مارسلو بیلسا در آزمون ایمان با لیدز در حال ورود به قلمرو ناشناخته | لیدز یونایتد

مآرسلو بیلسا یک سیاستمدار افتضاح می شد. یکی از ویژگی‌های با طراوت‌تر او این است که هرگز انگشت سرزنش را به سمت دیگری نشانه نمی‌رود، وقتی که می‌تواند آن را به سمت خودش نشانه بگیرد. مواقعی وجود دارد که این اشتها برای انتقاد از خود رنگی تقریباً رهبانی به خود می گیرد: تاژک زدن زنده زوم، یادآوری این موضوع که هیچ قضاوت خارجی در مورد بیلسا هرگز نمی تواند به اندازه قضاوت او تندخو یا جستجوگر باشد.

صدمات، خطاهای فردی، داوران، انباشته شدن بازی‌ها، نابرابری‌های مالی: در دنیای بیلسا هیچ‌یک از اینها واقعاً به نظر نمی‌رسد. “طرز قرار گیری بدن [Mateusz] کلیچ از طرف من یک خطا بود.

روز جمعه، از او در مورد تایلر رابرتز که انتقادات زیادی را از سوی طرفداران لیدز به دنبال داشت، پرسیده شد. بیلسا عاقلانه گفت: «لازم است که مسئولیت بیشتری بر عهده بگیرم.

به یک معنا، خودسرزنش بیلسا نوعی سپر محافظ در اطراف بازیکنان و کادرفنی اوست، اطمینانی که در نهایت با او تمام می شود. این نیز به رسمیت شناخته شده است که هیچ مربی دیگری در لیگ برتر از سطح اقتدار بی چون و چرای خود برخوردار نیست. و با این حال این موضعی است که اغلب به همان اندازه که آشکار می کند مبهم است. به هر حال، وقتی قبل از بازی‌های آخر هفته بعد از دریافت گل‌های بیشتری در هر ۹۰ دقیقه، بدون احتساب پنالتی‌ها، بیش از هر تیم دیگری در رده پانزدهم جدول قرار می‌گیرید و هیچ مهاجم ارشد شناخته‌شده‌ای ندارید، مشکلات به وضوح فراتر از یک مربی بداخلاق است.

لیدز یکشنبه در موقعیتی غیرمعمول به مصاف منچستریونایتد می رود. آنها یک بالشتک شش امتیازی در رده هجدهم دارند اما بازی های سختی – لیورپول، تاتنهام، لستر و استون ویلا – در پیش دارند. در زیر آنها، اورتون و نیوکاسل تحت مدیریت جدید شناور هستند. واتفورد باید زیر نظر روی هاجسون پیشرفت کند. نوریچ قبلاً زیر نظر دین اسمیت پیشرفت کرده است. برنلی دو بازی در پیش دارد. برای اولین بار در شش فصل، لیدز به جای بالا به پایین نگاه می کند.

برای هوادارانی که هنوز در شادی گیج‌کننده صعود هستند و پس از 16 سال و یک بیماری همه‌گیر هنوز خود را به هیجان لمسی فوتبال لیگ برتر عادت داده‌اند، سقوط به عنوان چیزی بزرگ و قابل وصف باقی نمی‌ماند. هیچ کس ضعیف ترین سرنخ را ندارد که آیا بیلسا به فصل پنجم متعهد خواهد شد یا خیر. هیچ کس نمی داند که پاتریک بامفورد، بهترین گلزن فصل گذشته، چه زمانی از مصدومیت بازمی گردد. یک پنجره نقل و انتقالاتی که بدون خرید به پایان رسید، تنها حس درام را تشدید کرده است، ناراحتی حادی که شما گمان می کنید لیدز را تا تابستان دنبال خواهد کرد.

