در حالی که ملکه الیزابت دوم در تالار وست مینستر در ایالت خوابیده است، هزاران نفر برای ادای احترام جمع می شوند

تابوت ملکه الیزابت دوم برای آخرین بار چهارشنبه کاخ باکینگهام را در یک راهپیمایی طولانی 38 دقیقه به سمت تالار وست مینستر ترک کرد.

تابوت توسط یک کالسکه اسبی در خیابان‌های پوشیده از پرچم لندن حمل شد و جمعیت زیادی برای تماشای این مراسم هجوم آوردند.

شاه چارلز سوم، پسر ملکه فقید، همراه با خواهران و برادران و پسرانش پشت تابوتی که بالای آن تاج گل رز سفید قرار داشت، رفت و تاج او بر روی بالش مخملی بنفش قرار داشت.

هشت تاله‌دار تابوت بلوط و سرب را به تالار وست مینستر بردند و آن را روی سکوی بلندی به نام کاتافالک قرار دادند.

ملکه به مدت چهار روز تا مراسم تشییع جنازه خود در روز دوشنبه در ایالت خواهد ماند و انتظار می‌رود صدها هزار نفر از آنها گذشته باشند.

محیط باشکوه این صفوف، در میان نمادین ترین نشانه های پایتخت بریتانیا، برای برجسته کردن هفت دهه ملکه الیزابت دوم به عنوان رئیس دولت طراحی شده است، که باعث می شود طولانی ترین دوره سلطنت او در تاریخ بریتانیا باشد.

حاضران – که بسیاری از آنها ساعت ها منتظر مانده بودند – تلفن های خود را برای ضبط مراسم در دست گرفتند و برخی اشک ها را پاک کردند.

هنگامی که تابوت از رژه گاردهای اسب عبور کرد، کف زدن به گوش رسید.

در مقصد نهایی راهپیمایی، اسقف اعظم کانتربری جاستین ولبی مراسمی را با حضور خانواده سلطنتی رهبری کرد.

«دلتان مضطرب نشود، به خدا ایمان دارید، به من نیز ایمان بیاورید. ولبی از کتاب یوحنا در عهد جدید خواند.

هزاران نفر در امتداد سواحل رودخانه تیمز صف کشیده بودند و منتظر نوبت خود بودند تا وارد سالن شوند و ادای احترام کنند.

چنین صحنه‌هایی جلوه‌ای از حس سوگ جمعی است که توسط بسیاری از بریتانیایی‌ها احساس می‌شود که اکثریت آنها پس از به سلطنت رسیدن ملکه در سال 1952 به دنیا آمدند.

دولت بریتانیا ده روز عزای عمومی اعلام کرده است که یک روز پس از مراسم خاکسپاری الیزابت در 19 سپتامبر به پایان می رسد.

این امر منجر به لغو رویدادهای مختلف و تعطیلی موقت مشاغل و تأسیسات شده است.

برخی از این اقدامات جنجال برانگیخته است، به ویژه اینکه برخی تظاهرکنندگان ضد سلطنتی تهدید به بازداشت شده اند.

یکی از وکیل‌ها، پل پاولزلند، روز دوشنبه یک تکه کاغذ در اعتراض داشت تا توجه را به اقداماتی که او احساس می‌کرد به طور فزاینده‌ای از سوی پلیس تبدیل شده بود، جلب کند.

با این حال، حال و هوای کلی ملی یک حالت تأمل و اندوه است.

کریس ایمافیدون، یکی از عزاداران حاضر، گفت: “وقتی او را می بینم، 1001 احساس دارم.” می‌خواهم بگویم، خدایا، او یک فرشته بود، زیرا او بسیاری از افراد خوب را لمس کرد و کارهای خوب بسیاری انجام داد.»