به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
تیصبح چهارم در خیابان گریس به خوبی طلوع می کند و بازی با سرعتی ترسناک در حال حرکت است. لسترشایر، در ادامه، 16 بدون باخت است. زمینبازان ساسکس با حرکاتی کوتاه و تند و ناگهانی از روی زمین چمن میپیچند و میپرند. دریانورد براد کوری با یک درول دو پله به سبک چارلی چاپلین به جای خود برمی گردد. مفسران در تصاویر الکترونیکی عجیب و غریب صحبت می کنند. در این مرحله متوجه می شوید که پخش زنده کار نمی کند.
چیزی که بدیهی است که ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد. مطمئناً پیوندی بین ناتوانی آشکار لسترشایر در اجرای یک فید ساده با دو دوربین و این واقعیت که این باشگاه در 8 فصل از 14 فصل گذشته در انتهای مسابقات قهرمانی کانتی قرار گرفته است و نتوانسته یک بار قرمز را به دست بیاورد، زود است. بازی با توپ در سال 2022. در نهایت گرملین های فنی مرتب می شوند، در این زمان تیم میزبان یکی از بازی های بازکننده خود را از دست داده و به سمت یک شکست ملایم حرکت می کند.
در آن لحظه اتفاق عجیبی رخ می دهد. ریشی پاتل، بازیکن امیدوارکننده، یک ضدحمله با روحیه انجام می دهد، و با ویان مولدر همه کاره در حمایت از لسترشایر، روز را برای یک تساوی تکان دهنده از دست می دهد. استیو اسمیت، اینجا برای یک ضربه قبل از Ashes، فقط سه دوش و یک چرخش risible over of leg-spin برای کار هفته خود دارد. و چه کسی می گوید که لسترشایر هرگز برای انگلیس تلاش نمی کند؟
بنابراین یکی از داستانهای نشاطآور اوایل تابستان ادامه مییابد. با گذشت شش دور از مسابقات، خط پانچ همیشگی قهرمانی هنوز شکست ناپذیر است. ماه گذشته آنها برای اولین بار در 113 سال در هدینگلی پیروز شدند. اولین ارتقاء در بیش از دو دهه یک امکان وسوسه انگیز است. و شاید مورد لسترشایر هم تمثیلی باشد و هم هشداری برای کریکت انگلیسی، در زمانی که اصول این ورزش زیر پای ما درهم میآید.
هر چند وقت یکبار می شنوید که افراد سرشناس از داخل بازی با صدای بلند در مورد اینکه آیا ما واقعاً به 18 شهرستان نیاز داریم یا خیر می شنوید. بیشتر اوقات آنها خیلی مؤدب هستند که نمی توانند نام ببرند، اما اجازه دهید واقعی باشیم: آنها در مورد لسترشایر صحبت می کنند. باشگاهی که از سال 2003 در لیگ برتر بازی نکرده است. و بنابراین وقتی کریکت بورد انگلیس و ولز در مورد شایستگی لیگ برتر 12 تیمی یا کاهش کریکت توپ قرمز بحث می کند، زیرمطلب ناگفته این است که باشگاه هایی مانند لسترشایر اساساً کل کار را به چالش می کشند. منظورت چیه؟ چرا بقیه باید وجود فقیرانه شما را تحمل کنیم؟
در حوالی شروع همه گیری، یک مدیر اجرایی جدید به نام شان جارویس تلاش کرد تا به این سوال پاسخ دهد. جارویس یک بومی لستر است که بیشتر دوران حرفه ای خود را در فوتبال گذرانده است و گاهی اوقات چیزهایی مانند “ما باید خود را به عنوان یکی از باشگاه های پیشرو در کریکت PLC تثبیت کنیم” می گوید. و با این حال، برای تمام اصطلاحات، استخوانهای یک نقشه نیز وجود دارد. عضویت و رزرو شرکت به پایان رسیده است. سال گذشته، علیرغم لغو دیرهنگام کنسرت پالوما فیث، باشگاه به رکوردی دست یافت.
اما درآمد به خودی خود یک هدف نیست. تابستان گذشته لسترشایر قیمت های خود را به نصف کاهش داد تا به هوادارانی که از نظر مالی دچار مشکل بودند کمک کند. چندین بار در فصل، باشگاه بلیط رایگان به ساکنان محلی می دهد. در ماه مارس، آنها برنامههایی را برای توسعه مجدد خیابان گریس، با فضایی برای واحدهای خردهفروشی و مسکن اجتماعی، ارائه مراقبتهای بهداشتی و کمک به زندگی سالمندان اعلام کردند. جارویس در مورد «هویت» زیاد صحبت میکند و به نظر میرسد که در برخی سطوح، آنچه را که کریکت انگلیسی بهطور کلی فراموش کرده است، درک میکند: اینکه هر تیم ورزشی ارزش فضایش را داشته باشد، باید نه فقط برای فروش، بلکه برای خدمت وجود داشته باشد.
هر چه در مورد صد در هنگام ورود آن فکر می کردید، حداقل یک دلیل ملموس برای آن وجود داشت. شما آن را بسازید. پول در می آورد. پول همه چیز دیگر را تامین می کند. خوب. اما هنگامی که آن را فروختید، منطق در یک لحظه ناپدید می شود. درآمدهای بادآورده یکباره به سرعت در یک میلیون فروچاله ناپدید می شود – پاداش ها، کمک ها، پروژه های هزینه سرمایه – و بعد چه؟ به جایی که شروع کردید برگشتید، اما در بیرون به دنبال آن هستید و چیزی برای فروش باقی نمانده است. و لسترشایر، مانند خوراک زندهشان، در نهایت پراکنده میشود و میمیرد.
صد در خانه نگه دارید، و موجودیت کامل باقی می ماند. شاید لسترشایر ارتقا پیدا نکند. شاید آنها در نهایت تبدیل به یک تیم تغذیه کننده برای راکت های ترنت شوند. اما حتی در اینجا یک اکوسیستم با مکانی برای آنها وجود دارد که در آن همه به هم مرتبط هستند و هیچ کس فراموش نمی شود. فکر میکنید پایتختهای دهلی میخواهند برای شما خانه بسازند؟ فکر میکنید دست خوشخیم بازار در شرایط بحرانی هزینههای زندگی، قیمت بلیتها را به نصف کاهش میدهد؟
با همه ایرادات و نارسایی هایش، Leicestershire CC یک چیز واقعی است. این وجود دارد، به نحوی که وسیله نقلیه سرگرمی ترنت وجود ندارد. این ماموریت فراتر از این است که مردم را به خاطر هر آنچه که می توانند بپردازند، متزلزل کند. این بازیکن کریکتباز تولید میکند: ریحان احمد، پا میچرخاند که به طرز شگفتانگیزی هیجانانگیز است. یک فکر وحشیانه: شاید اگر افرادی که در بالای بازی هستند به تلاش برای پاک کردن آن از روی نقشه ادامه ندهند، ممکن است به دستاوردهای بیشتری برسد.
ورزش می خواهیم چه باشد؟ یک کالای مصرفی خالص، فرار از تقاضا، بدهی مستقیم که فراموش کرده اید آن را لغو کنید؟ یا می تواند چیز دیگری باشد؟ آیا می تواند مردم را دور هم جمع کند، احساس غرور و مالکیت ایجاد کند، مردم را در شهر خود و شهرشان در چیزی بزرگتر سهمی بدهد؟ لازم نیست شما یک طرفدار لستر شایر باشید، یا اصلاً کریکت را دوست داشته باشید تا بفهمید که این چشم اندازی از ورزش است که ارزش جنگیدن را دارد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.