وقتی به آنها می گویم TransPennine Express چقدر بد است، هیچ کس مرا باور نمی کند | حمل و نقل ریلی

پمردم در لندن فکر می‌کردند که دارم آن را درست می‌کنم، وقتی به آنها گفتم که برای سفر با TransPennine Express (TPE) چه مصیبتی را برنامه‌ریزی می‌کند. خیلی پوچ به نظر می رسید عصبانیت به محض اینکه جرأت کردید بلیط رزرو کنید شروع شد و به این فکر می‌کردید که آیا قطاری که برای پرواز به فرودگاه منچستر، لیدز برای مصاحبه یا کلیتورپس برای کنار دریا انتخاب کرده‌اید، واقعاً حرکت می‌کند. احساس خنده‌دار: شاید باید رانندگی کنم، فقط برای اینکه ایمن باشم؟

شب قبل، باید تا ساعت 10 شب بیدار بمانید، زمانی که TPE لیستی از “لغوهای برنامه ریزی شده” را برای روز بعد منتشر می کند. به طور منظم 50 لغو، گاه 100 مورد، همواره به دلیل کمبود کارکنان و گاه اتحادیه های راه آهن نیز مقصر بوده است. سپس باید برنامه‌های جایگزینی ترتیب دهید که ممکن است شامل خروج از خانه قبل از بیدار شدن بچه‌ها، رزرو تاکسی یا التماس از کارفرمایان خود باشد که به شما اجازه دهند به آن جلسه با زوم بپیوندید.

اگر در سفر با قطار اصرار می‌کردید، وقتی روز بعد به ایستگاه رسیدید، سرویس اصلی که رزرو کرده بودید از تابلوی خروج ناپدید می‌شد. انگار هرگز وجود نداشته است. به این دلیل که TPE آن را با استفاده از آنچه خودی‌های صنعت ریلی آن را p-codes می‌نامند، لغو کرده بود، که تا همین اواخر – و تا حد زیادی به لطف افشای سوء استفاده‌شان توسط آبان نیوز – در آمار رسمی لغو منعکس نشده بود. TPE در ابتدا برای لغو خارج از کنترل اپراتور راه آهن، مانند پس از رانش زمین، در نظر گرفته شده بود، به عنوان روشی مفید برای پنهان کردن میزان وحشتناک بودن خدماتش.

من فقط زمانی متوجه موضوع p-coding شدم که یک مقاله ناله در مورد قطارهای وحشتناک شمال نوشتم که در آن ذکر شده بود که TPE 5.8٪ از تمام قطارها را در 12 هفته گذشته لغو کرده است. یکی از آشنایان نوشت و گفت که رقم واقعی بین 20 تا 30 درصد است و شیک پشت کدگذاری p را توضیح داد.

در ژانویه، اداره راه‌آهن و راه‌آهن، تنظیم‌کننده، به TPE و سایر متخلفان دستور داد تا استفاده نادرست از کدهای p و آمار عرضه‌ای را که مقیاس کامل فلاکت تجربه شده توسط مسافران را نشان می‌داد، متوقف کنند. تغییر فاحش بود: برای چهار هفته بین 5 فوریه و 4 مارس، امتیاز لغو TPE از 7.2٪ به 23.8٪ بدتر شد که به دلیل کمبود خدمه موجود، شامل کدگذاری p باشد.

نتیجه یک تجربه کاملاً بد است که باعث می‌شود افراد بیشتر و بیشتری از راه‌آهن رها شوند و یاد بگیرند که چگونه رانندگی کنند، ماشین بخرند یا شغلی پیدا کنند که به آنها امکان می‌دهد از خانه کار کنند. من از افرادی شنیده ام که شغل خود را از دست می دهند، دانشگاه را ترک می کنند، خانه را جابجا می کنند، همه اینها به دلیل خدمات بسیار بد TPE است.

فقط آنهایی که گزینه جایگزینی ندارند – یا کسانی که به حمل و نقل عمومی اختصاص داده شده اند – به ریسک ادامه می دهند. مانند آدام لیتون، رکورددار کنونی جهان برای اکثر شهرهای پایتخت که در یک روز با وسایل حمل و نقل عمومی بازدید می کنند. عصر چهارشنبه او در تلاش بود بعد از ساعت 8 شب از منچستر به خانه خود به ادینبورگ برود. قطار مستقیم او لغو شد و او مجبور شد برای رسیدن به کارلایل تعویض کند و سپس با تاکسی تمام مسیر را به سمت پایتخت اسکاتلند بگیرد. من فقط به جدول زمانی امشب، پنجشنبه عصر نگاه کردم، و همان قطار، 20.22 دوباره لغو شده است. کارکنان به او گفتند که سرویس مرتباً اجرا نمی شود.

لارنس دیویس، مدرس موسیقی در دانشگاه لیورپول، این بدبختی را دارد که به آنچه که «TransPantomime» می‌نامد تکیه کند تا سه بار در هفته در طول ترم از نیوکاسل به محل کار برود. او یکی از جانبازان بررسی قطار ساعت 10 شب بود و مرتباً ساعت 6 صبح از خانه بیرون می رفت و اغلب مجبور بود دو بار قطار را تعویض کند که باید یک سرویس مستقیم باشد. نتایج واقعاً زندگی را ویران می کند. زمان کمتر با خانواده، ساعت های تلف شده، فرصت های از دست رفته. “تدریس در ساعت 3 بعد از ظهر = قطار 8 صبح، رسیدن ساعت 11 صبح. دیویس می گوید.

لغو تنها مشکل TPE نیست. هلن جانسون صبح پنجشنبه از شفیلد به منچستر در حال حرکت بود و تمام توالت ها خراب شده بود. به ما گفته شد هرکسی که به سرویس بهداشتی نیاز دارد می تواند در استوکپورت پیاده شود و قطار منتظر بماند تا از توالت های ایستگاه استفاده کند. قطار نصف تعداد واگن‌هایی بود که باید می‌بود و در حال توقف بود [Manchester] پیکادلی به جای رفتن به لیورپول،” او می گوید.

با در دست گرفتن قرارداد توسط دولت، مطمئناً فقط می تواند بهتر شود – امیدواریم.