«کار تا زمانی که رها کنیم»: چرا زنان در خط مقدم اعتراضات بازنشستگی فرانسه هستند | فرانسه

در حالی که راهپیمایی علیه اصلاحات بازنشستگی امانوئل ماکرون روز پنجشنبه در امتداد بلوارهای بزرگ در شمال پاریس به راه افتاد، گروهی از زنان در میان جمعیت متراکم شروع به خواندن و رقصیدن کردند.

بالای صدای آژیر پلیس، شعارهای معترضان و نارنجک های گاز اشک آور، موسیقی آشنا بود. کلمات نبودند یک گروه فعال زن که خود را Les Rosies می نامند – پس از Rosie the Riveter، نماد فمینیستی زنان کارگر – آهنگ آهنگ رها شده از میل دهه 1990 توسط خواننده ایتالیایی گالا را با اشعار فرانسوی بازنویسی کرده بود.

«زنان در آتش! دولت زنان در آتش را شکست می دهد! ما در دعوا هستیم آنها آواز خواندند.

قانون جدید فرانسه که به تدریج سن رسمی بازنشستگی را به 64 سال افزایش می‌دهد و کمک‌های لازم برای مستمری کامل را افزایش می‌دهد، هفته‌ها باعث اعتراضات خشمگین، اعتصاب‌ها، محاصره و خشونت در سراسر فرانسه شده است. و زنان فرانسوی در خط مقدم هستند.

کارگران زن، به ویژه آنهایی که در مشاغل کم دستمزد و پاره وقت کار می کنند، می گویند که بار سنگین قانون را متحمل خواهند شد و اکنون باید حتی بیشتر از همکاران مرد خود برای بازنشستگی کمتر کار کنند.

فابین اودارت، 56 ساله، هنرمندی که به راهپیمایی روز پنجشنبه در پاریس پیوست، گفت: “اگر در فرانسه یک زن هستید، باید در خیابان ها اعتراض کنید.” در حال حاضر ما کمتر از مردان درآمد داریم و این به معنای حقوق بازنشستگی کمتر است. این اصلاحات هیچ احترامی برای آن دسته از زنانی که در مشاغل کم درآمد و اغلب پاره وقت کار می کنند، نشان نمی دهد.

پیرت گوبینوت، 49 ساله، که به عنوان یک پرستار کمکی در حال آموزش مجدد است، با این موضوع موافقت کرد. «افزایش سن بازنشستگی به 64 سال برای ما جریمه مضاعف دارد. حتی این روزها، بسیاری از زنان برای مراقبت از فرزندان خود کار نمی کنند، که به این معنی است که ما شغل خود را قطع کرده ایم و اغلب پنج یا شش سال از کمک هایمان محروم می شویم. ما باید برای جبران آن بیشتر کار کنیم تا مستمری کامل بگیریم و چون حقوق ما کمتر است حقوق بازنشستگی ما کمتر است.»

دولت میانه‌روی ماکرون اصرار دارد که بازنگری اساسی در حقوق بازنشستگی برای حفظ وضعیت مالی این سیستم ضروری است، زیرا مردم پیرتر می‌شوند و عمر طولانی‌تری دارند. در فرانسه، کمک‌های افرادی که در حال حاضر مشغول به کار هستند، حقوق بازنشستگان را پرداخت می‌کند. قانون جدید به این معنی نیست که همه کارگران با 64 سال بسته بندی می کنند، زیرا برای مستمری کامل مستلزم 43 سال حق بیمه است. طبق گزارش سال 2022 آژانس آمار Insee، زنانی که شغل و سهم آنها با داشتن و بزرگ کردن فرزندان قطع می شود و حقوق آنها در حال حاضر 22٪ کمتر از همکاران مرد است و حقوق بازنشستگی آنها حدود 40٪ کمتر است، می گویند که مجازات ویژه ای دارند.

گزارش شورای سیاست بازنشستگی در همان سال نشان داد که فقر در میان افراد بالای 65 سال که به تنهایی زندگی می کنند از سال 2016 به طور پیوسته افزایش یافته است و به ویژه در میان زنان بالا بوده است که به طور متوسط ​​ماهیانه 967 یورو (852 پوند) در مقایسه با 1617 یورو (1426 پوند) دریافت می کنند. ) مردانه.

نابرابری جنسی ذاتی این قانون در ژانویه زمانی که دولت این لایحه را همراه با گزارش 112 صفحه ای در مورد اهداف و اثرات آن ارائه کرد که نشان می داد زنان باید تا 9 ماه بیشتر از مردان بازنشستگی خود را به تعویق بیاندازند برجسته شد.

فرانک ریستر، وزیر روابط پارلمانی، اعتراف کرد که این اصلاحات زنان را «کمی» مجازات خواهد کرد. وزیران استدلال کردند که سایر اقدامات در این لایحه به طور خاص با هدف کمک به زنان از جمله افزایش حداقل مستمری به 1200 یورو انجام شده است، اما زنان متقاعد نشده اند. یک نظرسنجی اخیر توسط Elabe نشان داد که 74٪ با قانون بازنشستگی مخالف هستند در حالی که 67٪ از مردان مخالف هستند.

