فقر مبلمان: قیمت نقل مکان به خانه خالی | پول

آپس از چهار سال و نیم انتظار، لین* و سه فرزندش اخیراً متوجه شدند که می‌توانند از آپارتمان دوخوابه‌ای که بزرگ‌تر شده‌اند به یک خانه نقل مکان کنند. این خبر خوشایند است، اما یک مشکل وجود دارد، او می گوید: “نه پرده، نه فرش، نه هیچ چیز: نمی دانم از کجا شروع کنم.”

لیان که به‌عنوان یک خانم به‌صورت پاره‌وقت کار می‌کند و مدعی اعتبار جهانی است، در تقلای خود برای تهیه وسایل اولیه خانه تنها نیست.

هیچ آمار رسمی برای تعداد افرادی که در فقر مبلمان زندگی می کنند وجود ندارد، اما تحقیقات انجام شده قبل از همه گیری توسط موسسه خیریه Turn2us نشان می دهد که 4.8 میلیون نفر حداقل یک وسیله ضروری خانگی مانند اجاق گاز یا یخچال ندارند و مشکل در حال بدتر شدن است. .

لیان می‌گوید: «جایی که همه آنها بخوابند اولویت اصلی است. دوقلوهای نوجوان او در یک اتاق مشترک هستند و طبقه پایین شکسته است و پسرش را روی تشک می خواباند. او با کودک دو ساله اش که هنوز در تخت خواب است، در جعبه می خوابد.

مبلمان دیگری نیز برای خرید و فرش وجود دارد. دوقلوها یک کمد لباس مشترک دارند و وقتی در اتاق های جداگانه قرار می گیرند هر کدام به یک کمد نیاز دارند.

کمد لیان در حال حاضر در اتاق نشیمن با تلویزیون روی آن است، اما در خانه جدید او می‌تواند لباس‌هایش را در اتاقش داشته باشد.

او می‌گوید: «بنابراین باید یک پایه تلویزیون یا براکت تهیه کنم. ما از ماه گذشته ایم که خانه ای داریم. اما از سوی دیگر، ما در تعجب هستیم که چگونه می‌خواهیم آن را مبله کنیم، وقتی حتی نمی‌توانیم یک تخت جدید برای آپارتمان بخریم.»

ارقام منتشر نشده قبلی از آخرین نظرسنجی Turn2us، از 6000 نفر در آگوست سال گذشته، نشان می دهد که 8 درصد بدون ماشین لباسشویی زندگی می کنند – معادل 4.5 میلیون نفر در سراسر کشور. در همین حال، 7 درصد بدون فریزر زندگی می‌کردند و اعداد مشابه گزارش کردند که اجاق یا یخچال نداشتند.

نداشتن این اقلام اولیه همه نوع تأثیرات ضربه‌ای بر زندگی مردم دارد: خانه‌ها ناراحت‌کننده و سرد هستند، خانواده‌ها قادر به تهیه وعده‌های غذایی مناسب نیستند، و مجبورند برای شستن لباس‌هایشان حق بیمه بپردازند.

در حالی که اقلام دست دوم در دسترس هستند، اغلب به سرعت می شکنند و اگر مانند Leanne، ماشین نداشته باشید، جمع آوری آنها دشوار است.

شوراهای محلی معمولاً از طریق طرح‌های کمک رفاهی محلی (LWA) منبع کمک بوده‌اند. این کمک‌های بلاعوض به افرادی که نیاز فوری دارند ارائه می‌کنند و معمولاً برای سوخت، غذا و کالاهای سفید ضروری و مبلمان استفاده می‌شوند.

با این حال، گروه کمپین End Furniture Poverty دریافته است که بیش از 13 میلیون نفر در انگلیس در مناطقی زندگی می کنند که هیچ طرحی ندارند، در زمانی که بحران هزینه های زندگی به افراد کم درآمد ضربه می زند.

این گزارش می‌گوید که طی 10 سال گذشته، هزینه مبلمان، اثاثیه و فرش 32 درصد افزایش یافته است در حالی که لوازم خانگی 17 درصد افزایش یافته است و برگزیت بسیاری از این قیمت‌ها را حتی بالاتر می‌برد.

Claire Donovan، رئیس سیاست، تحقیقات و کمپین‌های End Furniture Poverty، می‌گوید: «ارزش مزایا کاهش یافته است، دستمزدها کاهش یافته است و این هزینه‌ها در حال افزایش است. شروع آن سخت بود و اکنون در حال تبدیل شدن به غیرقابل حل شدن است.»

وی می افزاید: با افزایش قبوض سوخت و سهم بیمه ملی در کنار افزایش تورم، نیاز به حمایت ضروری است.

درخواست‌های آزادی اطلاعات توسط این گروه نشان می‌دهد که در ژوئیه ۲۰۲۱، از هر پنج مقام محلی در انگلستان، یک نفر طرح LWA ارائه نمی‌دهد، در حالی که در سال قبل از هر هفت مقام یک نفر افزایش داشته است.

تعداد درخواست‌ها در سال‌های 2020-21 91 درصد افزایش یافت و تعداد پذیرش‌ها 157 درصد افزایش یافت، اما میانگین پرداخت با 29 پوند کاهش یافت و به 146 پوند رسید. حدود یک سوم بودجه برای مبلمان و لوازم خانگی استفاده شد.

