده باشد و متعهد شود که سیاست‌هایی را که او را در آن نبرد کوچک به ارمغان آورد، تعدیل کند و کار جدی اداره کشوری با مشکلات عمیقی را به عهده بگیرد که با وحشت دوقلوی همه‌گیری و جنگ در این کشور تشدید شده است. اروپا تراس، با این حال، همچنان بی‌امان بر فعالیت‌های انتخاباتی متمرکز بود. در مواجهه با انتخابات عمومی قبل از پایان سال 2024، او تصمیم گرفت مسیری را دنبال کند که معتقد بود بهترین شانس برای جلب نظر رای دهندگان راست گرا برای دومین دوره نخست وزیری او را دارد، البته با اکثریت بسیار کاهش یافته. کاهش مالیات انجام شد، شاید فکر می کرد می تواند زودتر به کشور برود، قبل از اینکه مشخص شود نیروانای اقتصادی که وعده داده بود یک سراب است.

اما او خلق و خوی عمومی و همچنین بازارها را اشتباه خوانده است. نمایندگان محافظه‌کار، که اگر فکر می‌کردند کرسی‌هایشان را نجات می‌دهد، عمدتاً با این استراتژی بدبینانه بازی می‌کردند، اکنون به‌شدت وحشت زده شده‌اند. این تنها پوند نیست که از بی اعتمادی ضربه می زند، بلکه نخست وزیر و صدراعظم او نیز تحت تأثیر قرار می گیرند، زیرا بمب روز جمعه توسط هر دوی آنها برافروخته شد. او نمی تواند کواسی کوارتنگ یا اعلامیه هایی را که او انجام داده است کنار بگذارد. در واقع، آنها در حال حاضر دو برابر شده اند و وعده کاهش مالیات بیشتری را می دهند.

«رویداد مالی روز جمعه» که با برچسب خنده‌آمیز برای توجیه این که چرا چنین بسته شدید اقدامات بودجه‌ای نباید تحت نظارت دفتر مسئولیت بودجه قرار گیرد، اغلب اقتصاددانان را در وضعیتی از حیرت گرفته تا وحشت کامل قرار داده است. مطمئناً این «ارتدوکس خزانه داری» نبود که تروس آنقدر کوبنده است، اما غیرمتعارف بودن به خودی خود یک فضیلت نیست. در واقع، زمانی که هزینه استقراض، و به ویژه استقراض دائماً فزاینده دولت، به اعتماد بازارهای مالی بستگی دارد، اجتناب از ارتدوکس می‌تواند بسیار گران باشد.

با این حال، واکنش عمومی به Trussonomics در سطحی است که خود زن احتمالاً نمی تواند آن را درک کند: این در مورد ناتوانی نیست، بلکه نابرابری بسته است. نظرسنجی‌هایی که پس از اعلامیه‌های روز جمعه انجام شد، اما قبل از اینکه بازارها احکام نکوهش‌کننده‌شان را صادر کنند، نوسانی قابل‌توجهی را در برابر محافظه‌کاران نشان داده است.

چندی پیش نیست که محافظه کاران رهبری را انتخاب کردند که متعهد شده بود “بریتانیای شکسته را التیام بخشد”. دیوید کامرون ممکن است ناامید شده باشد، اما 12 سال از زمانی که او این جاه طلبی را تکرار کرد، نیاز به انجام آن بسیار آشکارتر است و برای درک آن باید کاملاً از واقعیت جدا بود. بسیاری از افراد مستعد رای دادن به محافظه‌کاران هستند، اما تراس و همکاران به وضوح این کار را نمی‌کنند.

رویکرد گسترده برای محدود کردن هزینه‌های انرژی می‌تواند به دلیل نیاز به اقدام سریع و داشتن یک سیستم ساده توجیه شود، اگرچه به ناچار به نفع صاحبان خانه دوم خواهد بود که می‌توانند افزایش قیمت انرژی را ببلعند. چیزی که برای بسیاری از رای دهندگان میانه راه، شاید محافظه کار، غیرقابل تحمل است، آزار ثروتمندان است. حتی Farrer & Co که به وکلای ملکه فقید شهرت داشت، پس از کاهش مالیات بر سود سهام، مناسب دید که یک علامت تعجب بگذارد، که آن را به‌عنوان «به‌طور بالقوه کاهش هزینه مالیات برای برخی از سازه‌های فراساحلی» ارزیابی کرد.

مشاور مالی AJ Bell با هیجان به مشتریان گفت که تغییرات پیشنهادی “هر سال هزاران پوند برای سرمایه گذاران و مدیران شرکت ها که بیشترین درآمد را دارند، صرفه جویی می کند”.

رای دهندگان “دیوار قرمز” که به دلیل سرخوردگی به جانسون رای دادند، آنقدر از این قاعده دور هستند که نمی توانند از دولتی حمایت کنند که فکر می کند این یک استراتژی قابل قبول است. آنها خواهان تغییر بودند. آنها به ارتقاء سطح اعتقاد داشتند، اما چیزی که به آنها ارائه شده است بسته ای است که آنها را حتی فقیرتر می کند. افزایش هزینه پول تاثیر زیادی بر وام گیرندگان دارد. پروژه‌های زیربنایی مورد تحسین و مورد نیاز که کشور را در مسیر رشد اقتصادی قرار می‌دهند، این هفته بسیار گران‌تر شدند.

در این میان، تقاضا برای بانک های مواد غذایی رشد می کند و سطح فقر در میان افراد شاغل افزایش می یابد. چیزی که تراس از درک آن ناتوان است این است که افراد زیادی وجود دارند که خود را سوسیالیست نمی دانند و آن وضعیت را غیرقابل تحمل می دانند. بدشانسی او بود که کنفرانس کارگری تنها چند روز پس از “رویداد مالی” فاجعه بار او برگزار شد و کیر استارمر توانست برای جامعه ای عادلانه تر درخواست کند.

تراس به سادگی همدلی برای درک آن را ندارد. اگر چند نماینده دیگر حزب محافظه کار متوجه این موضوع شوند، او بیرون خواهد رفت.