ساوتهمپتون پس از اینکه ایوان تونی جرقه پیروزی برنتفورد را زد، قعرنشین شد | لیگ برتر

چیزی کاملاً خاص در مورد ایوان تونی، یک بار دیگر برنده مسابقه برنتفورد وجود دارد. کیفیت فراوان، بله، اما همچنین یک موکسی ذهنی که هم تیمی هایش باید آن را الهام بخش بیابند.

تونی در مواجهه با بلاتکلیفی، با 262 مورد نقض قوانین شرط بندی اتحادیه فوتبال، با احتمال غیبت اجباری در دوران اوج خود، به برتری خود ادامه می دهد. یک ضربه زدن در نیمه اول شانزدهمین گل او در لیگ قهرمانان اروپا بود. یک پاس گل بعد از مصدومیت، یوآن ویسا جایگزین شد و اطمینان حاصل کرد که برنتفورد و ساوتهمپتون از هم جدا شدند.

اولی را روی پاشنه‌های هفت نفره داغ نگه می‌داشت، در حالی که دومی هیچ‌کس برای نگاه کردن به آن باقی نمی‌ماند. روبن سلس ادعا می کند که هرگز در منطقه راحتی خود نبوده است اما اکنون باید از منطقه دیگری خارج شود.

برنتفورد، همانطور که آنها انجام می دهند، آماده شد، رسید و اعدام شد. توماس فرانک می دانست که یان بدنارک و آرمل بلا کوچاپ مسدود کننده های موثری هستند، بنابراین روی مدافعان کناری ساوتهمپتون تمرکز کرد. او همچنین می‌دانست که مدافعان میانی فوق‌الذکر در مالکیت توپ چندان مطمئن نیستند و بنابراین بدون توپ به 4-4-2 تغییر می‌دهند.

این باعث شد که گاوین بازونو پاس آسانی نداشته باشد. بازونو دروازه بان جوانی است که جکیل و هاید کوچکی برای او دارد. لمس های او می تواند ناله ها را به همراه داشته باشد اما کیفیت را نیز به همراه دارد. سیو او برای انکار برایان امبومو در یک بازی باید عالی بود.

این اولین باری نبود که برنتفورد فضای کافی در کنار کور پیدا می کرد. تونی پیش از این در حالی که تنها بود از گوشه ای هوشمندانه یک هش نادر از والی انجام داد، قبل از مدت کوتاهی بعد، ساق راست بازونو امبومو را تکذیب کرد.

با این حال، Saints به این دو هشدار توجه نکرد: کریستین نورگارد در تیرک جلویی یک گوشه متحرک به نام امبومو حرکت کرد و توسط تونی در عقب به پایان رسید. برنتفورد دور ستاره خود جمع شد. توماس فرانک اشاره کرد که مغزها درگیر شوند.

نیمه اول ساوتهمپتون با هجوم کارلوس آلکاراز، اعتصاب فزاینده و ناامیدی فراوان همراه بود. جیمز وارد پروس فریاد زد زمانی که مایکل سالزبری یک پاس را به ضرب گلوله رد کرد. “آیا مته آتش نشانی وجود دارد؟” پس از 40 دقیقه هواداران میهمان را مسخره کرد.

سنت مری در سکوت فرو می‌رفت، بی‌تفاوتی آشکاری که با باران تند تند شسته شده بود. غیرممکن بود، اگر نگوییم غیرممکن، که قدیس ها پیشرفت نکنند.

و در واقع، در حالی که سلس هیچ تغییری در نیمه‌وقت انجام نداد، تغییری در انگیزه ایجاد شد. چه آدامز بقیه هفته را در این فکر خواهد گذراند که چگونه بلافاصله به تساوی نرسید، پاس کایل واکر-پیترز تبدیل به گل شد اما برای مداخله آرون هیکی روی دروازه. و تفاوت وجود دارد: خط برنتفورد توسط یک گلزن طبیعی هدایت می شود، و ساوتهمپتون توسط یک گلزن گاه به گاه. میزبانان نوبت خود را گرفتند تا کناره ها را سیل کنند و یک جورهایی افزایش یافت.

به زودی وقتی واکر-پیترز لنگید و جیمز بری جایگزین آن شد، هرگونه احساس حرکت متوقف شد. به‌عنوان آخرین یادآوری دوران ناگوار ناتان جونز، بری برای جلب لطف سنت مری کار زیادی در پیش دارد. تئو والکات و رومئو لاویا، دو تن از ستارگان رنسانس کوتاه سلس، اما قربانیان حساسیت در کنار گذاشتن یازدهم ابتدایی، به او پیوستند.

با این حال، تنها لحظه افزایش دسی بل، از جای دیگری بود. یک ضربه آزاد وارد-پروس در قلمرو وارد-پروس. یک کف زدن آهسته شروع شد، انگار یک پرش سه گام المپیک در اوج بود. مردم محلی دعا می‌کردند که یک شخصیت طلسم‌آمیز دیگری را نفی کند: اعتصاب بسیار گسترده بود.

از آنجا، برنتفورد بازی را به خوبی مدیریت کرد. ایستادند، ساوتهمپتون را به لکنت واداشتند. آنها به طور کلی تحریک کننده بودند. درست است، آنها تا حد زیادی بدون مالکیت بودند، اما آنها نیز تا حد زیادی بی مزاحمت بودند. و سپس Wissa درخشش را اضافه کرد، به این معنی که برای نوزدهمین بار در 23 بازی لیگ برتر که در آن اولین گل را به ثمر رساندند، تیم فرانک مدعی پیروزی شد. آنها هیچ کدام را از دست نداده اند. اروپا کسی؟