بخشی از شورش، بخشی تاج گذاری: نقطه عطف لنس فرانکلین باعث شعله ور شدن SCG شد و حرفه ای شاد را به پایان رساند | AFL

مناولین باری که لنس فرانکلین را در حال بازی فوتبال دیدم هرگز فراموش نمی کنم. هاثورن در MCG بازی می کرد و من در آنجا تحت رنج شدیدی بودم. هاکس در آن سال به طرز غیرقابل توصیفی بد بودند. چشمانم در حال خیره شدن بود که ناگهان این توپ گیمر دوم به یک توپ شل رفت، برنت هارتیگان را کنار زد، آن را با یک دست جمع کرد و یک دروازه پای چپ را از جیب جلو بیرون کشید. همه چیز در یک تیک بیش از دو ثانیه اتفاق افتاد. او مثل اینکه صاحب این ورزش بود، مثل MCG که حوض شخصی او بود، وارد و خارج شد.

17 سال پیش بود، تقریباً به امروز. انگار دیروزه خیلی خام بود او مانند یکی از آن کلت‌های دو ساله‌ای بود که در حیاط نصب شده در دمپایی طلایی می‌بینید. چشمانش به همه جا می چرخید. هنوز در بدنش رشد نکرده بود. به او نیاز بود که برخی از آداب مسیر مسابقه را آموزش دهند. من خجالت می کشم بگویم تصور من این بود که او هرگز موفق نمی شود. من استعدادهای رنگین کمانی زیادی را دیده بودم که در داخل و خارج از ورزش ظاهر می شوند. فکر کردم حوصله اش سر خواهد رفت. او کتک می خورد او مهار خواهد شد.

در عوض، سال به سال بهتر شد. او جوان بود، خوش قیافه بود، تماشا کردنش لذت بخش بود، و تقریباً غیرممکن بود مقابله کرد. جمعه شب، او هزارمین گل خود را زد. یک سیرک کامل بود. فوتی هرگز چنین چیزی را ندیده است. تقریباً مطمئناً دیگر هرگز آن را نخواهیم دید. این روزها به شیوه ای که بازی انجام می شود، تصور اینکه کسی دوباره در یک فصل 100 گل بزند سخت است، چه برسد به هزار گل در طول یک دوران حرفه ای. صعود او به نقطه عطف با برتری دفاع تیمی همزمان شده است، که تمایل دارد مهاجمان کلیدی را منسوخ کند. شما نمی توانید او را با سایر مردانی که از هزار نفر بالاتر بودند مقایسه کنید. آنها در دوره های مختلف، در پست های مختلف بازی می کردند. آنها همچنین ممکن است ورزش دیگری را انجام داده باشند.

Footy امروزه تقریباً از نحوه بازی در سال 2005 قابل تشخیص نیست. اما روشی که او به آن دست و پا می زند، روشی که همه چشم ها را در استادیوم جلب می کند و نحوه چرخش بازی حول او واقعاً در طول سال ها تغییر چندانی نکرده است. حتی در 35 سالگی، او همچنان بهترین مدافع را جذب می کند، و همچنان به حداکثر برنامه ریزی و تمرکز نیاز دارد. او هنوز هم یک نمونه فیزیکی شگفت انگیز است. او هنوز هم می تواند فصل شما را در نیم ربع غرق کند. وقتی او این نگاه را در چشمانش دارد، هکتارها فضا و مقدار زیادی در خطر است، او هنوز یک پیشنهاد وحشتناک است.

ظاهراً او دوست دارد ویدیوهای هایلایت خودش را تماشا کند. نصف شانسش وقتی من نکات برجسته گری آبلت Snr را تماشا می کنم، پاسخ پیش فرض من همیشه خنده است. وقتی فیلم وین کری یا تونی لاکت را تماشا می‌کنم، شگفت‌زده می‌شوم. بهترین های فرانکلین باعث می شود مغزم فریاد بزند. او آنجاست و در فینال حذفی 2007 به صحنه بزرگ راه می یابد. عملکرد بی عیب و نقص او در برابر وسترن بولداگ در فینال مقدماتی سال بعد وجود دارد. دوئل دویدن مضحک و تقریبا تحقیرآمیز با کیل هوکر وجود دارد. گل دریبل او، با بهترین مدافع استرالیا درست روی چکش او، در ثانیه های پایانی فینال مقدماتی 2011 وجود دارد. Launceston 13 وجود دارد. مانع او، مانند یک سگ نمایشی در Crufts، در وسط MCG وجود دارد. و این فقط اهداف زالزالک است. او بازیکن فوق العاده ای در سیدنی بوده است. او در تیمی که به فوتبال دورافتاده معروف بود، وسایل آتش‌نشان را آورد. او در یک بازار متزلزل بدنام، کالسکه‌ها را روی صندلی‌ها گذاشت. دیشب مثل اوج یک حرفه بود. بخشی از آن شورش بود، بخشی تاجگذاری.

وقتی قبل از پیش نویس با او مصاحبه شد، یکی از استخدام کنندگان از او پرسید که آیا ضعفی دارد یا خیر. مکثی کرد، پوزخندی زد و سرش را تکان داد: – نه رفیق. اما او فوتبالیست کاملی نبوده است. او می تواند یک شوت سرگردان باشد. او هرگز امتیاز بالایی نداشته است. او فقط یک بهترین و منصفانه دارد. تعداد معدودی از مدافعان – به ویژه فیل دیویس – توانسته‌اند قفل‌های خود را انجام دهند.

و ما هرگز واقعاً با او آشنا نشدیم. در مصاحبه‌ها، این تصور همیشه این است که مردی سعی می‌کند تا حد امکان سریع و مؤدبانه خود را از هر سؤال بیرون بکشد. احتمالاً چیز زیادی از گفته های او به خاطر نخواهیم آورد. ممکن است، آنقدر هم که در حال حاضر احمقانه به نظر می رسد، او را به خاطر اعداد و ارقام و افتخاراتش به یاد نیاوریم. در عوض، او را به خاطر می آوریم که توپ را در فاصله 100 متری دروازه جمع کرد، مدافعش را به داخل چرخاند، به سمت چپ او چرخید، آن را به خانه پرتاب کرد، اسلحه هایش را خم کرد و مفسران را کفپوش کرد. این تصویری است که قبلاً در مغز عاشق پاهای ما کاشته شده است، هنگامی که سعی می کنیم او را برای نوه هایمان توضیح دهیم، نقطه شروع خواهد بود – این حس که باد همیشه پشتش بود، او همیشه در حال دویدن به سراشیبی بود، اینکه هیچ کس در تاریخ فوتی، می توانست کارهایی را که می توانست انجام دهد. چه شبی. چه فوتبالیستی چه لذتی را او به بازی آورده است.