این گروه دریافتند که از هر چهار طرح، یک طرح تنها به عنوان آخرین راه حل در دسترس است، و متقاضیان باید ابتدا همه گزینه‌های دیگر، از جمله پیش‌پرداخت اعتبار جهانی، اتحادیه‌های اعتباری و موسسات خیریه را امتحان کنند.

چندین مقام محلی گفتند که افراد باید قبل از ارائه درخواست به دوستان و خانواده خود برای حمایت مراجعه کنند.

این گروه از دولت خواست تا متعهد شود که سالانه 485 میلیون پوند برای تأمین مالی به مدت سه سال هزینه کند و راهنمایی های خود را بهبود بخشد و نام واحدی برای طرح ها بگذارد و معیارهایی را برای کمک های مالی تعیین کند. دانوان می‌گوید: «این به مقامات محلی زمان و اطمینان می‌دهد تا طرح‌های موجود را گسترش دهند، یا طرح‌های جدیدی را در جایی که بسته شده‌اند باز کنند».

توماس کیو، مدیر سیاست و امور عمومی در Turn2us، می‌گوید: «در زمانی که میلیون‌ها نفر با بحران هزینه‌های زندگی مواجه هستند، می‌دانیم که چیزی مانند ماشین لباسشویی یا یخچال خراب می‌تواند شروع یک مارپیچ باشد. به بدهی و در نهایت فقر شدید.»

او می افزاید: «لوازم خانگی لوکس نیستند، بلکه ضروری هستند. و بدون مداخله طرح‌های مؤثر LWA، افراد بیشتری همچنان از شکاف‌های شبکه ایمنی رفاه سقوط خواهند کرد.»

شان دیویس، رئیس هیئت منابع انجمن دولت محلی، می‌گوید شوراها تمام تلاش خود را برای حمایت از ساکنانی که ممکن است از نظر مالی دچار مشکل هستند، انجام دهند. او می‌گوید: «ما با این گزارش موافقیم که شوراها به سرمایه‌گذاری کافی و بلندمدت دولتی برای یک سیستم حمایتی رفاهی محلی پایدارتر نیاز دارند، که می‌توانند از آن برای برنامه‌ریزی پیش‌رو و کمک به خانواده‌ها برای مدیریت بهتر تأثیر مورد انتظار این فشارهای مالی فزاینده استفاده کنند.» .

* نام واقعی او نیست

در Bulky Bob’s، جایی که مبل ها خانه دوم را پیدا می کنند

کولت ویلیامز مدیر گروه FRC است – یک شرکت اجتماعی که کمپین پایان فقر مبلمان و چندین طرح دیگر از جمله فروشگاه‌های دنیای مبلمان حجیم باب در لیورپول و اولدهام را اجرا می‌کند.

این سازمان برنده مناقصه شورایی برای جمع آوری زباله های حجیم خانگی شد و اثاثیه ناخواسته را تغییر کاربری داد. ویلیامز می‌گوید: «یا شکسته‌اند، خیلی پیر هستند، یا نمی‌خواهند. ما روزانه اقلام زیادی دریافت می کنیم و آنها را به مراکز مرتب سازی می بریم و از آنها عبور می کنیم.

پس از مرتب شدن، آنها را در مغازه ها قرار می دهند. هر کسی می‌تواند چیزی بخرد، اما این گروه با آژانس‌های محلی ارتباط دارد که می‌توانند کسانی را که به کمک نیاز دارند معرفی کنند. او می‌گوید: «ما یک کوپن ارائه می‌دهیم و آنها می‌توانند وارد شوند و آنچه را که می‌خواهند انتخاب کنند. ما نمی خواهیم مردم فکر کنند که فقط می توانند چیزهایی را انتخاب کنند که هیچ کس نمی خواهد. ما می خواهیم آنها بهترین تجربه ای را که می توانند داشته باشند … کارکنان بپرسند چه چیزی را دوست دارند، چه رنگ هایی را ترجیح می دهند.”

کوپن ها محدودیت مالی ندارند و کارکنان اطمینان حاصل می کنند که مردم همه چیز مورد نیاز خود را تحویل می گیرند. «آنها با آسودگی زیاد آنجا را ترک می کنند، زیرا خانه ای که اکنون خالی است به زودی چیزهایی را خواهد داشت که آنها نیاز دارند. آنها نیز با سر بالا بیرون می روند.»

مطالعه موردی: یک نوجوان 12 ساله خسته که به خواب بیشتری نیاز دارد

پسر 12 ساله تارا در حال حاضر روی یک تشک Ikea می خوابد در حالی که سعی می کند بودجه ای برای خرید تخت مورد نیاز او پیدا کند. او با پدرش زندگی می کرد تا اینکه در کریسمس با او و یکی از دختران بزرگترش به خانه بازگشت. تارا می‌گوید: «یکی از دوستان به ما یک تشک قرض داده است – این تشک از یکی از آن تخت‌های چوبی Ikea است که فرزندشان دارد.

او می گوید از هیچی بهتر است، اما او نمی تواند یک شب راحت بخوابد. او از مدرسه به خانه می آید و متلاشی شده است. من به سختی می‌توانم او را صبح بیدار کنم و صبحانه‌اش را بخورم، زیرا او خیلی زرنگ است.»

او فقط یک تخت ندارد – هیچ فرشی در اتاق وجود ندارد. “در طبقه بالا فقط کف چوبی خالی و طبقه پایین کاشی های قهوه ای است.”

* نام واقعی او نیست