آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
اسفرض کنید چیزی به نام “ماشین تجربه” وجود داشته باشد، ابزاری که می توانید خودتان را به آن متصل کنید و هر زندگی که می خواهید داشته باشید؟ آیا شما به برق متصل می شوید؟ یا تصور کنید ما یک نوع زامبی را اختراع کردیم، هیولایی که دقیقاً شبیه ما به نظر می رسد، رفتار می کند و واکنش نشان می دهد، اما هیچ تجربه درونی ندارد؟ آیا این موجود هوشیاری خواهد داشت؟
یا در مورد این چطور. فرض کنید یک تزریق جادویی وجود داشت که افراد چاق می توانستند آن را انجام دهند تا لاغر شوند، نیازی به تلاش نیست. آیا باید آن را به طور گسترده در دسترس قرار دهیم؟
فیلسوفان به انجام آزمایش‌های فکری شامل ایده‌های جادویی علاقه‌مند هستند – این آزمایش‌ها برای متزلزل کردن فرضیات و باورهای بررسی نشده مفید هستند. اما هفته گذشته به نظر می‌رسید که یک آزمایش فکری جان گرفت. اخباری مبنی بر اینکه قرار است یک «داروی شگفت‌انگیز کاهش وزن» به نام سماگلوتاید در NHS در دسترس قرار گیرد، باورهای ما را در مورد چاقی و اینکه دقیقاً چه کاری باید انجام دهیم، به چالش می‌کشد. بسیاری از مردم به طور غریزی از این ایده خوششان نمی‌آید، اما تلاش می‌کنند دلیل آن را به ما بگویند.
این افراد را می توان به طور تقریبی به دو اردو تقسیم کرد. اردوگاه اول به طور گسترده از آن متنفر است زیرا به نظر می رسد افراد چاق را از “مسئولیت شخصی” توجیه می کند. ضربه زدن، به طور خلاصه، تقلب است. پروفسور کارول سیکورا، انکولوژیست برجسته و سخنگوی بهداشت، در توییتی اعلام کرد که در مورد درمان “ناراحت” است. «این پیام کاملاً اشتباهی می‌فرستد… یک ضربه بزنید و همه چیز درست خواهد شد. نگرش درستی نیست.» مفسر جولیا هارتلی بروئر با این موضوع موافقت کرد. او گفت که ضربه زدن به “دولت پرستار بچه” می آمد. “بجای [we should be] گفتن، تمام پیتزا را نخورید، نوشابه های گازدار را کنار بگذارید.
این یک رویکرد نسبتاً عجیب برای وضعیت سلامتی است که سالانه 4 میلیون نفر را در سراسر جهان می کشد. قدرت اراده به عنوان یک مبارز ضعیف در نبرد با چاقی شناخته می شود. رژیم غذایی و ورزش فقط برای 10 تا 20 درصد از افراد جامعه موثر است و وزن به اندازه رفتار با ژنتیک ارتباط دارد. وقتی نوبت به سایر شرایط سلامتی متاثر از رفتار می‌رسد، از درمان پزشکی آنها کاملاً خرسندیم: هیچ‌کس پیشنهاد نمی‌کند که استاتین‌ها را به کسانی که در معرض خطر سکته مغزی هستند انکار کنیم، در صورتی که آنها را وسوسه کند که رژیم غذایی خود را کاهش دهند. در واقع، به عهده گرفتن “مسئولیت شخصی” برای بیماری شما معمولاً به معنای انجام درمان های موجود است.
پس مشکل واقعی این گروه با چاقی و جب چیست؟ نمیتونه سلامتی باشه هارتلی بروئر قبلاً از یک حادثه شرمساری چربی بر این اساس دفاع کرده است که “چاقی یک نگرانی برای پزشکان است” – اما اگر این نگرانی اصلی او بود، ممکن است انتظار داشته باشید که او این جرقه را بپذیرد که برای رفع این نگرانی ها طراحی شده است.
و این هم نمی تواند پول باشد. هارتلی بروئر در مصاحبه‌ای در مورد کار جدید شکایت میکند که چاق‌ها «خود را به ناتوانی در کار می‌خورند». اما او واقعاً نمی تواند به این موضوع اهمیت دهد زیرا این دقیقاً همان چیزی است که یک ضربه سرکوب کننده اشتها با آن مقابله می کند. چاقی هر ساله میلیاردها دلار را از بودجه عمومی خارج می کند و در حالی که سماگلوتاید گران است، حداقل در حال حاضر، هزینه های آن بیش از اثر ادعایی آن جبران می شود.