لیدز سعی کرد کمی در پنجره کار کند. یک رویکرد مداوم برای هافبک Brenden Aaronson وجود داشت که به طور مداوم توسط RB Laipzig رد می شد. در چلسی به کندی علاقه اولیه وجود داشت. طبق همه حساب‌ها، اگر هدف درست پیدا می‌شد، وجوه موجود بود. اما هرگز این احساس را نداشتید که لیدز به شدت به دنبال تقویت آن است، حتی با یک بحران آسیب دیدگی برای مذاکره و بقا در تعادل. بنابراین، دقیقاً استراتژی اینجا چیست؟

این که خریدها با جاه طلبی مشابه هستند، مکرر کارشناس و اظهار نظر است، که با سرمایه گذاری در تیم بازی، یک باشگاه حمایت خود را از یک مدیر نشان می دهد. در لیدز، به طور عجیبی، به نظر می رسد برعکس این امر صادق است: با امتناع از جذب بازیکنانی که با برنامه گسترده تر مطابقت ندارند، باشگاه تعهد خود را به چشم انداز بیلسا نشان می دهد. در همین حال، جاه طلبی نه در هزینه های مادی، بلکه در میل به بازتعریف انتظارات، برای سوق دادن تیم فعلی به مرزهای توانایی خود تعریف می شود.

در این مرحله، یک سوال مرتبط خود را مطرح می کند. اگر آن محدودیت ها قبلاً رسیده باشد چه؟ لیدز نوزدهمین لیست دستمزدهای لیگ و بخش عمده تیمی است که با آنها از چمپیونشیپ تهیه شده است. چه می‌شود اگر پس از موفقیت‌های بی‌شمار در سه فصل گذشته، هیچ پیشرفت حاشیه‌ای دیگری برای استخراج وجود نداشته باشد؟ اگر فراتر نباشد چه؟ اگر چاه معجزه بالاخره خشک شود چه؟

مطمئناً اعداد پایه حاکی از کاهش شدید نسبت به رتبه نهم فصل گذشته است. اما بخش واقعاً جالب این است که کدام حوزه ها کاهش یافته و کدام ها کاهش نیافته اند. شوت‌های روی دروازه – موافق و مخالف – تا حد زیادی شبیه به فصل گذشته است. آمار قبولی آنها – میزان تکمیل، پیشرفت، عبور از یک سوم نهایی – کاهش یافته است، اما نه چندان. طبق گزارش FBref.com، آنها همچنان در فشارهای دفاعی، تکل‌ها و مهار توپ‌ها در 90 دقیقه در صدر لیگ برتر هستند، که نشان می‌دهد نرخ کار خشمگینی که همه تیم‌های بیلسا را ​​مشخص کرده است، به طور قابل توجهی کاهش نیافته است.

اما چشمگیرترین تغییرات در هر دو انتهای زمین بوده است. فصل گذشته لیدز از نظر دقت شوت در هر 90 دقیقه چهارمین لیگ بود. این فصل آنها هجدهم هستند. آنها در مسابقه درصد ذخیره دوم بودند. الان شانزدهم هستند. چیزی که این نشان می دهد این است که اصول تیم لیدز همچنان سالم است: از محوطه جریمه به محوطه جریمه، آنها تقریباً به خوبی هستند. تفاوت این است که فصل گذشته بامفورد به طور قابل اعتمادی فرصت های خود را از دست می داد و ایلان مسلیر با اطمینان آنها را متوقف می کرد. در حال حاضر، به دلایل مختلف، هیچ کدام این کار را انجام نمی دهند.

شاید لیدز متقاعد شده است که مصدومیت‌هایش برطرف می‌شود، بامفورد باز می‌گردد، مسلیه فرم خود را پیدا می‌کند و لیدز به‌زودی در صدر جدول قرار خواهد گرفت. اما هیچ تضمینی برای هیچ یک از اینها وجود ندارد. هیچ کس نمی تواند بگوید که یک تیم فصل چهارم بیلسا در اواخر فصل چگونه از پس این کار بر می آید زیرا هیچ یک از کارهای قبلی او تا این حد نرسیده است. همه اینجا – از هواداران گرفته تا سلسله مراتب باشگاه گرفته تا بیلسا – در قلمروی ناشناخته هستند.

آینده بیلسا تا قبل از تابستان مشخص نخواهد شد، زیرا صحبت هایی مبنی بر اینکه جسی مارش، سرمربی سابق RB لایپزیگ به عنوان جانشین در نظر گرفته شده است. همه اینها صرفاً بر شجاعت لازم برای متعهد شدن کامل به دیدگاه و فلسفه ای تأکید می کند که ممکن است حتی تا چند ماه دیگر وجود نداشته باشد. اما از بسیاری جهات کیفیت تعیین کننده دوران بیلسا در لیدز ایمان خاصی بوده است: ایمان به روند، ایمان به سیستم، ایمان به تیم، ایمان به خود مرد. احساس می‌کنید هفته‌های آینده، ایمان را بی‌سابقه امتحان خواهید کرد.