شکست بانک سیلیکون ولی قابل پیش بینی است – چه چیزی می تواند به ما بیاموزد؟ | جوزف استیگلیتز

تیاو در بانک سیلیکون ولی – که تقریباً نیمی از استارت‌آپ‌های فناوری با پشتوانه سرمایه‌گذاری در ایالات متحده به آن وابسته هستند – تا حدی تکرار یک داستان آشنا است، اما بیش از این است. بار دیگر، سیاست اقتصادی و مقررات مالی ناکافی ثابت شده است.

اخبار مربوط به دومین ورشکستگی بزرگ بانک در تاریخ ایالات متحده تنها چند روز پس از آن منتشر شد که جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، به کنگره اطمینان داد که وضعیت مالی بانک های ایالات متحده خوب است. اما زمان بندی نباید تعجب آور باشد. با توجه به افزایش شدید و سریع نرخ‌های بهره که پاول طراحی کرد – احتمالاً مهم‌ترین افزایش از زمان افزایش نرخ بهره پل ولکر، رئیس پیشین فدرال رزرو در 40 سال پیش – پیش‌بینی می‌شد که تغییرات چشمگیر قیمت دارایی‌های مالی در جایی آسیب وارد کند. در سیستم مالی

اما باز هم پاول به ما اطمینان داد که نگران نباشیم – علیرغم تجربه تاریخی فراوان که نشان می‌دهد ما باید نگران باشیم. پاول بخشی از تیم نظارتی دونالد ترامپ بود که برای تضعیف مقررات بانکی داد-فرانک که پس از بحران مالی سال 2008 وضع شد، تلاش کرد تا بانک‌های «کوچک‌تر» را از استانداردهای اعمال شده برای بزرگ‌ترین بانک‌ها که از نظر سیستمی مهم هستند، رها کند. طبق استانداردهای سیتی بانک، SVB کوچک است. اما در زندگی میلیون ها نفری که به آن وابسته هستند، کم نیست.

پاول گفت که اگر فدرال رزرو بی وقفه نرخ های بهره را افزایش دهد دردسر خواهد داشت – نه برای او یا بسیاری از دوستانش در سرمایه خصوصی، که بنا بر گزارش ها قصد داشتند دست به قتل بزنند، زیرا امیدوار بودند که برای خرید سپرده های بیمه نشده در SVB با قیمت 50 – 60 سنت بر دلار، قبل از اینکه دولت مشخص کند که این سپرده گذاران حمایت خواهند شد. بدترین درد برای اعضای گروه های به حاشیه رانده و آسیب پذیر مانند مردان جوان غیرسفید پوست محفوظ است. نرخ بیکاری آنها معمولاً چهار برابر میانگین ملی است، بنابراین افزایش از 3.6٪ به 5٪ به افزایش از چیزی در حدود 15٪ به 20٪ برای آنها تبدیل می شود. او آرامانه خواستار چنین افزایش بیکاری است (به دروغ ادعا می کند که برای کاهش نرخ تورم ضروری است) با درخواست کمک یا حتی ذکر هزینه های بلندمدت.

اکنون، در نتیجه حمایت بی‌رحمانه – و کاملاً غیرضروری – پاول از درد، ما مجموعه جدیدی از قربانیان داریم و پویاترین بخش و منطقه آمریکا در حالت تعلیق قرار خواهد گرفت. کارآفرینان استارت‌آپ سیلیکون ولی، اغلب جوان، فکر می‌کردند که دولت کارش را انجام می‌دهد، بنابراین آنها بر نوآوری تمرکز کردند، نه بر بررسی روزانه ترازنامه بانک‌شان – که در هر صورت نمی‌توانستند انجام دهند. (افشای کامل: دخترم، مدیر عامل یک استارتاپ آموزشی، یکی از آن کارآفرینان پویا است.)

در حالی که فن‌آوری‌های جدید اصول بانکداری را تغییر نداده‌اند، اما ریسک فرار بانک‌ها را افزایش داده‌اند. برداشت وجه بسیار ساده تر از گذشته است و رسانه های اجتماعی شایعاتی را منتشر می کنند که ممکن است موجی از برداشت های همزمان را برانگیزد (اگرچه گزارش شده است که SVB به سادگی به دستورات انتقال پول پاسخ نمی دهد و باعث ایجاد یک کابوس قانونی می شود). طبق گزارش ها، سقوط SVB به دلیل نوع شیوه های بد وام دهی که منجر به بحران 2008 شد و نشان دهنده یک شکست اساسی در بانک ها در ایفای نقش مرکزی خود در تخصیص اعتبار بود، نبود. درعوض، این امر بسیار بدخواهانه بود: همه بانک‌ها درگیر «تحول سررسید» هستند و سپرده‌های کوتاه‌مدت را برای سرمایه‌گذاری بلندمدت در دسترس قرار می‌دهند. SVB اوراق قرضه بلندمدت خریداری کرده بود و این موسسه را در معرض خطراتی قرار می داد که منحنی بازدهی به طور چشمگیری تغییر کرد.

فناوری جدید همچنین محدودیت قدیمی 250,000 دلاری (205,636 پوند) در بیمه سپرده فدرال را پوچ می کند: برخی از شرکت ها با پراکندگی وجوه در تعداد زیادی از بانک ها درگیر آربیتراژ نظارتی می شوند. این دیوانه کننده است که به آنها به قیمت کسانی که به تنظیم کننده ها برای انجام کارشان اعتماد داشتند، پاداش دهید. وقتی کسانی که سخت کار می‌کنند و محصولات جدیدی را که مردم می‌خواهند معرفی می‌کنند، صرفاً به این دلیل که سیستم بانکی آنها را شکست می‌دهد، سقوط می‌کنند، در مورد کشوری چه می‌گوید؟ یک سیستم بانکی ایمن و سالم شرط ضروری یک اقتصاد مدرن است، و با این حال، آمریکا دقیقاً الهام بخش نیست.

