اوکراین آسیب پذیرترین در میان کسانی است که از جنگ روسیه فرار می کنند

زاهونی، مجارستان — برخی از 1 میلیون نفری که از جنگ ویرانگر روسیه در اوکراین گریخته اند، جزو آسیب پذیرترین افراد جامعه محسوب می شوند، که نمی توانند خودشان تصمیم بگیرند که فرار کنند و برای سفر به سمت امن به کمک دقیق نیاز دارند.

روز چهارشنبه در شهر زاهونی مجارستان، بیش از 200 اوکراینی دارای معلولیت – ساکن دو خانه مراقبت در کیف، پایتخت اوکراین – پس از فرار سخت از خشونتی که اوکراین را فراگرفته بود، در باد سرد روی سکوی ایستگاه قطار پیاده شدند.

پناهندگان، که بسیاری از آنها کودک هستند، دارای ناتوانی های ذهنی و جسمی جدی هستند و پس از تشدید حمله روسیه به پایتخت، از مراکز مراقبتی خود تخلیه شدند.

لاریسا لئونیدوونا، مدیر یتیم خانه سویاتوشینکسی در کیف، گفت: “ماندن در آنجا امن نبود، راکت ها بود، آنها به کیف شلیک می کردند.” ما در طی یک بمباران بیش از یک ساعت را زیر زمین گذراندیم.

تشدید حمله روسیه به اوکراین، یک میلیون نفر را مجبور به ترک این کشور کرده است، چیزی که یکی از مقامات سازمان ملل پیش‌بینی کرده است که می‌تواند به «بزرگ‌ترین بحران پناهجویان اروپا در قرن حاضر» تبدیل شود.

مهاجرتی که اواخر روز چهارشنبه توسط آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد پس از یک هفته جنگ روسیه محاسبه شد، به دلیل سرعت خود در قرن حاضر بی سابقه است و بیش از 2 درصد از جمعیت اوکراین را تشکیل می دهد.

بر اساس آمارهای قبلی، بیش از نیمی از پناهجویان – نزدیک به 454,000 – به لهستان رفته اند، در حالی که بیش از 116,300 نفر وارد مجارستان و بیش از 79,300 نفر به مولداوی رفته اند. 67000 نفر دیگر به اسلواکی گریخته اند و حدود 69000 نفر به دیگر کشورهای اروپایی رفته اند.

در حالی که بسیاری از کسانی که فرار می کنند بزرگسالانی توانا هستند که برای رساندن خود و خانواده هایشان به امنیت سفرهای طولانی و گاه خطرناک را انتخاب می کنند، دیگران در رحمت مراقبان خود هستند تا آنها را از خطر نجات دهند.

لئونیدوونا، مدیر پرورشگاه کیف، گفت: “این کودکان نیاز به توجه زیادی دارند، آنها بیماری دارند و نیاز به مراقبت ویژه دارند.”

در حال حرکت از قطار در گروه‌های 30 نفره، کودکان – همچنین از یتیم‌خانه Darnytskyy در کیف – به اتوبوس‌هایی که منتظر بودند آنها را به Opole، لهستان ببرند، اسکورت کردند و در آنجا مستقر شدند و مراقبت‌های بیشتری دریافت کردند.

ویکتوریا میکولایونا، معاون مدیر خانه دارنیتسکی، گفت: «در مجموع 216 نفر هستند، بچه ها به همراه همراهانشان.

هوای سردی که روز چهارشنبه اروپای شرقی را فرا گرفت، شرایط را برای کسانی که به کشورهای همسایه اوکراین فرار می کنند، سخت تر کرد.

در منطقه مرزی پالانکا در جنوب مولداوی، کشوری که مرز طولانی با اوکراین دارد، دمای هوا در اطراف انجماد بود و برف تازه ای زمین را پوشانده بود.

مادران با فرزندان خردسال با پتو و لباس به آنجا آمدند، اما هوای سرد وضعیت از قبل ناامیدکننده را بدتر کرده است.

جولیا، مادر 32 ساله با یک کودک 3 ساله، سعی کرد پسرش را که از تب می سوخت آرام کند. او گفت که او احساس درماندگی می کرد، اما افتخار می کند که تصمیم گرفت به خانواده اش کمک کند.

خدا را شکر که می توانم از خانواده ام محافظت کنم، اما نمی خواستم کشورم را ترک کنم. اما من باید راه دیگری برای محافظت از خانواده‌ام پیدا می‌کردم.» او به آسوشیتدپرس گفت.

هزاران پناهجو که در برابر برف و دمای زیر یخبندان از اوکراین فرار کردند و از طریق گذرگاه مرزی Siret به کشور همسایه رومانی رفتند.

آلینا اونیکا، یک داوطلب 41 ساله صلیب سرخ در سیرت، گفت که هوای سرد و برف تنها به چالش ها و نیازهای پناهندگانی که در اثر جنگ آواره شده اند می افزاید.

او گفت: «این کار را سخت‌تر کرد زیرا بسیاری از آنها چند روز پیش خانه‌های خود را ترک کردند و تنها چیزی که داشتند لباس‌های پشت سرشان بود. آنها درخواست دستکش، کلاه و پتو کرده‌اند. این یک بحران انسانی است و ما امیدواریم که به زودی به پایان برسد.»

نستیا کونونچوک که امیدوار است به پایتخت بلغارستان صوفیه برسد تا با سگش منتظر جنگ بماند، گفت که اصالتا اهل شهر اودسا در دریای سیاه است اما در کیف زندگی می کند. شوهرش او را تا مرز رومانی برد، اما پس از آن به نیروهای مسلح اوکراین پیوست.

او در مورد این سفر که صدای کوبش موشک را از اطراف شنید، گفت: “این یک راه بسیار طولانی و بسیار ترسناک بود.”

او افزود: “شاید اشکالی ندارد که ما الان بچه نداریم.”

وی گفت: ویکتوریا بایبارا که دو روز پیش به همراه پسر 6 ساله خود کیف را پس از تشدید بمب‌گذاری در پایتخت ترک کرد، روز چهارشنبه وارد رومانی شد و برای ماندن در کنار دوستانش به استانبول خواهد رفت.

این جوان 29 ساله گفت: “این خیلی سخت است، برای یک کودک سخت است، ما نمی توانیم به او توضیح دهیم که چرا باید خانه خود را ترک کنیم، چرا این بمب ها را می شنویم.” او همچنین بسیار می ترسد. من هم خیلی می ترسم. … خیلی سرد است و ماندن با بچه در برف سخت بود.»

ماریا اونهوریان، اهل چرنیوستی در غرب اوکراین، با دختر 9 ساله خود و سایر بستگانش که همگی زن بودند، با ماشین به سیرت آمدند.

“درد زیادی احساس می کنم. … فقط درد. درد زیادی برای کشورم و مردمم دارم.» او گفت: «او 9 ساله است و شرایط را درک نمی کند. او فقط می خواهد در ایتالیا پیتزا بخورد و به دیزنی در فرانسه برود.”

–

استفان مک گراث و رناتا بریتو، خبرنگاران AP در سیرت، رومانی، و هلنا آلوز در پالانکا، مولداوی، در این گزارش مشارکت داشتند.

—-

پوشش خبری AP از جنگ را در https://apnews.com/hub/russia-ukraine دنبال کنید