وینس کیبل می‌گوید دموکرات‌های لیبرال به پیمان رسمی کارگری جذب نخواهند شد لیبرال دموکرات ها

وینس کیبل، رهبر سابق لیبرال دموکرات ها، تردید جدی در مورد اینکه آیا حزبش با ائتلاف تمام عیار با حزب کارگر موافقت خواهد کرد، در صورت نتیجه انتخابات عمومی بعدی در پارلمان معلق، ایجاد کرده است.

کیبل که منشی بازرگانی در ائتلاف محافظه‌کار – لیبرال دموکرات بود که پس از انتخابات 2010 تشکیل شد، به مشاهده کننده که «تجربه بد» کار با محافظه‌کاران به مدت پنج سال ممکن است بسیاری از اعضای حزب او را از ایده یک توافق رسمی، حتی با حزب کارگر منصرف کرده باشد.

او گفت: «من همیشه بر این عقیده بوده‌ام که حتی ائتلاف با حزب کارگر بسیار بعید است. اگر تفاهمی بعد از انتخابات وجود داشت، [I do not believe] ساختار آن به این شکل خواهد بود.»

او افزود که تجربه “مکیده شدن در رابطه بسیار نامتعادل” با محافظه‌کاران دیوید کامرون – که منجر به حذف مجازی در انتخابات بعدی شد – به این معنی است که بعید است که یک ائتلاف تمام عیار که شامل تقسیم مشاغل وزارتی باشد، برای این حزب جذاب باشد. رتبه و پرونده حزب در انتخابات عمومی سال 2015، سهم رای دموکرات های لیبرال از 23 درصد به کمتر از 8 درصد کاهش یافت و نمایندگان آن از 57 به 8 نفر کاهش یافت.

بر اساس قوانین حزب برای موافقت با ائتلاف، اعضای لیبرال دموکرات – که هدف اصلی آنها اصلاحات انتخاباتی است – باید این اقدام را در یک کنفرانس ویژه با حداقل دو سوم اکثریت تصویب کنند.

کیر استارمر، رهبر حزب کارگر روز شنبه، پس از سخنرانی در لندن، گفت که اصلاحات انتخاباتی اولویتی برای دولت او نخواهد بود. ما اولویت هایی را در دولت خواهیم داشت، اولویت های روشن. آنها مأموریت خواهند بود و من می ترسم که اصلاحات رای یکی از اولویت ها نباشد.

در غیاب تعهد به تغییرات انتخاباتی، کیبل گفت که او معتقد است به جای تکرار آزمایش سال 2010، یک ترتیبات غیررسمی تر و سست تر محتمل است. این می تواند یک توافقنامه “اطمینان و تامین” باشد که بر اساس آن لیبرال دموکرات ها موافقت می کنند که از حزب حاکم در مورد آرای کلیدی، از جمله بودجه حمایت کنند، اما در میز کابینه کرسی نخواهند داشت.

کیبل گفت: “با داشتن یک تجربه بد از جذب شدن، من شک دارم که عضویت – هر چه که رهبری فکر می کرد – به شدت علاقه مند به یک رابطه بسیار نزدیک باشد، اما راه های دیگری برای انجام آن وجود دارد.”

دورنمای اتحاد حزب کارگر و لیبرال دموکرات در یک ائتلاف پس از انتخابات محلی در 4 مه که در آن هر دو حزب پیشرفت قابل توجهی را به قیمت محافظه‌کاران که بیش از 1000 عضو شورا را از دست دادند، در صدر دستور کار سیاسی قرار گرفت.

با این حال، سؤالات در مورد اینکه آیا حزب کارگر می تواند بر موفقیت خود برای کسب اکثریت کلی در انتخابات عمومی، که احتمالاً در پاییز سال آینده برگزار می شود، ادامه دهد یا خیر، باقی می ماند.

در ائتلاف 2010-2015، دموکرات های لیبرال از اینکه به عنوان شرکای کوچکتر رفتار می شدند، ناامید بودند. در سال 2011، محافظه‌کاران به شدت علیه برنامه‌های خود برای اصلاحات انتخاباتی در کمپین همه‌پرسی مبارزه کردند. رأی موسوم به سیستم رأی جایگزین با 68 درصد به 32 درصد از دست رفت. امیدها برای اصلاح مجلس اعیان – یکی دیگر از اهداف کلیدی لیبرال دموکرات – نیز از بین رفت.

طی روزهای اخیر، پس از اینکه رهبر حزب، اد دیوی و استارمر از همکاری در صورت معلق شدن پارلمان خودداری کردند، بحث‌های جدیدی در درون حزب صورت گرفت.

پروفسور تیم بیل از دانشگاه کوئین مری لندن گفت که نظرسنجی های پس از ائتلاف از اعضای لیب دم نشان می دهد که آنها به طور گسترده از تقسیم قدرت حمایت می کنند.

«اگرچه حزب در نتیجه حکومت در ائتلاف با محافظه‌کاران ضربه بزرگ انتخاباتی خورد، اما رتبه و پرونده آن رهبری را مقصر نمی‌دانست یا فکر نمی‌کرد که به نحوی به خواسته‌های آنها احترام گذاشته است. من گمان می‌کنم که اگر اد دیوی در موقعیتی قرار می‌گرفت که بتواند پس از انتخابات با حزب کارگر معامله کند، آنها – درست همانطور که با نیک کلگ در سال 2010 انجام دادند – از او سرنخ خواهند گرفت، حتی اگر او ائتلاف تمام عیار را توصیه کند.