آیا جذب مهاجران مجارستانی انتخابات را به نفع اوربان رقم خواهد زد؟

در نزدیکی پارلمان در مرکز بوداپست، بنای یادبود همبستگی ملی در بوداپست قرار دارد. در آگوست 2020 افتتاح شد، هم رقت‌انگیز و هم شرم‌آور، گواهی بر تناقضات وسواس ملی و سیاسی مجارستان.

نام 12485 شهر و روستای پادشاهی تاریخی مجارستان بر روی دیوارهای گرانیتی آن حک شده است، که یادآور قلمرو وسیعی است که در سال 1920 از آن دور شده بود.

برای بسیاری در غرب، مهمترین معاهده پس از جنگ جهانی اول، پیمانی بود که به نام کاخ ورسای نامگذاری شد. برای مجارستان ها، بدنام ترین بنا به نام قلعه فرانسوی دیگر، Trianon نامگذاری شده است.

این جنگ پایان امپراتوری اتریش-مجارستان را به همراه داشت، که برای قرن ها بر بخش های وسیعی از اروپای مرکزی حکومت می کرد.

در 4 ژوئن 1920، متفقین پیروز مجارستان را از حدود دو سوم خاک و دو پنجم جمعیت آن محروم کردند. میلیون‌ها مجار نژاد خود را در کشورهای تازه مستقل و همسایه زندگی می‌کنند.

امروزه حدود 1.2 میلیون مجار (یا مجار) در رومانی زندگی می کنند. 420000 در اسلواکی; و خوشه های کوچکتر در جاهای دیگر.

مجارستان بزرگ

ویکتور اوربان، نخست وزیر مستبد مجارستان، برای کاهش تأثیر معاهده تریانون تلاش کرده است.

هنگامی که او در سال 2010 دوباره انتخاب شد، یکی از اولین سیاست های او اعلام 4 ژوئن به عنوان “روز وحدت ملی” بود.

همانند ساخت بنای یادبود همبستگی ملی، بی اعتنایی اوربان تا حد زیادی نمادین است. هیچ کس به طور جدی باور نمی کند که مجارستان امروز می خواهد کنترل قلمرو از دست رفته خود را با زور پس بگیرد.

هنگامی که مجارستان در سال 2011 ریاست اتحادیه اروپا را برعهده گرفت، دولت اوربان فرش بزرگی را در ساختمان شورای اروپا نصب کرد که مملو از نقشه مجارستان در سال 1848 بود، زمانی که بیشتر مناطق اروپای مرکزی را تحت کنترل داشت.

در سال 2020، قبل از اینکه دانش‌آموزان محلی امتحان خود را بدهند، نقشه‌ای تاریخی از «مجارستان بزرگ» پیش از سال 1920 را در صفحه فیس‌بوک خود منتشر کرد، ظاهراً راهی برای آرزوی موفقیت برای آنها.

بحث‌برانگیزتر، دولت او با عجله قانون جدیدی را تصویب کرد که دسترسی به تابعیت مضاعف را برای مجارستان‌های قومی ساکن در کشورهای اطراف آسان‌تر می‌کرد.

طبق بیانیه دولت در دسامبر گذشته، از زمان تغییر قانون اوربان در سال 2011، بیش از 1.1 میلیون مجارستانی قومی که اکثریت آنها در کشورهایی زندگی می کنند که به دلیل معاهده تریانون قلمرو خود را به دست آورده اند، اکنون تابعیت دوگانه را پذیرفته اند. اسلواکی به سرعت قانون خود را در سال 2012 تغییر داد تا از داشتن تابعیت مضاعف توسط جمعیت خود جلوگیری کند.

در همان سال، دولت اوربان اصلاحاتی را انجام داد تا به آن دسته از شهروندان دوگانه در خارج از کشور اجازه دهد تا در انتخابات مجارستان رای دهند.

از نظر سیاسی برای حزب حاکم فیدز نتیجه داد. در انتخابات عمومی 2018، فیدز 47.3 درصد از آرای مردمی را در مجارستان به دست آورد، اما 96.2 درصد را در میان مهاجران مجارستانی به دست آورد. در انتخابات عمومی سال 2014، 95.4 درصد از آرای دیاسپورا به فیدز رسید.

