حباب رسانه دیجیتال ترکیده است. صنعت از اینجا به کجا می رود؟ | رسانه دیجیتال

در اواخر Traffic، گزارش جدیدی از سالهای اولیه راک اند رول انتشار اینترنتی، بن اسمیت می نویسد که شکست های Buzzfeed News در نتیجه یک “ایدئولوژی اتوپیایی، از نوعی تفکر جادویی” به وجود آمده است.

شاید برای یک کسب و کار مبتنی بر دیجیتال که برای یک دهه در حمام گرم سرمایه گذاری خطرپذیر دست و پنجه نرم می کرد اما هرگز قیمت گذاری و توزیع آن را به طور کامل کنترل نکرد، یک نیاز اساسی کسب و کار که در مورد اطلاعات به همان اندازه که برای فروش لیموناد صدق می کند، سخن درستی وجود ندارد. در حیاط مدرسه یا سوخت های فسیلی.

Buzzfeed News، یکی از پیشگامان تجارت اخبار اینترنتی که در سال 2021 با دریافت جایزه پولیتزر برای گزارش‌های بین‌المللی کنار رفت، گفت که اتاق خبر خود را در 20 آوریل پس از افت 90 درصدی سهام شرکت از زمان عرضه عمومی شرکت، تعطیل می‌کند. جونا پرتی، مدیر عامل Buzzfeed گفت که این شرکت “دیگر نمی تواند به تامین مالی” سایت ادامه دهد.

اما این تنها یکی از خبرهای بدی بود که به بخش رسانه های دیجیتال وارد شد.

Vice News، یکی دیگر از پیشگامان آن دوره که زمانی به ارزش 5.7 میلیارد دلاری دست یافت، گفت که در حال سازماندهی مجدد عملیات خبری خود و کاهش مشاغل است زیرا به دنبال فروش خود است. روز جمعه گفته شد که Vice در حال نزدیک شدن به یک معامله 400 میلیون دلاری از گروه سرمایه گذاری فورترس و مدیریت صندوق سوروس است.

وال استریت ژورنال گزارش داد که این معامله که شرکت را از انحلال نجات می دهد، تقریباً تمام سهامداران Vice را از بین می برد، از جمله حامیانی مانند شرکت سهام خصوصی TPG Group، Sixth Street Partners و غول رسانه ای جیمز مرداک.

اخیراً تلفات جنگ ترافیکی دیگری نیز وجود داشته است: Gawker، که می‌توان گفت که انقلاب وبلاگ به انتشار را در اوایل سال‌ها به دنبال گزارش Drudge آغاز کرد، اوایل سال جاری پس از یک تجسم مجدد کوتاه دوباره بسته شد. و دور جدیدی از اخراج‌ها در دیزنی به برند تجاری و روزنامه‌نگاری اطلاعات محور نیت سیلور، FiveThirtyEight، ضربه زد. سیلور به کارمندان FiveThirtyEight گفت که انتظار دارد به زودی سایت را ترک کند. اینسایدر نیز از اخراج های جدی خبر داد.

ردیابی جایی که بذرهای ویرانی برای کسب و کار خبری شورشیان برای اولین بار پراکنده شد، یک کار غیرقابل انجام است. بیشتر سایت‌ها به تعداد زیادی بازدیدکننده وابسته بودند که توسط نیروهای ویروسی هدایت می‌شدند که می‌توانستند برای داده جمع‌آوری شده و به تبلیغ‌کنندگان دیجیتال فروخته شوند.

اما مدل تبلیغاتی دارای نقص‌های عمیقی بود، از جمله اینکه جریان بازدیدکنندگان به وب‌سایت‌ها زمانی که شبکه‌های توزیع اولیه ترافیک – غول‌های اینترنتی گوگل و فیس‌بوک – می‌توانند هر لحظه بتوانند کدها – الگوریتم – خود را تغییر دهند و به مشتریان اخبار اینترنتی ارسال کنند، مختل می‌شود. در جای دیگر

امیلی بل، مدیر مرکز روزنامه نگاری دیجیتال در دانشگاه کلمبیا، گفت: «این ترکیبی از چیزها است، و به هر کجا که نگاه کنید یک عامل متفاوت وجود دارد. پلتفرم‌های اجتماعی، به طور کلی، مکان‌هایی نیستند که بتوانید در آن کسب‌وکار بسازید.»

