خوشحالم که یک وسیله نقلیه الکتریکی خریده اید. اما وجدان شما پاک نیست | جان ناتون

اسo بالاخره تصمیم گرفتید و یک وسیله نقلیه الکتریکی (EV) خریداری کردید؟ من هم همینطور. شما از درخشش گرم ناشی از تلاش برای نجات سیاره لذت می برید، درست است؟ و اکنون می‌دانید که وقتی در عقب یک بزرگراه پشت یک SUV دیزلی افتضاح که ذرات و گازهای مضر را بیرون می‌کشد، گیر کرده‌اید، اما در آرامش و ساکت نشسته‌اید و هیچ یک از موارد بالا را منتشر نمی‌کنید، آن احساس خود را می‌دانید. و هنگامی که در نهایت ترافیک دوباره شروع به حرکت می کند، متوجه می شوید که مسیر سریع روشن است و می خواهید از آن SUV پر آب جلوتر بروید. پس پایت را گذاشتی و – واو! – شما آن فشاری را در قسمت کوچک پشت خود دریافت می کنید که فقط صاحبان پورشه 911 قبلاً به آن فشار می آوردند. زندگی خوب است، مگه نه?

خوب، تا یک نقطه. درست است، هیچ چیز مضری از لوله اگزوز شما خارج نمی شود، زیرا شما یکی را ندارید. و موتورهای الکتریکی که چرخ های شما را به حرکت در می آورند مطمئناً هیچ سوخت فسیلی نمی سوزانند. اما این بدان معنا نیست که ردپای کربن شما صفر است. اول از همه، برقی که آن باتری بزرگ شما را شارژ کرده از کجا آمده است؟ اگر از منابع تجدیدپذیر آمده باشد، قطعا برای سیاره خوب است. اما در اکثر کشورها، حداقل بخشی از آن برق از منابع تجدید ناپذیر، شاید حتی – شوک، وحشت! – ایستگاه های تولید زغال سنگ

حتی اگر تمام انرژی شارژ از منابع تجدیدپذیر تامین شده باشد، باز هم در روشنی نیستید. وسیله نقلیه جدید دوست داشتنی شما با نوعی بدهی کربن تعبیه شده همراه است. کارخانه ای که آن را ساخت – کارخانه صنعتی که تمام آن فولاد و شیشه و پلاستیک و لاستیک را شکل داده و مهر و موم می کرد و در یک وسیله نقلیه مونتاژ می کرد – مقدار زیادی دی اکسید کربن منتشر کرد.₂ در این فرآیند بنابراین قبل از صرفه جویی در CO، باید مسیر طولانی را طی کنید₂ که در هنگام رانندگی مسافت مشابه در یک خودروی سوخت‌سوز منتشر می‌کردید، بیشتر از کربن منتشر شده در ساخت آن است.

به هر حال، این بدان معنا نیست که خودروی برقی شما خرید هوشمندانه ای نبوده است – فقط به آن خوبی که در نگاه اول به نظر می رسد نیست. پس از ورود تسلا مدل 3 به جاده های آمریکا، رویترز مطالعه ای را انجام داد تا ببیند چگونه ردپای کربن کلی آن با یک خودروی معمولی معادل – در این مورد تویوتا کرولا – مقایسه می شود. محققان به دنبال «نقطه سربه سر» بودند – جایی که خودروی الکتریکی کمتر از تویوتا به محیط زیست آسیب می رساند.

نتایج آموزنده بود. نقطه سربه سر به منبع برق مورد استفاده برای شارژ تسلا بستگی داشت. برای یک شارژر کاملاً با انرژی های تجدیدپذیر، 8400 مایل بود. برای خودروهایی که با استفاده از ترکیب متوسط ​​تولید الکتریسیته ایالات متحده شارژ می‌شوند (23 درصد زغال‌سنگ، به‌علاوه سایر سوخت‌های فسیلی و انرژی‌های تجدیدپذیر)، نقطه سربه‌سر به 13500 مایل رسید. و برای برقی که به طور کامل از ایستگاه های زغال سنگ می آمد، 78700 مایل بود.

هشیار کننده است، اینطور نیست. بنابراین اولین درس این است که اگر واقعاً می خواهید آسیب زیست محیطی EV خود را به حداقل برسانید، آن را با استفاده از برق از منابع تجدید پذیر شارژ کنید.

اما انتشار کربن تنها راهی نیست که این وسایل نقلیه باری را به سیاره و ساکنان آن تحمیل می کنند. اگر به یک EV نگاه کنید، چیزی که واقعاً به آن نگاه می کنید یک اسکیت بورد غول پیکر با چرخ هایی در چهار گوشه است. “برد” باتری است و بزرگ است. ترکیب یک باتری معمولی (از نظر وزن) به این صورت است: لیتیوم 3.2٪، کبالت 4.3٪، منگنز 5.5٪. نیکل 15.7%؛ آلومینیوم 18.9٪; سایر مواد 52.5٪. بسیاری از این مواد استخراج شده، به سرتاسر جهان ارسال شده اند و قبل از مونتاژ در باتری، از طریق پردازش های شیمیایی پیچیده قرار گرفته اند. همه این فرآیندها دارای ردپای کربن هستند و تعیین کمیت آنها آسان نیست، اما مطمئناً قابل توجه هستند.

هزینه های زیست محیطی تامین باتری تنها بخشی از داستان است. تلفات انسانی هم دارد. نیکل بگیر حدود دو سوم عرضه جهان از اندونزی تامین می شود که در حال ساخت 9 کارخانه ذوب جدید برای استفاده از رونق تقاضا است. جوامع محلی به طور قابل درک از تأثیر استخراج و فرآوری بر محیط خود هراس دارند.

سپس لیتیوم وجود دارد که برخی از بزرگترین ذخایر فعلی آن در نمکزارهای شیلی، بولیوی و آرژانتین است. این فلز با تبخیر آب نمک حوضه ها استخراج می شود که منابع محدود آب را تهدید می کند و جوامع محلی را جابجا می کند. بنابراین نهار رایگان در آنجا نیز وجود ندارد.

اما بدتر از همه کبالت است که بیشتر از جمهوری دموکراتیک کنگو می آید. بر اساس واشنگتن پست 15 درصد از عملیات معدنی آن کشور در بخش «غیررسمی» (غیرقانونی) است که بیش از 200000 نفر (شامل هزاران کودک، برخی از آنها در سن شش سالگی) در معادن ثبت نشده و دارای تهویه بد مشغول به کار هستند.

این چیزی است که پست آن را “زیر شکم وسایل نقلیه الکتریکی” می نامد. اگر تیتر را می نوشتم، صفت “تاریک” را اضافه می کردم. بلکه درخشش را از حباب EV می گیرد. این وسایل نقلیه نوآورانه هستند، رانندگی لذت بخش هستند و قطعاً در کاهش آلایندگی نقش دارند. اما هزینه ای دارد که ما صاحبان مفتخر نمی پردازیم.

چیزی که من خوانده ام

کور به مشکل
یک مقاله ترسناک در زمان توسط مکس تگمارک در مورد خطرات بی تفاوتی بشریت نسبت به تهدید هوش مصنوعی.

تله توریستی
یک قطعه دوست داشتنی در نوش جون نوشته ماری اویهرا در مورد بیهودگی تلاش برای «مثل یک محلی سفر کردن» در تعطیلات.

بازگشت به آینده
وب سایت NPR در مقاله ای نوستالژیک از موزاییک، اولین مرورگر وب مدرن تجلیل می کند.