چهار پسر مغرور به اتهام فتنه در پرونده کلیدی 6 دی محکوم شدند

چهار عضو Proud Boys، از جمله رهبر سابق آنها انریکه تاریو، روز پنجشنبه به دلیل توطئه برای حفظ رئیس جمهور دونالد جی. ترامپ در قدرت پس از شکست در انتخابات با رهبری گروهی خشن در حمله به ساختمان کنگره در 6 ژانویه، به دلیل توطئه فتنه انگیز محکوم شدند. 2021. هیئت منصفه پرونده نتوانست در مورد اتهام فتنه یکی از متهمان، دومینیک پزولا، تصمیمی بگیرند، اگرچه او به جنایات سنگین دیگری محکوم شد.

این احکام که پس از هفت روز رایزنی در دادگاه منطقه فدرال در واشنگتن صادر شد، ضربه بزرگی علیه یکی از بدنام ترین گروه های راست افراطی کشور و نقطه عطفی دیگر در تحقیقات گسترده وزارت دادگستری در مورد حمله کنگره بود.

این محاکمه آخرین مورد از سه پرونده مهم فتنه ای بود که دادستان های فدرال علیه شخصیت های کلیدی حمله به کنگره مطرح کردند.

اتهام فتنه، که به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد و به تلاش های اتحادیه برای محافظت از دولت فدرال در برابر شورشیان جدایی طلب در طول جنگ داخلی بازمی گردد، همچنین در دو محاکمه جداگانه علیه 9 عضو یک گروه راست افراطی دیگر، شبه نظامیان سوگند، مورد استفاده قرار گرفت. شش تن از این متهمان – از جمله استوارت رودز، بنیانگذار و رهبر سازمان – به اتهام فتنه محکوم شدند. هر یک از افراد دیگر در جرایم مختلف مجرم شناخته شدند.

آقای تاریو، آقای پزولا و سایر متهمان – اتان نوردین، جوزف بیگز و زاخاری رل – اکنون منتظر صدور حکم خواهند بود.

پسران مغرور – که از سال 2017 در خیابان ها برای طیف وسیعی از اهداف راست افراطی می جنگیدند – در چند روز پس از حمله به کانون اصلی تحقیقات FBI در مورد 6 ژانویه تبدیل شد. متهمان در یک سری دستگیری که از ژانویه 2021 آغاز شد، بازداشت شدند. بیش از 20 عضو دیگر گروه از شعبه های مختلف از نیویورک تا هاوایی در نهایت در پرونده های جداگانه در ارتباط با حمله به کنگره متهم شدند.

محاکمه فتنه در طول بیش از سه ماه به طول انجامید و با تاخیرهای مکرر، روابط تیره بین دفاع و دادستان و چندین تصمیم توسط قاضی رئیس، تیموتی جی. کلی، که مرزهای قانون توطئه را مورد آزمایش قرار داد، مشخص شد.

احکام قاضی کلی به دادستان اجازه داد تا شواهد نکوهشی در مورد رفتار خشونت آمیز و زبان پرخاشگرانه اعضای پسران مغرور که فقط ارتباط محدودی با پنج متهم داشتند، ارائه کنند. این احکام همچنین به اعضای هیئت منصفه اجازه می‌داد حتی اگر متوجه شوند برنامه‌ای برای اخلال در صدور گواهینامه انتخابات وجود ندارد، بلکه صرفاً توافقی ناگفته برای انجام این کار وجود ندارد، به دلیل توطئه محکوم شوند.

از همان ابتدا، این محاکمه نگاهی منحصر به فرد و آزاردهنده به فرهنگ پسران مغرور داشت، زیرا مجموعه ای از چت ها و ضبط های گروهی داخلی، یک خورش سمی از تبهکاری، همجنس گرا هراسی و زن ستیزی را نشان داد که اغلب با شوخ طبعی و مصرف بی رویه الکل همراه بود. هیئت منصفه شنیدند که اعضای گروه درگیر یهودستیزی گاه به گاه و در برخی موارد ترویج همدردی آشکار نازی ها بودند.

آقای ترامپ در جریان این روند ظاهر شد. در بحث پایانی، دادستان رئیس جمهور سابق را – شخصیتی که پسران مغرور از اولین روزهای حضورش در کاخ سفید به آن احترام می گذاشتند – در مرکز داستان خود قرار داد.

آنها به هیئت منصفه گفتند که متهمان و سایر اعضای گروه از پذیرش پیروزی جوزف آر. بایدن جونیور خودداری کردند و به عنوان «ارتش دونالد ترامپ»، سازماندهی کردند و در نهایت مبارزه کردند «تا رهبر مورد نظر خود را بدون توجه به قدرت نگه دارند. آنچه قانون یا دادگاه در مورد آن می‌گفتند.»

نمونه بارز پیوند پسران مغرور با آقای ترامپ در دسامبر 2020 بود، زمانی که او پیامی را در توییتر منتشر کرد و خواستار برگزاری یک تظاهرات “وحشیانه” در واشنگتن در 6 ژانویه شد. شنیدن این پست به عنوان دعوت به اقدام. آقای تاریو و ستوانهایش گروهی از به اصطلاح “مردان واقعی” – که به آنها وزارت دفاع شخصی گفته می شود – سازماندهی کردند تا در آن روز در واشنگتن حضور داشته باشند.

در چت های آنلاین خصوصی، آقای تاریو گفت که هدف این گروه “استانداردسازی سازماندهی رویداد” است. اما او همچنین یک پیام رمزآلود اضافه کرد: “- زمزمه می کند – هفده و هفتاد و شش.” دادستان ها گفتند که این روش ظریف او برای القای این بود که وزارت دفاع شخصی به انقلاب متمایل شده است و آنها این گروه را “باندی خشن که برای استفاده از زور علیه دشمنانش گرد هم آمدند” نامیدند.

