ائتلاف ضد توری پس از فاجعه انتخاباتی، احزاب و وزیران را در معرض خطر قرار می دهد | انتخابات محلی

کمی بیشتر از یک سال پیش بود که الیور داودن در کنفرانس بهاری محافظه‌کاران برخاست تا «حومه آرام هرتفوردشایر» را که محل حوزه انتخابیه‌اش هرتسمر است ستایش کند و قول داد از «پرچین‌های خصوصی یک مردم آزاد» دفاع کند.

اما پس از انتخابات محلی روز پنج‌شنبه، پرچین‌های مخروطی ضرب المثل معاون نخست‌وزیر اکنون سوراخ‌هایی در خود دارند. برای اولین بار در این هزاره، حزب او کنترل شورای واقعی آبی هرتفوردشایر را از دست داد.

در نشانه ای عمیقاً نگران کننده برای ریشی سوناک، حزب محافظه کار 13 کرسی را در هرتسمر که حزب او از سال 1999 اداره می کند، از دست داد و یک شورای معلق باقی ماند.

پس از یک شب شکست ویرانگر که حتی از پیش‌بینی حزب مبنی بر از دست دادن 1000 عضو شورا فراتر رفت – که در ابتدا به عنوان بخشی از مدیریت انتظارات قبل از انتخابات طراحی شد – محافظه‌کاران 16 کرسی در شورا دارند که چهار کرسی کمتر از 20 کرسی مورد نیاز برای اکثریت است.

اکنون ائتلافی از نیروهای ضد توری در مقابل آنها قرار دارد. حزب کارگر که در بورهام‌وود و پاترز بار پیشرفت کرده است، 14 و حزب لیبرال دموکرات 9 نفر دارند.

احساسات موجود در حوزه انتخابیه در میان رای دهندگان حکایت از این مجموعه فاجعه بار نتایج برای حزب سوناک دارد. پس از 24 سال تحت کنترل هرتسمر، روز جمعه در بورهام‌وود، رایج‌ترین کلمه‌ای که در خیابان‌ها برای توصیف نحوه رأی دادن مردم به زبان می‌آمد این بود: «محافظه‌کار نیست».

در میان آنها مت کلارک، 42 ساله، یک عامل تعمیر و نگهداری بود که گفت: “اکنون نوبت شخص دیگری است”. او افزود: “توری ها 13 سال عمر کرده اند – و در بورهاموود آنها زمان زیادی را پشت سر گذاشته اند. آنها در انتخابات عمومی شکست خواهند خورد.»

او به دو نخست وزیر گذشته اعتقادی نداشت و از استفاده شخصی سوناک از مالیات بر عایدی سرمایه انتقاد کرد. اما دیدگاه او نسبت به کارگر و کایر استارمر لزوماً بهتر نبود. «استارمر در تلاش برای پیشی گرفتن از ریشی و ریشی در تلاش برای پیشی گرفتن از استارمر هستند. همه آنها در نوع خود احمق هستند.»

او در رفراندوم برگزیت به خروج رأی داد، اما اکنون به شدت از آن ناامید شده است. “به خاطر همه چیزهایی که به ما وعده داده شده بود. به NHS وعده 350 میلیون پوند داده شد و این هرگز محقق نشد. آنها به ما گفتند که همه این فرصت‌های جدید برای کشور به وجود خواهد آمد و هرگز این کار را نکردند.»

جودی شارپ، 43 ساله، صاحب شرکتی از شهر گفت: «من رای دادم، نه به محافظه‌کاران. او معمولاً یک رأی‌دهنده بالقوه محافظه‌کار است، اما نه این بار، و می‌گوید حزب کارگر برای جامعه بهتر است.

در حالی که به نظر می رسد بی تفاوتی همه احزاب را تحت تاثیر قرار داده است، یکی از رای دهندگان محافظه کار گفت که او برای رای دادن بیش از حد “ناامید و بی ارتباط” است. دیگری سوناک را به عنوان “کاهوی خیس” توصیف کرد و از استارمر به دلیل عدم شفافیت در سیاست هایش انتقاد کرد.

