“فقط به بازی ادامه بده”: سفر یک مهاجم از لیگ برتر به غیر لیگ | فوتبال

مندر سال 2002، زمانی که برای فرودهام JFC در چشایر بازی می‌کردم، فوتبالیست جوانی با موهای شلخته را دیدم که شادی او از بازی بسیار مسری بود. دنی وارن چه شیرجه زدن در دروازه، چه شوت زدن و چه در اطراف ما بچه های مسن تر، همیشه پوشیده از گل بود. معلوم شد که دنی در کتاب های اورتون، باشگاهی که خانواده اش از آن حمایت می کردند، بوده است.

دنی می گوید: “بازی کردن برای باشگاه دوران کودکی بهترین کاری است که می توانید انجام دهید.” اما درست نشد. پس از هفت سال حضور در باشگاه، او دیگر از آن لذت نمی برد و در سن 13 سالگی تصمیم گرفت که آن را ترک کند. “در آن سن بسیار آسیب زا بود.”

هر چند این پایان دنی و فوتبال نبود. پس از 9 سال دوری از بازی، او به Mold Alexandra، یک تیم آماتور مستقر در شمال ولز پیوست. به یاد می آورم که وقتی شنیدم دنی دوباره شروع به نواختن کرده است چه لذتی داشتم. با دانستن داستان او، احساس کردم وظیفه دارم آن را برای هر کسی که ممکن است در موقعیت مشابهی قرار دارد، الهام بخشم. به هر حال، 97 درصد از بازیکنان در آکادمی ها موفق نمی شوند.

این فیلم Sgorwr نام دارد – ترجمه ولزی برای “گلزن” – و اهمیت پشتکار را لمس می کند و نشان می دهد که با داشتن یک خانواده حامی پشت سرتان به چه چیزی می توانید برسید. در مورد پیام دنی، بسیار ساده است: فقط به بازی ادامه دهید، فقط به گل زدن ادامه دهید. پای راست، پای چپ، صرف نظر از اینکه این بازی جهانی، ضربه آزاد، قلم، ضربه سر، ضربه زدن است، همه آنها یکسان هستند، اینطور نیست؟ به عنوان یک مهاجم، شما می خواهید گل بزنید. این هدف نهایی است. نمی توانی بر این احساس غلبه کنی.»