قاضی در مورد ایورمکتین در زندان آرکانزاس شکایت نخواهد کرد

فایت ویل، کشتی. یک قاضی فدرال از رد شکایتی که می گوید به زندانیان زندان آرکانزاس داروی ایورمکتین برای مبارزه با کووید-19 بدون اطلاع آنها داده شده است، خودداری کرده است.

این دادخواست ادعا می کند که به زندانیان زندان شهرستان واشنگتن در فایتویل در اوایل نوامبر 2020 ایورمکتین داده شد اما تا ژوئیه 2021 بی اطلاع بودند. ایورمکتین توسط اداره غذا و دارو برای رسیدگی به هجوم انگلی مانند کرم های روده و شپش سر و برخی بیماری های پوستی تایید شده است. مانند روزاسه. برای درمان COVID-19 تأیید نشده است و در آن زمان نیز تأیید نشده است.

The Northwest Arkansas Democrat-Gazette گزارش داد که قاضی ناحیه ایالات متحده، تیموتی ال. بروکس، روز پنجشنبه حکم داد که شکایت می تواند ادامه یابد و گفت که دکتر رابرت کاراس از بازداشت شدگان برای آزمایش استفاده می کند.

شاکیان این پرونده عبارتند از ادریک فلورآل-وتن، جرمیا لیتل، خولیو گونزالس، توماس فریچ و دیمن بلکبرن. این پرونده توسط اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا در سال گذشته علیه کاراس، کاراس اصلاحی بهداشت، کلانتر سابق شهرستان واشنگتن تیم هلدر و بازداشتگاه شهرستان واشنگتن تشکیل شد.

در یک نظر مکتوب، بروکس گفت که کاراس شروع به انجام تحقیقات خود کرد و فرض کرد که این دارو می تواند یک درمان موثر برای COVID-19 باشد.

کاراس برای دو گروه از آزمودنی ها ایورمکتین تجویز کرد. بروکس خاطرنشان کرد که اولین مورد از افرادی تشکیل شده بود که به دنبال خدمات کاراس در کلینیک پزشکی خصوصی وی بودند و موافقت کردند که ایورمکتین را به عنوان بخشی از درمان آزمایشی برای COVID-19 مصرف کنند. مجموعه دوم شامل بازداشت شدگانی بود که در زندان محبوس بودند.

بروکس نوشت: «زندانیان پروتکل درمانی دکتر کاراس را برای COVID-19 دریافت کردند، اما نمی دانستند که حاوی ایورمکتین است. “دکتر. کاراس و کارکنانش به دروغ به زندانیان گفتند که درمان فقط شامل “ویتامین ها”، “آنتی بیوتیک ها” و/یا “استروئیدها” است. به طور بحرانی، زندانیان نمی دانستند که بخشی از آزمایش دکتر کاراس هستند.

بروکس گفت، از آنجایی که هرگز به زندانیان گفته نشد که “درمان” آنها حاوی ایورمکتین است، هرگز در مورد عوارض جانبی دارو به آنها هشدار داده نشد. طبق گفته FDA، عوارض جانبی این دارو شامل بثورات پوستی، تهوع و استفراغ است.

علاوه بر این، کاراس این فرضیه را مطرح کرد که دوزهای زیاد ایورمکتین در مبارزه با کووید-19 مؤثرترین است. با این حال، به گفته بروکس، مشکل این بود که FDA فقط دوز 0.2 میلی گرم بر کیلوگرم را برای درمان کرم ها تایید کرده بود. کاراس در نهایت دوزهای کمتر ایورمکتین را برای بیماران کلینیک خود و دوزهای بالاتر را برای بیماران زندانی خود تجویز کرد.

بروکس می‌نویسد: «در اولین مطالعه، بسیار بعید به نظر می‌رسد – حتی غیرقابل قبول – که یک پزشک داروی آزمایشی را با شدت بیشتری نسبت به بیماران خصوصی خود به بیماران زندانی خود مصرف کرده باشد، اما شاکیان به مدارک پزشکی زندان خود اشاره می‌کنند.

بروکس همچنین گفت که این امکان وجود دارد که هلدر می‌دانست یا باید می‌دانست که کاراس به دلیل پست‌های کاراس در رسانه‌های اجتماعی، بدون اطلاع آن‌ها آزمایش‌های ایورمکتین را روی بازداشت‌شدگان انجام می‌دهد و او این نقض حقوق آنها را تایید، عفو یا چشم‌پوشی کرده است.

گری سالیوان، مدیر حقوقی ACLU آرکانزاس، روز جمعه در یک بیانیه خبری گفت: «افراد زندانی نمی دانستند که بخشی از یک آزمایش پزشکی هستند. “کلانتر هلدر و دکتر کاراس به طور معمول ماهیت اساسی ادعاهای شاکیان را در درخواست اخراج خود با امتناع از ذکر مهم ترین اتهامات در شکایت توصیف می کنند.”

بروکس دریافت که کاراس از مصونیتی برخوردار نیست که از ایالت ها و دولت های محلی در برابر خسارات ناشی از خسارات محافظت می کند، مگر اینکه قانون اساسی را نقض کنند. بروکس گفت که کاراس و کلینیک او به دنبال یک قرارداد منطقه ای برای ارائه مراقبت های بهداشتی به صدها زندانی در زندان در طول سالیان متمادی با هزینه بیش از 1.3 میلیون دلار در سال بودند و برنده شدند.

بروکس همچنین گفت که بازداشت شدگان ادعای قابل قبولی در مورد باتری بیان کرده اند که کاراس عمداً جزئیات یک درمان را پنهان کرده است تا مخاطبان اسیر را وادار به مصرف یک داروی خاص برای اهداف حرفه ای و خصوصی خود کند.