با جمع آوری و اعلام نتایج نهایی در سراسر انگلیس در روز شنبه، پیام هر چه بیشتر واضح تر شد. می‌توان در مورد میزان حمایتی که حزب کارگر دریافت کرد و اینکه آیا استارمر، همانطور که او اصرار داشت، در مسیر کسب اکثریت در انتخابات بعدی قرار می‌گیرد یا خیر، استدلال کرد.

با این حال، چیزی که واضح بود این بود که این مجموعه ای از نتایج ضد توری بود. سهم آرای ملی پیش بینی شده 26 درصدی حزب یکی از بدترین عملکردها و در پایین ترین حد انتظار بود.

در همین حال، حزب لیبرال و سبزها به ترتیب 405 و 241 کرسی به دست آوردند. دستاوردهای شورا که توسط حزب کارگر به دست آمد، علیرغم سهم 35 درصدی از آرا که خوب بود، اگر خیره کننده نبود، نشان دهنده آرایش وحشیانه کارآمد نیروهای ضد توری است.

درست است که در سال 1995 مردم محلی، قبل از [Tony] سام فریدمن، مشاور سابق حزب محافظه‌کار، گفت: حزب کارگر در سال 1997، 47 درصد از آرا را به دست آورد، در حالی که اکنون 35 درصد آرا است.

اما محافظه‌کاران در 25 درصد تقریباً در همان مکان قرار داشتند. تغییر اصلی بین سال های 1995 و 2023 در توزیع آرای ضد حزب محافظه کار است نه وجود آن. سوناک به همان اندازه در موقعیت بدی قرار دارد [John] میجر در آن زمان بود، و حتی بدون یک استعداد سیاسی در نسلی مانند بلر که آن را مقصر بداند.»

در نتیجه، لیبرال دموکرات ها در هرتسمر در جنوب شرقی رونق یافتند، در حالی که حزب کارگر در مراکز شهری و شهرهایی که حزب پس از برگزیت و در انتخابات عمومی سال 2019 در آن ها سقوط کرد، به پیروزی رسید.

دموکرات‌های لیبرال به طور قابل‌توجهی از معنای آن برای انتخابات و تعداد محافظه‌کاران ارشدی که ممکن است دچار مشکل شوند هیجان‌زده هستند. آنها می گویند که 132 سود خالص در مناطق شورا که توسط وزرای کابینه نمایندگی می شود، به دست آورده اند. آنها اکنون افرادی مانند مایکل گوو، جیلیان کیگان، جرمی هانت و مل استراید را هدف قرار داده اند.

یکی از استراتژیست های لیب دم گفت: پایگاه های محافظه کار سابق، از ساری تا استراتفورد-آن-آون، اکنون آسیب پذیرتر از همیشه به نظر می رسند. وزرای کابینه که همیشه رای دهندگان خود را بدیهی می‌دانستند، تهدیدی که از سوی لیبرال‌دموکراسی ایجاد می‌شود، با نگرانی از بالای شانه‌های خود نگاه می‌کنند.

و مهمتر از همه، اکنون تغییرات ساختاری وجود دارد که برای محافظه کاران مشکل ساز است. بر خلاف انتخابات قبلی از زمان دیوید کامرون، پس از سقوط Ukip و حزب برگزیت، دیگر بانکی از رای دهندگان در سمت راست وجود ندارد که حزب بتواند انتظار داشته باشد که در یک انتخابات عمومی به پرچم خود بروند.

این یک سری سوالات جالب و مرتبط قبل از انتخابات بعدی در مورد اینکه چه اتفاقی برای این رای مخالف حزب محافظه‌کار خواهد افتاد، باقی می‌ماند. نتایج انتخابات محلی شاهد میزان قابل توجهی از رای گیری تاکتیکی بود. در برخی موارد، مانند جنگل براکنل در برکشایر، به نظر می رسید که احزاب برای یکدیگر کنار گذاشته شوند. در زمینه‌های دیگر، همکاری ظریف‌تر بود، اما به وضوح انجام می‌شد. حامیان “اتحادهای مترقی” امیدوارند که این نشانه ای از اتفاق باشد.