دیاسپورای مجارستان چه تأثیری بر انتخابات روز یکشنبه خواهد داشت؟

پیش از انتخابات عمومی آتی در 3 آوریل، فیدز بیش از هر زمان دیگری مشغول جلب حمایت در میان مهاجرانی است که ملیت مجارستانی دارند و در کشورهای همسایه زندگی می کنند. ائتلاف متحد برای مجارستان، پیمانی بین هفت حزب از بزرگترین اپوزیسیون، همچنین تلاش می کند مجارها را در خارج از کشور محاکمه کند و بر کسانی تمرکز دارد که برای یافتن کار در اروپای غربی را ترک کرده اند.

بر اساس نظرسنجی از هزاران مهاجر مجارستانی در غرب اروپا، بر اساس گزارش مرکز تحقیقاتی 21، یک اندیشکده مستقر در بوداپست، تنها 11 درصد به فیدز رای می دهند.

دولت اوربان علاوه بر اینکه به مجارستان‌های خارج از کشور اجازه رای دادن می‌دهد، سرمایه‌گذاری زیادی در این جوامع کرده است. صندوق Bethlen Gábor (GBF)، یک نهاد دولتی، توسط دولت در سال 2011 با هدف حمایت و تأمین مالی فعالیت‌های فرهنگی و اقتصادی جوامع دیاسپورای مجارستانی تأسیس شد.

Jutarnji List، یک روزنامه کرواسی، سال گذشته گزارش داد که GBF از سال 2011 نزدیک به 670 میلیون یورو از دولت مجارستان دریافت کرده است. Heti Világgazdaság، یک هفته نامه تجاری برجسته مجارستان، تخمین می زند که GBF تنها در سال 2020 حدود 351 میلیون یورو هزینه کرده است.

مرکز تحقیقاتی Ján Kuciak (ICKJ)، یک انجمن مدنی اسلواکی به نام روزنامه نگاری که در سال 2018 به قتل رسید، در مطالعه ای در سال گذشته تخمین زد که GBF از سال 2011 تاکنون 140 میلیون یورو در نهادهایی در اسلواکی سرمایه گذاری کرده است. حدود 4.3 میلیون یورو نیز ادامه یافت. فقط تعمیر کلیساها در جنوب اسلواکی، جایی که اکثریت مجارها در آن زندگی می کنند.

پول دولت مجارستان همچنین به FC DAC 1904 Dunajska Streda، یک تیم فوتبال اسلواکی که توسط اقلیت مجارستانی حمایت می‌شود، و همچنین به رسانه‌ها و احزاب سیاسی مجارستانی در این کشور پرداخت شده است.

برخی اهمیت سیاسی جلب توجه مهاجران مجارستانی و همچنین هزینه های متحمل شده توسط دولت مجارستان را زیر سوال برده اند.

آندراس بوزوکی، استاد علوم سیاسی در دانشگاه اروپای مرکزی در وین، خاطرنشان کرد: علیرغم سرمایه گذاری در اسلواکی، اکثر مجارهای قومی آنجا نمی توانند در انتخابات مجارستان رای دهند، زیرا براتیسلاوا تابعیت مضاعف را در سال 2012 حذف کرد.

گابور حلمی، استاد و رئیس قانون اساسی تطبیقی ​​در مؤسسه دانشگاه اروپایی، گفت: با این حال، این آرای پراکنده قطعاً به کسب اکثریت دو سوم پارلمان در انتخابات عمومی 2014 و 2018 کمک کرده است.

