اعتصابات راه آهن بریتانیا: توافق برای مسافران، اتحادیه ها و اپراتورها چه معنایی دارد؟ | صنعت ریلی

پس از 23 روز اعتصاب ملی، دو سال صحبت و صدها هزار قطار لغو شده، کارگران راه‌آهن در فکر افزایش دستمزد هستند که به سختی به دم تورم می‌رسد. بزرگترین مناقشه صنعتی صنعت ریلی در دهه‌های اخیر ممکن است به آخرین فصل خود نزدیک شود – اما با احتمال کمی برای پایان خوش برای هر کسی که درگیر است.

درد مسافران هنوز تمام نشده است – چهار اعتصاب 24 ساعته دیگر در 14 اپراتور توسط کارکنان قطار و ایستگاه در بزرگترین اتحادیه راه آهن، RMT، از پنجشنبه آینده، 16 مارس آغاز می شود.

اما اخلال‌گرانه‌ترین اقدام اعتصابی، توسط کارکنان شبکه راه‌آهن، لغو شده است، و RMT اکنون یک توافق حقوقی را برای همه‌پرسی اعضای آسیب‌دیده – از جمله هزاران سیگنال‌دهنده با قدرت توقف کل شبکه راه‌آهن، قرار داده است.

رای گیری از روز پنجشنبه آغاز شد و در 20 مارس در مورد آنچه اتحادیه آن را پیشنهادی جدید و بهبودیافته می خواند، به پایان می رسد، اما به طور کلی – 9٪ در طول دو سال – به نظر کمی متفاوت از پیشنهادی است که کمیته اجرایی ملی آن در ماه گذشته رد کرد، یا پیشنهاد دیگری که موفق به انجام آن نشد. قبل از کریسمس رای بگیرید

اما Network Rail مطمئن است که تغییرات، مشوق‌ها و توضیحاتی که ارائه کرده است، چند هزار کارمند دیگر را که برای رفع مانع 50 درصدی نیاز دارند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شرکت‌های قطار دورتر از حل‌وفصل هستند – با بحران‌های TransPennine و Avanti متعلق به گروه First که بر روابط صنعتی آشفته تأکید می‌کند.

قراردادی که خدمه قطار و کارکنان ایستگاه آنها – اما نه رانندگان – پیشنهاد داده اند، همان ارقام عنوان شبکه راه آهن است.

اما مزیت ارزشمند سفر ریلی با تخفیف بسیار زیاد یکی از پرسنل شرکت قطار است که در حال حاضر از آن لذت می برند. و با تعطیلی عمده فروشی دفاتر فروش بلیط، وعده عدم تعدیل اجباری تا سال 2025 به نظر فقط مدت کوتاهی از اجراست.

در این جنگ فرسایشی طولانی، دولت ممکن است احساس کند که اکنون نزدیک به برتری است – اگرچه وزرای فعلی، حداقل وزرای فعلی، احتمالاً بیش از حد عاقلانه خواهند بود که چنین چیزی را بیان کنند.

در نهایت، بیشتر کارگران راه‌آهن در سال 2021 دستمزدهای خود را مسدود کرده بودند و اکنون با افزایش بسیار پایین‌تر از تورم ناگهانی بعدی روبرو هستند. بنابراین دستمزدهای واقعی کمتر است، در حالی که برخی از تغییراتی که Network Rail مایل به اجرای آن بود در حال انجام است.

اتحادیه‌ها در حال حاضر به مشاغلی که ذخیره شده‌اند و توافقی که کمترین دستمزد را افزایش می‌دهد اشاره می‌کنند، که ممکن است بدون مبارزه آنها هرگز محقق نشود.

برخی از خطوط قرمز و اصول کلیدی حفظ شده اند: آرزوهای وزرا برای “مدرن سازی” با اجرای عملیات صرفاً راننده در سراسر راه آهن، از پیشنهاد دستمزد نادیده گرفته شده است.

دیدگاه گسترده ای وجود دارد که کارکنان از اعتصاب خسته شده اند. بسیاری از درمان‌هایشان پس از همه‌گیری، زمانی که آنها – مانند سایر کارگران کلیدی – همچنان خود را در معرض خطر بالقوه برای منافع بزرگ‌تر قرار می‌دهند، خشمگین هستند و اکنون به نظر می‌رسد که بار عمده پیامدهای اقتصادی را متحمل می‌شوند. بسیاری نیز سود بسیار کمی از اقدام صنعتی را می بینند، زیرا پیشنهادات از دسامبر به ندرت بهبود یافته است. برای برخی، این ناامیدی ممکن است متوجه اتحادیه باشد.

رؤسای راه آهن اکنون خاطرنشان می کنند که در سه نوبت، مدیر اجرایی ملی RMT، قراردادهایی را که میک لینچ، دبیر کل و ادی دمپسی در مذاکرات در اتاق انجام داده اند، رد کرده است. لینچ گفته است که این نشانه یک اتحادیه دموکراتیک است. اما کشمکش‌های داخلی باعث شد که او در سال 2019 از سمت رهبر موقت استعفا دهد.

اما همانطور که اندرو هاینز، رئیس شبکه راه آهن نیز به طور علنی گفته است، لفاظی های سیاسی با هدف اتحادیه ها نتیجه معکوس داشته است: وزرایی مانند وزیر حمل و نقل سابق، گرانت شاپس که «مردم را به هم می زنند» فقط «نیروی کار را تقویت می کنند».

رهبرانی مانند Mick Whelan از Aslef روشن کرده‌اند که این اعضای خشمگین هستند که آنها را به شدت تحت فشار قرار می‌دهند: بیش از 90 درصد رانندگان سال گذشته به اعتصاب‌ها رأی دادند.

قراردادهای حقوق اتحادیه رانندگان اسلف هنوز حل نشده است. اما، پس از یک اشتباه زمانی که گروه تحویل ریلی – که نماینده اپراتورهای قطار است – پیشنهادی را منتشر کرد که هنوز به ولان نرسیده بود، مذاکرات مجدد باید منجر به افزایش دستمزدها با دامنه مشابهی شود، بدون ایجاد اعتصابات بیشتر.

اگر صنعت واقعاً به دنبال اصلاح باشد، راه حل «یک اندازه برای همه» غیرممکن به نظر می رسد – رانندگان برخی شرکت ها در حال حاضر یکشنبه ها برای قرارداد کار می کنند، و حقوق ها از 45000 پوند تا 82000 پوند متغیر است – اما، مانند جاهای دیگر، همه طرف ها امیدوارند که این مبلغ را کاهش دهند. شعارها و مطالبات اصلاحی رانندگان دستمزد خوبی دریافت می کنند – اما همچنان کمبود دارند.

پس چه کسی برنده شده است؟ در آغاز این بن‌بست در سال 2021، صنعت ریلی آسیب دیده از کووید، از جمله اتحادیه‌ها، تلاش می‌کردند بفهمند که چگونه می‌توانند کارها را متفاوت انجام دهند تا پس از ناپدید شدن بسیاری از مسافران عادی، هزینه‌ها را کاهش دهند.

بسیاری از مسافران ممکن است بدون اختلاف برگشته باشند. همانطور که دولت تصریح کرده است، راه آهن هزینه های بالایی دارد – اما سال اعتصابات ناشی از فشار خزانه داری 500 میلیون پوند بیشتر درآمد برای صنعت به همراه داشته است. در کوتاه مدت، به سختی می توان برندگان واقعی را مشاهده کرد – فقط ضرر به مالیات دهندگان و مسافران وارد می شود، در حالی که راه آهن دچار مشکل می شود.