در نقش بری ریتولتز توییت کردهمانطور که در فاکس هولز هیچ آتئیستی وجود ندارد، در زمان بحران مالی نیز آزادیخواهان وجود ندارند. انبوهی از جنگجویان صلیبی علیه قوانین و مقررات دولتی ناگهان به قهرمانان کمک مالی دولتی به SVB تبدیل شدند، درست همانطور که سرمایه گذاران و سیاست گذارانی که مقررات زدایی گسترده ای را که منجر به بحران 2008 شد مهندسی کردند، خواستار نجات کسانی شدند که باعث آن شدند. (لارنس سامرز، که به عنوان وزیر خزانه داری ایالات متحده در زمان بیل کلینتون رهبری اتهامات مربوط به مقررات زدایی مالی را بر عهده داشت، همچنین خواستار کمک مالی به SVB شد – پس از آن که او موضعی قوی علیه کمک به دانشجویان برای پرداخت بدهی هایشان اتخاذ کرد، قابل توجه تر شد.)

اکنون پاسخ همان است که 15 سال پیش بود. سهامداران و دارندگان اوراق قرضه که از رفتار مخاطره آمیز شرکت منتفع شده اند، باید عواقب آن را متحمل شوند. اما سپرده‌گذاران SVB – شرکت‌ها و خانواده‌هایی که به تنظیم‌کننده‌ها برای انجام کارشان اعتماد داشتند، همانطور که مکرراً به مردم اطمینان می‌دادند که انجام می‌دادند – باید کامل شوند، چه بالاتر یا کمتر از مبلغ «بیمه‌شده» 250000 دلاری.

در غیر این صورت به یکی از پر جنب و جوش ترین بخش های اقتصادی آمریکا آسیب درازمدت وارد می شود. هر آنچه که فرد در مورد فناوری بزرگ فکر می کند، نوآوری باید ادامه یابد، از جمله در زمینه هایی مانند فناوری سبز و آموزش. به طور گسترده‌تر، انجام هیچ کاری پیام خطرناکی را برای مردم ارسال می‌کند: تنها راه برای اطمینان از محافظت از پول شما این است که آن را در بانک‌های مهم سیستمی «بسیار بزرگ برای شکست خوردن» قرار دهید. این امر منجر به تمرکز بیشتر بازار – و نوآوری کمتر – در سیستم مالی ایالات متحده خواهد شد.

پس از یک آخر هفته دردناک برای کسانی که بالقوه در سراسر کشور تحت تأثیر قرار گرفتند، دولت سرانجام کار درست را انجام داد – تضمین کرد که همه سپرده‌گذاران کامل می‌شوند، و از فرار بانکی که می‌تواند اقتصاد را مختل کند، جلوگیری می‌کند. در همان زمان، حوادث نشان داد که مشکلی در سیستم وجود دارد.

برخی خواهند گفت که نجات سپرده گذاران SVB منجر به “خطر اخلاقی” خواهد شد. این مزخرف است. دارندگان اوراق قرضه و سهامداران بانک ها در صورت عدم نظارت صحیح بر مدیران همچنان در معرض خطر هستند. سپرده گذاران عادی قرار نیست ریسک بانک را مدیریت کنند. آنها باید بتوانند به سیستم نظارتی ما تکیه کنند تا اطمینان حاصل کنند که اگر مؤسسه ای خود را بانک می نامد، از امکانات مالی برای بازپرداخت آنچه در آن گذاشته شده است برخوردار است.

SVB بیش از شکست یک بانک واحد است. این نمادی از شکست های عمیق در اجرای سیاست های نظارتی و پولی است. مانند بحران 2008، قابل پیش بینی و پیش بینی بود. بیایید امیدوار باشیم کسانی که به ایجاد این آشفتگی کمک کردند، بتوانند نقش سازنده ای در به حداقل رساندن آسیب ها داشته باشند و این بار، همه ما – بانکداران، سرمایه گذاران، سیاست گذاران و مردم – بالاخره درس های درست را بیاموزیم. ما به مقررات سخت گیرانه تری نیاز داریم تا اطمینان حاصل کنیم که همه بانک ها ایمن هستند. تمام سپرده های بانکی باید بیمه شود. و هزینه‌ها باید بر عهده کسانی باشد که بیشترین سود را دارند: افراد و شرکت‌های ثروتمند، و کسانی که بر اساس سپرده‌ها، تراکنش‌ها و سایر معیارهای مرتبط بیشتر به سیستم بانکی متکی هستند.

بیش از 115 سال از وحشت سال 1907 که منجر به تأسیس سیستم فدرال رزرو شد، می گذرد. فن‌آوری‌های جدید هراس و بانکداری را آسان‌تر کرده است. اما عواقب آن می تواند حتی شدیدتر باشد. زمان آن فرا رسیده است که چارچوب سیاست گذاری و مقررات ما پاسخ دهد.

جوزف ای استیگلیتز برنده جایزه نوبل اقتصاد، استاد دانشگاه در دانشگاه کلمبیا و اقتصاددان ارشد سابق بانک جهانی است.

Ⓒ سندیکای پروژه