نه، مشکل اصلی این گروه در مورد چاقی چیزی است که نماد آن است. چاق ها گناه کرده اند: آنها به طمع، شکم خوری و احتمالاً تنبلی نیز مقصر هستند. آنها نمی توانند بدون اسکات پیاده شوند. تنها راه حل «واقعی» برای چاق شدن، این است که این تنبل‌ها ساعت شش از خواب بلند شوند، کاهو بخورند و صمیمانه و کامل عذرخواهی کنند. زمانی که مادران مجردی در رختشویخانه های مجدلیه زحمت می کشیدند، چاق باید در دستگاه های ورزشی یا احتمالاً در معرض دید قضات منصوب در برنامه هایی مانند بزرگترین بازنده.
حالا برای گروه دوم. این گروه، که من اعتراف می‌کنم عضوی از آن هستم، مدت‌هاست که از مداخلاتی مانند مالیات بر شکر برای مبارزه با چاقی، بر اساس دلایل اخلاقی بی‌عیب سلامت عمومی حمایت کرده است. یا اینطور فکر می کردیم. با این حال، با توجه به چشم‌انداز دولت برای کاهش وزن که می‌تواند سلامت عمومی را بیش از حد بهبود بخشد، ما به طور غریزی مخالفت می‌کنیم. چرا؟
خب، معلوم می شود که این گروه دوم به دلیل مخالف اولی، از تپش شگفت انگیز خوششان نمی آید – مسئولیت شخصی بیش از حد به افراد چاق می دهد. یا به جای آن، سماگلوتید ممکن است فشار اخلاقی را بر شرورهای واقعی که مسئول بحران چاقی هستند کاهش دهد: شرکت های مواد غذایی بد.
“من طرفدار داروها هستم، اما نگران خطرات اخلاقی و حلقه های بازخورد بین سیستم های غذایی بد و داروها برای درمان آن هستم. [harms]یکی در توییتی نوشت اقتصاددان روزنامه نگار
نستا، «آژانس نوآوری برای خیر اجتماعی» بریتانیا، یک سوم بودجه قابل توجه خود را صرف مقابله با چاقی میکند، اما با سوء ظن برخورد میکند، حتی اگر می‌تواند باعث کاهش وزن 15 درصدی شود. آن نوشت، خطرات «داروهای کاهش وزن مؤثر» مانند سماگلوتاید این بود که «ممکن است تأکید در گفتمان عمومی بر «روایت مسئولیت شخصی» را عمیق‌تر کند و توجه را از «علت اصلی – محیط غذا» منحرف کند.
این، باز هم عجیب است. به یاد داشته باشیم که چاقی می کشد و سماگلوتید جان انسان ها را نجات می دهد. تصور کنید که از یک درمان جدید برای سرطان ریه استقبال می‌کنید با این نگرانی که افراد کمتری که آخرین سرفه‌های خود را در بیمارستان انجام می‌دهند ممکن است فشار شرکت‌های دخانیات را کاهش دهد.
همچنین اجتناب ناپذیر است که “گفتمان عمومی” در مورد درمان جدید فشار را از شرکت های مواد غذایی کم کند. به این واقعیت اضافه کنید که چاقی به شدت ارثی است. غذاهای ناسالم مطمئناً در این امر نقش دارند، اما این تنها مشکل نیست.
خوشبختانه برای من و هارتلی بروور، این داروی جدید راه حلی جادویی برای چاقی نیست. عوارض جانبی ناخوشایندی برای برخی وجود دارد و برای بسیاری از آنها پس از قطع تزریق، انباشته شدن وزن دوباره ایجاد می شود. هنوز هم نسبتاً گران است. هر دو گروه با قدردانی می‌توانند از این نقص‌ها برای حمایت از استدلال‌های خود استفاده کنند، اما باید در نظر داشته باشند که اگر آن دانشمندان باهوش بتوانند آنها را برطرف کنند، چه اتفاقی خواهد افتاد. ما هنوز داروی شگفت انگیزی نداریم – اما باید توجه داشته باشیم که با چند ترفند دیگر ممکن است به آنجا برسیم. بعدش چی شد؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