در هر دو انتخابات عمومی، فیدز و شریک اقماری آن، حزب مردم دموکرات مسیحی (KDNP) نتوانستند بیش از نیمی از آرای مردم (به ترتیب 45 و 49 درصد) را به دست آورند، اما قوانین انتخاباتی مجارستان به این معنی بود که آنها اکثریت کرسی ها را به دست آوردند. در مجلس

این اکثریت قابل توجه در پارلمان به این معنی بود که اوربان می توانست قانون اساسی و سیستم های انتخاباتی را به نفع حزب خود تغییر دهد. با مخالفت اندک در مجلس، دولت او از قدرت خود برای به دست آوردن چیزی که منتقدان آن را سلطه استبدادی در جامعه مجارستان می نامند استفاده کرد.

با این حال، رای دیاسپوریک قابل توجه نیست.

در انتخابات عمومی سال 2018، فیدز 96.2 درصد رای دهندگان مجارستانی دیاسپورا را به خود اختصاص داد، اما آنها تنها حدود 225000 رای یا 4 درصد از کل آرا را به خود اختصاص دادند.

حتی اپوزیسیون سیاسی نیز مایل بوده اند که اهمیت آنها را کم اهمیت جلوه دهند. پیتر مارکی زی، نامزد مشترک اتحادیه برای مجارستان، چند ماه پیش اظهار داشت: «در مورد آرای مجارستانی که فراتر از مرزها زندگی می کنند، ترس و وحشت زیادی وجود داشته است.

او ادامه داد: «اما در واقع، این عامل تا کنون تعیین کننده نبوده است. فیدز با وجود اینکه این موضوع را تبلیغ کرده و آن را محصولی سیاسی می داند، با رای مجارهای مقیم خارج از کشور برنده نشده است.

در حالی که نمی توان از 4-5 درصد آرا از دیاسپورا چشم پوشی کرد، تحلیلگران بر این باورند که حمایت اوربان از مجارهای قومی خارج از کشور برای جلب حمایت مجارها در داخل کشور بسیار مهمتر است.

Halmai با اشاره به نام غیررسمی پادشاهی مجارستان قبل از 1920 گفت: “سیاست او برای بسیاری از رای دهندگان مجارستانی مهم بوده است… عمدتاً به دلیل نوستالژی مجارستان بزرگ که توسط Fidesz نیز برانگیخته شده است.”

معاهده تریانون

انتقاد از معاهده تریانون از زمان امضای آن در سال 1920 بخشی از سیاست مجارستان بوده است. دولت های مجارستان پس از جنگ جهانی اول از آن ابراز تاسف کردند.

با حمایت آلمان نازی و ایتالیای فاشیست، در سال 1938 مجارستان بخشی از سرزمین های چکسلواکی و اوکراین را به عنوان بخشی از به اصطلاح جایزه اول وین پس گرفت. در دومین جایزه وین، در سال 1940، مجارستان کنترل بخش‌های وسیعی از ترانسیلوانیا را که قبلاً به رومانی از دست داده بود، پس گرفت.

پس از جنگ، در سال 1947، مجارستان دوباره این قلمرو را از دست داد و بار دیگر با معاهده ای که در پاریس امضا شد. پس از سقوط کمونیسم در سال 1989، شکایات بیشتری در مورد قلمرو از دست رفته وجود داشت. با این حال، روشن نیست که اکثر مجارهای عادی قبل از اینکه دولت اوربان شروع به تحریک ناسیونالیسم در اوایل دهه 2010 کند، چقدر عمیقاً در مورد این موضوع احساس می کنند.

در دسامبر 2004، زمانی که فیدز در اپوزیسیون بود، در یک همه پرسی از مردم مجارستان پرسیده شد که آیا مجارهای قومی با تابعیت و اقامت غیر مجارستانی باید تابعیت مجارستانی را دریافت کنند؟

تنها 51.6 درصد موافق بودند و همه پرسی باطل شد زیرا تنها 37 درصد از رای دهندگان زحمت شرکت در رای دادن را داشتند.

همه چیز از زمان انتخاب مجدد اوربان در سال 2010 تغییر کرده است. در یک نظرسنجی در سال 2020 توسط مرکز تحقیقاتی پیو، 67 درصد مجارها گفتند که فکر می کنند کشورهای همسایه واقعاً متعلق به آنها هستند، که بالاترین سهم در بین 19 کشور اروپایی مورد بررسی است.