بل اشاره می‌کند که شرکت‌هایی مانند Buzzfeed که کسب‌وکارهایی را با پشتیبانی آگهی‌دهنده در پلتفرم‌های اجتماعی ایجاد کرده بودند، به زودی متوجه شدند که آن را از دست داده‌اند، اغلب به دلیل خود پلتفرم‌های اجتماعی. “آنها پول شما را می گیرند و ترافیک شما را می گیرند زیرا می توانند دقیقاً ببینند که از کجا می آید و چقدر برای آن می پردازید.”

اما در یک لحظه Buzzfeed به شدت ضربه زد. از پیشگامی در فهرست طنزآمیز و بی ربط – 25 سلبریتی که شبیه تشک هستند – به تحقیقات بزرگ و پیشگامانه و جایزه پولیتزر رسید. همچنین می تواند بر چرخه های خبری تسلط داشته باشد، حتی اگر در شرایط بحث برانگیز باشد. این Buzzfeed اسمیت بود که مداخله بدنام روسیه در انتخابات “پرونده استیل” را منتشر کرد.

در Vice، داستان به طرز محسوسی متفاوت، عجیب‌تر و به مراتب بیشتر از یک ترن هوایی بود. مانند Buzzfeed، آن را از شرکت های سهام خصوصی و همچنین از شبکه های A+E و فاکس قرن 21 دریافت کرد. اما در همان زمان، بنیانگذاران Vice مسیرهای خاص خود را دنبال کردند. در سال 2015، بلومبرگ گزارش داد که شین اسمیت، مدیر اجرایی 53 ساله Vice Media، 300000 دلار برای یک شام در لاس وگاس هزینه کرده است. اسمیت بعداً گفت که این رقم بیشتر درست است، با این تفاوت که با انعام به 380000 دلار رسیده است.

یکی دیگر از بنیانگذاران، گاوین مک اینز، که در سال 2008 شرکت را ترک کرد، به تأسیس Proud Boys ادامه داد. هفته گذشته چهار نفر از اعضای گروه، از جمله رئیس سابق هنری “انریکه” تاریو به دلیل توطئه فتنه انگیز در شورش های 6 ژانویه در کپیتال هیل محکوم شدند.

اگر هم Buzzfeed و هم Vice به طرق مختلف نماد دوران خود بودند، پس بعید به نظر می رسید که بازگردند. رویاهایی که آنها دنبال کردند، مانند صدها شرکت دیگر مبتنی بر اینترنت، تابعی از نرخ بهره بسیار پایین و سرمایه گذاری سوداگرانه بود که اکنون از بین رفته است.

واضح است که مسیر VC پس از مدتی تمام می‌شود، و هرگز به دلیل نرخ‌های بهره برنمی‌گردد – شما هرگز با سرمایه‌گذاری در Vice Media که اعداد و ارقام خود را در مقایسه با انجام کار دیگری با پول خود از دست می‌دهد، بازگشت سرمایه دریافت نمی‌کنید. بل گفت. تحت فشار قرار گرفتن توسط سهام خصوصی مکان زشتی است زیرا هیچ تعهدی برای پایدار کردن رسانه ندارد.

در همان زمان، شورش خبری Vice-Buzzfeed ممکن است به آنچه که آمده است دست یافته باشد – چشم انداز رسانه ها را تکان دهد.

با انجام این کار، آنها فرصت‌هایی را برای عملیات‌های خبری اصلی و کوچک‌تر، با تمرکز بیشتر و اغلب پشت یک دیوار پرداخت، ایجاد کردند. موفق‌ترین آن‌ها – Politico، Axios، Puck، Airmail، Talking Points Memo – دریافته‌اند که انطباق‌پذیری گاهی ویژگی بزرگ‌تری نسبت به جابجایی شهرت رسانه‌ای قدیمی است.

اما نه همیشه. بل می‌گوید بزرگ‌ترین میراث Vice و Buzzfeed ممکن است این باشد که برندهای رسانه‌ای موجود را مجبور به مدرن‌سازی کردند. برندهای قدیمی مانند بی بی سی، نیویورک تایمز، واشنگتن پست – و تعداد بیشماری دیگر – به طور کامل از اخبار دیجیتال و درآمدهای دیجیتالی ناشی از آن استقبال کردند. آنها اغلب با استخدام بسیاری از نام هایی که از رقبای دیجیتالی خود بیرون آمده اند، این کار را انجام داده اند.

بل گفت: «روش‌های آن‌ها و به‌کارگیری برخی شیوه‌ها به تغییر روزنامه‌نگاری به سمت بهتر کمک کرد، و آن را کمی مرتبط‌تر کرد. پیشنهادات دیجیتال از سوی سازمان هایی با بیش از صد سال قدمت ارائه می شود.