اشتباهات آتش دوستانه، سردرگمی، روحیه ضعیف: چرا ارتش روسیه متوقف شده است | روسیه

یونیفورم یکی از فریبنده ترین تله های فرهنگ نظامی است. آنها یکنواختی را پیشنهاد می کنند، اما اغلب در مورد ارتش بریتانیا گفته می شود که اگر دو افسر شبیه هم باشند، یکی باید لباس نامناسب داشته باشد. ارتش‌ها، و به‌ویژه ارتش‌های حرفه‌ای، اغلب قبایل متخاصم خرده فرهنگ‌ها هستند، و برای فرماندهان بسیار مهم است که بفهمند این فرهنگ‌ها چگونه با هم تعامل دارند تا از این نیرو به طور مؤثر در نبرد استفاده شود.

وقتی صحبت از فرهنگ نظامی روسیه به میان می آید، ارتش روسیه از سال 2008 با مدرنیزه شدن مداوم، دوره ای از تغییرات چشمگیر را پشت سر گذاشته است. فاقد یک گروه افسر باتجربه بود. این بدان معناست که واحدهای شوروی باید با درجه‌ای از یکنواختی برخورد می‌کردند، زیرا پرسنل به قدری چرخش می‌کردند که بیشتر واحدهای خط لزوماً با استفاده از فرمول‌های مجموعه‌ای فرماندهی می‌شدند که اساس آموزش واحد را تشکیل می‌داد.

ارتش امروز روسیه با حدود 1 میلیون پرسنل در تمام خدمات بسیار کوچکتر است. برای ارتش، سربازان وظیفه امروز تنها حدود 35 درصد از نیرو را تشکیل می دهند. نسبت بالای سربازان قراردادی باید فرهنگ واحد متمایزتری ایجاد کند. این با نحوه نبرد واحدها تقویت می شود. در میان نیروهای با آمادگی بالاتر روسیه، جنگ در اوکراین و سوریه عمدتاً در سطح گروه شرکت انجام می شود و واحدهایی با نیروهای قراردادی تولید می کند که با هم جنگیده اند، اما به ندرت در تشکیلات بزرگ.

این فرآیند تجربه در واحدهای کوچک عملی با گسترش واحدهای هدف ویژه روسیه تسریع بیشتری یافته است. واحدهای FSB (سرویس امنیتی) برای مدت طولانی بر ضد تروریسم سرکوبگر در کنار نیروهای چچنی متمرکز بوده اند که به خوبی مجهز هستند اما عمدتاً تجربه نبردهای سنگین را ندارند. در همین حال، «نیروهای هدف ویژه» GU و KSO تمایل داشته‌اند در تیم‌های کوچک – گاه به جفت – در پشت خطوط دشمن عمل کنند. اگرچه لشکر افسران روسیه از طریق دنباس و سوریه به چرخش درآمده است، اما مقیاس فعالیت آنها در آنجا محدود بوده است.

علاوه بر تفاوت در تجربه بین واحدهای نظامی روسیه، تمرکز جغرافیایی متفاوت تشکیلات مختلف نیز وجود دارد. روسیه 11 منطقه زمانی را در بر می گیرد و در نتیجه مناطق نظامی آن با مشکلات بسیار متفاوتی مواجه هستند. منطقه نظامی غربی برای مقابله با ناتو قرار داشت. منطقه نظامی جنوب برای عملیات های اعزامی ایجاد شد. ناحیه نظامی شمالی مسئولیت شمال بالا را بر عهده دارد و ناحیه نظامی شرقی از ولادی وستوک و مرز چین محافظت می کند. از آنجایی که سازندهای این مناطق در برابر انواع تهدیدها قرار دارند، تجهیزات مختلفی را دریافت می‌کنند که معمولاً ناحیه شرقی آخرین خودروها و تجهیزات ارتقا یافته است.

چالشی که روسیه برای حل آن تلاش کرده است این است که در حالی که نیروی آن به طور فزاینده ای به واحدهایی تقسیم شده است که تجربه آنها عمدتاً به اقداماتی به اندازه گروهان یا حداکثر به اندازه گردان محدود می شود، آرزوهای سیاسی روسیه بسیار فراتر از ظرفیت این تشکیلات بوده است. برای مثال، گروه‌های تاکتیکی گردان که تحت تیپ‌های مستقل عمل می‌کردند، از نظر لجستیکی در سال 2015 ناکافی بودند و منجر به معرفی مجدد لشکرها برای مدیریت عرضه شد.

روسیه که برای جنگ در اوکراین آماده می شود، از سراسر مناطق نظامی خود نیرو جذب کرده است و 190000 پرسنل را از واحدهایی که به ندرت با هم کار کرده اند و از طیف وسیعی از تجهیزات با کلاس های قدیمی استفاده می کنند، به میدان آورده است.

پیچیدگی بیشتر از بسیج نیروهای تازه نفس از مناطق تحت اشغال لوهانسک و دونتسک، استقرار پلیس ضد شورش داخلی و نیروهای روسگواردیا (گارد ملی) که برای کنترل جمعیت به جای جنگ و جنگ و مزدوران واگنر طراحی شده اند، پدیدار می شود. برخی از پرسنل Rosgvardia از اعزام به اوکراین خودداری کرده اند. واگنر شامل تعدادی سرباز باتجربه است، اگرچه سابقه آنها در عملیات تهاجمی ضعیف است. آنها همچنین قبلاً در رزمایش‌های نظامی روسیه در مقیاس بزرگ شرکت نکرده‌اند و نحوه فرماندهی آنها در میدان را مبهم می‌کند.

برنامه ریزی برای استقرار چنین نیروی متنوعی معمولاً مستلزم بررسی دقیق در مورد چگونگی تعامل و تکمیل واحدهایی با تجهیزات، تجربه، فرهنگ و سطوح مختلف آموزشی است. توالی اینکه کدام واحدها ابتدا حمله می کنند با دقت بررسی می شود. در عوض، این واحدها عمدتاً به صورت تکه تکه، با استفاده از جاده‌های مشابه، با تلاش‌های محدود برای ایجاد اقدامات کنترلی مؤثر یا اختصاص فضای نبرد متعهد شده‌اند. اگرچه برای نشان دادن محور پیشروی به واحدها علامت گذاری داده شد، اما بسیاری از سازندها در هم آمیخته شده اند و باعث حوادث آتش سوزی دوستانه و سردرگمی شده و روحیه آنها را به هم می زند.

به آهستگی افسران ارشد روسی شروع به اعمال نظم در عملیات کردند، اما با وجود نیروهای بسیار زیاد، ذخایر بسیار کم و پشتیبانی لجستیکی ناکافی، آنها بهای سنگینی را برای اشتباهات اولیه می پردازند. ارتش روسیه از بسیاری جهات بین آرزوهای سیاسی خود برای جنگیدن در جنگ های بزرگ و تجربه سربازانش که به جنگ های کوچک محدود شده است، گیر کرده است.