کریستین مارتی، محقق، می‌گوید: «حقوق بازنشستگی نابرابری حقوق‌ها را تشدید می‌کند. جهان سرمقاله “اعلام حداقل حقوق بازنشستگی برای یک شغل کامل بدیهی است که استقبال می شود … اما قبلاً در قانون 2003 وجود دارد و هرگز اعمال نشده است.”

سوفی بینه، دبیرکل اتحادیه قدرتمند CGT، گفت که حداقل مستمری تنها به نفع چند زن در نیروی کار است. دو شرط برای این افزایش وجود دارد: شما باید 43 سال کامل کار کرده باشید – اما 40 درصد زنان با شغل ناقص بازنشسته می شوند – و این شغل کامل باید تمام وقت باشد، زمانی که 30 درصد از زنان به صورت پاره وقت کار می کنند.

النا باسلی، از دانشکده اقتصاد پاریس، گفت که این امر می تواند به ویژه برای زنان شاغل در بخش های خاص مضر باشد. «اگر به مشاغلی فکر کنیم که اغلب توسط زنان انجام می شود، مانند پرستاران، معلمان و نظافتچی ها، ممکن است به شدت آسیب ببینند، به خصوص در پایان کارشان. باسلی به یورونیوز گفت، برای مثال، یک یا دو سال بیشتر در این نوع شغل چالش برانگیز می تواند تأثیر منفی بر سلامت زنان داشته باشد.

علاوه بر مسئله برابری، استفاده دولت از ابزار قانون اساسی موسوم به 49:3 برای اجرای قانون بدون رای نهایی در مجمع ملی، جایی که از انتخابات سراسری سال گذشته اکثریتی ندارد، باعث گسترش و تعمیق افکار عمومی شده است. خشم بسیاری از جوانان را به خیابان ها آورده است.

به نظر می‌رسد که ماکرون و اتحادیه‌ها خود را به بن‌بستی رسانده‌اند که هیچ راه حلی برای هیچ یک از طرفین وجود ندارد. اعتراضات همچنان ادامه دارد و یک روز دیگر برای روز سه شنبه برنامه ریزی شده است که باعث لغو دیدار سه روزه شاه چارلز می شود.

دوریان درویل، دانشمند علوم سیاسی از بنیاد ژان ژورس، گفت که آنچه به عنوان یک بحران اجتماعی و سیاسی آغاز شد، اکنون به یک بحران دموکراتیک تبدیل شده است. ما یک انسداد داریم که چیزی را در مورد دموکراسی ما و محدودیت‌های نهادهای جمهوری که آنطور که باید کار نمی‌کنند، آشکار کرده است.

او گفت: «معمولاً رئیس‌جمهور در چنین شرایطی داور است، اما در اینجا ما رئیس‌جمهوری داریم که نه رئیس، بلکه حکومت می‌کند و این دو نقش متفاوت است. وقتی رئیس‌جمهور تلاش نمی‌کند راه‌حلی بیابد اما در خط مقدم است و اصلاحات را توضیح می‌دهد، مردم این تصور را دارند که راهی برای خروج وجود ندارد.»

درویل اضافه کرد که مکرون باید قانون را تعلیق کند و متن جدید و ائتلافی را در مجمع ارائه دهد که اکثریت نمایندگان بتوانند از آن حمایت کنند. تنها یک نفر می تواند این مشکل را حل کند و آن رئیس جمهور است.

به ندرت اتفاق می افتد که با چنین لحظات شدید خشونت، همه چیز به این سطح از تنش برسد و به نمایش قدرت تبدیل شود. من فقط امیدوارم رئیس جمهور بتواند آنچه را که در کشور می گذرد حس کند و بشنود و او گوش کند.»

تظاهرات اغلب رویدادهایی با تستوسترون هستند و فرانسه نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما زنان فرانسوی با ساختن آهنگ و رقصی نوک تیز و سیاسی خشم خود را بروز می دهند. در جریان راهپیمایی پنجشنبه گذشته کریستل پینک، 38 ساله، از فونتنبلو، گفت: «سیاستمداران ممکن است بخواهند تا 64 سالگی کار کنند، اما مشاغل آنها به سختی دشوار است. آنها همچنان سن قانونی بازنشستگی را بالا می برند. 60 در حال حاضر برای کسانی که در مشاغل یدی سخت و کم دستمزد هستند بسیار قدیمی است. در پایان ما تا زمانی که سقوط کنیم کار خواهیم کرد. زنان عصبانی هستند. همه عصبانی هستند.»

ناتالی، 25 ساله، دانشجوی Sciences Po، گفت: «برای زنان سخت‌تر است که شغل پیدا کنند و شغلی داشته باشند، و وقتی این کار را انجام می‌دهند، مجبورند با هزینه کمتری سخت‌تر کار کنند. علاوه بر خشونتی که بسیاری از زنان از آن رنج می برند، نابرابری و بی عدالتی تا آخر است. ما نمی توانیم آن را بپذیریم، به همین دلیل بسیج شده ایم.»

فابین گوبینو افزود: «کاملاً ضروری است که این اصلاحات موفق نشود. «همیشه این کسانی هستند که در انتهای انبوه قرار دارند و مشاغلی با دستمزد ضعیف یا نیمه وقت مانند پرستاران، دستیاران بهداشت و نظافتچی دارند که مجبور به پرداخت هستند – همیشه همان افراد، که بسیاری از آنها زن هستند، از خود خواسته اند که فداکاری کنند. ”