نیل لاوسون، مدیر گروه کمپین بین‌حزبی Compass، گفت: «ما شاهد تهاجم شدید به سیاست‌های انتخاباتی محلی هستیم. احزاب محلی، فعالان و رای دهندگان از شکست خوردن خسته شده اند و اکنون زیر نظر دارند تا با هم همکاری کنند و برنده شوند. کار فراحزبی اکنون باید در مرکز قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که محافظه‌کاران در انتخابات بعدی شکست خواهند خورد.»

یک ناشناخته حیاتی این است که کسانی که به لیب دم و سبز رای داده اند در انتخابات عمومی سال آینده چگونه رفتار خواهند کرد. آیا آنها می توانند پس از آن به حزب کارگر هجوم آورند یا برخی در جنوب شرقی به حزب محافظه کار باز خواهند گشت؟ یا می توانند در جاهایی که احزاب کوچکتر قوی هستند، به آنها بچسبند؟

رابرت فورد، استاد علوم سیاسی دانشگاه منچستر، در روز یکشنبه می نویسد: «این ترکیبی از پراکندگی و هماهنگی تاکتیکی هم خطر و هم فرصت را برای کارگران به همراه دارد. مشاهده کننده. فورد بخشی از تیم بی‌بی‌سی بود که سهم بسیار مهم آرای ملی را که در انتخابات محلی ذکر شده بود، محاسبه کرد.

«برخی از کسانی که از احزاب کوچکتر حمایت می کنند، ممکن است رأی دهندگانی باشند که محافظه کاران را رد می کنند، اما حزب کارگر نیز متقاعد نشده است. کارگران نمی توانند از حمایت آینده خود مطمئن باشند. با این حال، شواهد فزاینده ای مبنی بر عصبانیت رای دهندگانی که به اندازه کافی از مقامات محافظه کار حزب محافظه کار هستند و از هر کسی که شانس شکست دادن آنها را دارد حمایت می کند، ممکن است پیش بینی رای گیری تاکتیکی در مقیاسی باشد که از سال 1997 تاکنون دیده نشده است.

با این حال، حتی با روشن شدن مضامین نتیجه، این حس در هرتسمر وجود داشت که رای دهندگان همچنان منتظر الهام گرفتن از هر حزب یا رهبر هستند – وظیفه اصلی استارمر از هم اکنون تا انتخابات.

شلی راوسون، 67 ساله، رای دهنده مادام العمر حزب کارگر تا زمان رهبری بلر، به تنهایی در بورهاموود زندگی می کند، جایی که نزدیک به 40 سال در آنجا بوده است.

او روز پنجشنبه رای نداد. او گفت: «این یک انتخاب بسیار آگاهانه بود. “شخصا، من فکر می کنم همه آنها آشغال هستند، من به هیچ یک از آنها اعتماد ندارم.”

او افزود: «این کار را برای من بسیار سخت می‌کند، زیرا با محافظه‌کاران موافق نیستم و با حزب کارگر موافق نیستم». او معتقد است که لیبرال دموکرات ها از این لحظه استفاده نکرده اند.

او گفت که رهبران حزب باید نشان دهند که «در واقع به مردم این کشور اهمیت می دهند. مردم بدهکار می شوند، خانه های خود را از دست می دهند و وقتی خانه های خود را از دست می دهند هیچ کاری برای کمک به آنها انجام نمی دهند. ویرانگر است.»

جرمی نیومارک، عضو شورای کارگری، رهبر اپوزیسیون در شورای منطقه هرتسمر، گفت که عوامل متعددی در این انتخابات نقش داشتند، از جمله طرح محلی محافظه‌کاران، که به گفته او کمربند سبز را «تخریب» می‌کرد، رهبری محافظه‌کار شورا و بهبود آن. حمایت از حزب کارگر در میان رای دهندگان یهودی.

او گفت: «این کمی یک ترن هوایی بود، اما از 18 ماه پیش این حس را داشتیم که حال و هوا برای تغییر آماده است.