گرت بیل انرژی شخصیت اصلی را به پیروزی ولز بر اتریش می آورد | ولز

دبلیودر دقیقه 23، یک لحظه غوغا در ورزشگاه شهر کاردیف به وجود آمد، زیرا هری ویلسون در خارج از محوطه جریمه اتریش مسدود شد. وقتی Szymon Marciniak در سوت ضربه ایستگاهی خود دمید، غوغایی که تقریباً بلافاصله از بین رفت.

ناگهان هوا با نوعی وزوز عجیب و غریب زنده شد، مانند لحظه طوفان درست قبل از اینکه رعد و برق بزند و همه چیز شروع به بلند شدن کند: موهای روی بازوهای شما، صندلی‌ها برعکس شده، مردم در جایگاه شروع به بالا بردن دستان خود می‌کنند. سر آنها گرت بیل آن را گام برداشت و منتظر ماند و لحظه را کمی بیشتر شارژ کرد.

مفهومی وجود دارد که دور را انجام می دهد به نام “انرژی شخصیت اصلی”. آن دسته از افرادی را توصیف می کند که همیشه با این اطمینان ارتباط برقرار می کنند که هر اتفاقی که ممکن است در اطراف آنها رخ دهد، آنها شخصیت اصلی این صحنه هستند. روشی برای ایستادن، صحبت کردن، ورود به اتاق. می گوید: دوربین روی من است. این نمای نزدیک من است. خیلی ممنون که اومدی

این یک مفهوم کاملا مفید در ورزش است. انرژی شخصیت اصلی: ورزشکاران به این چیزها نیاز دارند. هر چند نه خیلی زیاد. و در حالت ایده آل، شما در واقع شخصیت اصلی هستید. به کاردیف، Österreichische Fussballnationalmannschaft خوش آمدید. و واقعاً ممنون که آمدید.

تا آن لحظه بیل 12 بار توپ را لمس کرده بود. او یک ضربه سر به بیرون فرستاده بود. او سعی کرده بود کمی پرسینگ انجام دهد. اما آیا تا به حال شک واقعی وجود داشت، زیرا توپ دیده شد و بیل سه قدم به عقب رفت، کسی که صداگذاری را در اینجا انجام می داد، برش ها؟

نه اینکه این هرگز واقعاً کار کند. فقط به تئاتر آن نگاه کنید. بازی یکباره، برد یا شکست. قهرمان جمعیت خانگی اولین بیننده واقعی او. البته هیجان انگیز است، البته جمعیت بلند می شود و سفت می شود. اما مردم اینطور گل نمی زنند. خیلی سخته

این نیز است خیلی سخت. توپ در یک زاویه 35 یاردی یا بیشتر از دروازه فاصله داشت. هاینز لیندنر یک دیوار کامل در جای خود داشت. تنها یک نقطه وجود داشت که بیل می‌توانست آن را قرار دهد، و آن نیاز به شیب، قدرت و دقت کامل دارد. او زنگ زده است. اوایل است. فقط می گویید، امیدتان را به دست نیاورید… فکر نکنید… اوه.

بیل یک پرش، چهار قدم انجام داد، سپس با بالای پایش به سبک آشنا به توپ ضربه زد. این واقعاً یک ضربه یا موشک نبود، بلکه یک کلیپ بود: همه چیز در مورد ریتم و پینگ. و بگذارید فقط آن را بگوییم، با چیزی از گلف.

آنچه عجیب بود مسیر حرکت بود، توپ پرید، فرو رفت و سپس در یک خط صاف مانند موشک حرکت کرد. لیندنر ایستاد و گردنش را چرخاند تا به آن گوی سفید دوست‌داشتنی نگاه کند، در چراغ‌های سرد کاردیف، میله را انتخاب کرد و با سهمی منظم به سمت پایین چرخید، چیزی زیبا حتی در آن لحظه سکوت قبل از فوران صندلی‌ها.

در سکوها مردم همدیگر را در آغوش گرفتند و غلتیدند. چیزی که واقعاً ماندگار بود نرمی در حرکات بیل بود: تکنیک بی نقص و سخت که تحت فشار اجرا می شد، اما با سهولتی که با چیزی در حال گسترش بود، سال ها صرف پخت آرام آن احساس فرهنگ تیمی و شتاب مشترک شد. در آن لحظه بیل واقعا در خانه بود و کارهای خانه را انجام می داد.

استادیوم شهر کاردیف در شروع بازی یک مکان کمی عصبانی بود. سرود ولز – یکی از سه سرود برتر جهان، با فرانسه و ایتالیا – مانند همیشه یک چیز تکان دهنده بود. و این نیمه نهایی پلی آف جام جهانی یک قطعه صحنه سازی زیبا بود. نیازی به بررسی تحولات در جای دیگری نیست. فقط در خانه برنده شوید، سپس برنده بعدی شوید.

رابرت پیج به اندازه کافی برای یک سفر کازینویی پرمخاطره و یکباره در یک بازی، همه تراشه ها را بارگذاری کرده بود و همه را در بازی جارو کرده بود. وقتی برنده یا شکست می‌شود، خوب، تلاش برای برد بسیار منطقی است. بنابراین پیج یک تیم با تمام بازیکنان انتخاب کرد. خط هافبکی از جو آلن، آرون رمزی و ویلسون هرگز در تعجب از بین نمی رفت. در حمله، ولز بیل و دنیل جیمز را داشت، یکی برای دو مرد، یکی برای ارائه فانتزی، و حالات روحی.

آنها را باز گذاشت. در چهار دقیقه، زمانی که کریستوف بامگارتنر وارد دروازه شد و دید که توپ از بالای دروازه بیرون می‌آید، لحظه‌ای از زمین افتاد. گاهی اوقات اینجا یک فضای سبز بزرگ در قلب این تیم ولزی وجود داشت، آلن با بازی در حال چرخیدن بود و سعی می‌کرد فضا را مانند یک لیفتراک تنها در آشیانه‌ای متروکه پر کند.

بیل در اوایل کار کمی انجام داد. این خوبه. او مجبور نیست کاری انجام دهد، تا زمانی که کار را انجام ندهد. و در دقیقه 51 او دوباره این کار را انجام داد تا نتیجه 2-0 شود. این یک حرکت تیمی فوق‌العاده بود، بن دیویس توپ را نگه داشت، بیل آن را از انگشت پا برداشت و آن را به سمت گوشه بالا چرخاند.

شوت مارسل سابیتزر که از سمت دیویس منحرف شد، در حالی که کمتر از نیم ساعت مانده به دویدن باقی مانده بود، نتیجه را 2-1 کرد. جیمز مدام این شانس را برای کشتن بازی از دست می داد، اما به نوعی این همیشه یک طرفه بود. در این مجموعه درام بازی دیگری نیز وجود دارد. اما فقط برای یک شب در کاردیف شکی وجود نداشت که چه کسی در مرکز صحنه بازی می کند.