در یک سری جستجوها قبل از شروع محاکمه، بازرسان بیش از نیم میلیون پیامک از وزارت دفاع شخصی و سایر چت های گروهی Proud Boys جمع آوری کردند. در حالی که برخی از پیام‌ها آشکارا خشونت‌آمیز بودند و به اقداماتی در ساختمان کنگره اشاره می‌کردند، اما هیچ یک برنامه‌ای صریح برای حمله به ساختمان یا برهم زدن اجباری صدور گواهینامه انتخاباتی که در داخل آن برگزار می‌شد ارائه نکرد.

به دلیل نداشتن اسلحه دودزا، دادستان از دو شاهد همکار، جرمی برتینو و متیو گرین، استفاده کردند تا به یک مورد استنباطی تبدیل شوند که پنج متهم با هم کار کرده بودند تا به خشونت روند دموکراتیک را زیر و رو کنند.

آقای برتینو، پسری مغرور از کارولینای شمالی که در معامله با دولت به فتنه‌انگاری اعتراف کرد، به هیئت منصفه گفت که فرهنگ خشونت و استیصال فزاینده پسران مغرور پس از انتخابات با نتایج فاجعه‌بار در 6 ژانویه همراه شد. او گفت که اگر آن روز هیچ دستور صریحی برای حمله به ساختمان کنگره وجود نداشت، اعضای گروه بر این باور بودند که توافقی ضمنی برای متحد شدن و رهبری «انقلاب همه جانبه» برای جلوگیری از ورود آقای بایدن وجود دارد. کاخ سفید.

آقای برتینو گفت: “من انتظار داشتم که آنها کشور را به هر وسیله ای که لازم باشد، حتی از جمله خشونت، نجات دهند.”

آقای گرین، یک پسر مغرور سابق از نیویورک، شهادت داد که وقتی رهبران گروه – از جمله آقای نوردین، آقای بیگز و آقای رل – حدود 200 پسر مغرور را از سخنرانی آقای ترامپ در نزدیکی Ellipse دور کردند، شگفت زده شد. 6 ژانویه و به سمت کاپیتول.

اما زمانی که دقایقی پس از ورود پسران مغرور، آشوبگران از موانع بیرون ساختمان عبور کردند، آقای گرین گفت که متوجه شده است که ممکن است این نقشه در تمام مدت بوده باشد.

او به خاطر می آورد: «دو و دو را کنار هم می گذاشتم، و می گفتم: «این است».

از آغاز محاکمه، دادستان ها با مانع دشوار دیگری روبرو شدند.

پسران مغرور به طور کلی برخی از خشن ترین بازیگران در اوباش عظیمی بودند که به ساختمان کنگره یورش بردند، زیرا تعداد زیادی از اعضای آن نقش تعیین کننده ای در شکستن موانع و حمله به پلیس داشتند.

اما خشونت توسط خود متهمان – که عمدتاً رهبران گروه بودند – نسبتاً محدود بود. آقای تاریو حتی در 6 ژانویه در واشنگتن نبود، چند روز پیش توسط یک قاضی محلی که یک پرونده جنایی جداگانه را اداره می کرد، از شهر بیرون رانده شد.

برای تشکیل پرونده ای علیه پنج مرد در حال محاکمه، دادستان ها قاضی کلی را متقاعد کردند که به آنها اجازه دهد فیلم هایی از دیگر پسران مغرور و حامیان ترامپ در میان جمعیت معرفی کنند که خشونت آمیز عمل کرده اند، حتی اگر آنها فقط ارتباط محدودی با متهمان داشته باشند. دادستان ها استدلال کردند که آقای تاریو و سایر متهمان از سایر اغتشاشگران به عنوان “ابزار” توطئه خود استفاده کردند – یک استراتژی جدید قانونی.

دفاع از این نظریه خشمگین شد و استدلال کرد – ناموفق – که این رویکرد “پوچ” بود و دادستان را با “قدرت گسترده” مسلح کرد.

نیکلاس اسمیت، وکیل آقای نوردین، در دادگاه گفت: «استدلال این است که فقط به این دلیل که متهمان با افرادی که اعمال بد انجام می‌دادند، رفتار بدی انجام می‌دادند. “اصطلاح دیگر برای آن گناه از طریق ارتباط است.”

بر خلاف سوگند نگهبانان، که تا حد زیادی توسط پیگرد قانونی وزارت دادگستری در 6 ژانویه منحل شدند، پسران مغرور تا حد زیادی زنده مانده اند. در حالی که آنها رهبری ملی خود را منحل کرده اند، به عبارتی که آقای برتینو از جایگاه استفاده کرد، «پیاده سربازان حق» باقی می مانند. این گروه در سال‌های اخیر خود را در سطح محلی وارد درگیری‌هایی بر سر مسائلی مانند محدودیت‌های ویروس کرونا، آموزش ضد نژادپرستی در مدارس و تلاش برای استفاده از تهدید و خشونت علیه نمایش‌های درگ کرده است.

چندین عضو نیز به دنبال اهرم های سنتی تری از قدرت بوده و برای مناصب دولتی نامزد شده اند. موفق‌ترین این تلاش‌ها در میامی اتفاق افتاد، جایی که نیمی از پسران مغرور فعلی و سابق کرسی‌هایی را در کمیته اجرایی جمهوری‌خواه میامی داد به دست آوردند و به دنبال تأثیرگذاری بر سیاست‌های محلی از درون بودند.