“نوک کوه یخ”: صدها قربانی ادعای آزار جنسی در مدارس دولتی ویکتوریا | ویکتوریا

اسناد به دست آمده بر اساس قوانین آزادی اطلاعات نشان می دهد که تقریباً 400 شکایت مدنی علیه دولت ویکتوریا به دلیل سوء استفاده جنسی از کودکان در مدارس دولتی در 12 سال گذشته مطرح شده است که بیش از نیمی از آنها خارج از دادگاه حل و فصل شده است.

از سال 2010، 381 ادعای سوء استفاده در محیط‌های آموزشی ایالت ویکتوریا بین سال‌های 1960 تا 2018، از جمله مدارس ابتدایی و متوسطه، مدارس تخصصی، مراکز یادگیری اولیه و مراقبت‌های بعد از مدرسه، صورت گرفته است.

از این تعداد، 212 مورد با پرداخت به شاکی خارج از دادگاه حل و فصل شده است، دو مورد به محاکمه رفتند، 136 دعوی در جریان است و 29 مورد متوقف شده است، در حالی که نتیجه دو مورد مشخص نیست.

این ارقام به دفتر استوارت گریملی، نماینده حزب عدالت، بر اساس درخواست آزادی اطلاعات (FOI) ارائه شده به وزارت آموزش قبل از انتخابات ایالتی نوامبر، که در آن کرسی مجلس بالایی خود را از دست داد، ارائه شد.

او همچنین تعداد قراردادهای عدم افشای منعقد شده در رابطه با ادعاها را درخواست کرد، اما این اطلاعات توسط این اداره ارائه نشد.

دعاوی مدنی علاوه بر صدها قربانی است که برای طرح جبران خسارت ملی درخواست داده اند، که غرامت محدود و عذرخواهی از بازماندگان سوء استفاده در محیط های سازمانی را ارائه می دهد. از 1639 درخواستی که تا می 2022 در رابطه با سوء استفاده در تنظیمات دولت ویکتوریا در این طرح انجام شد، 318 مورد مربوط به مدارس بود.

دو دعوای مدنی در این دوره که منجر به صدور حکم و دستور دادگاه توسط بخش آموزش و پرورش شد، شامل پدوفیل‌های محکوم رابرت لئونارد موریس و وینسنت هنری رینولدز بود که بین دهه‌های 1960 و 1980 در مدارس دولتی کار می‌کردند.

در هر دو مورد، دولت ویکتوریا پذیرفت که از نظر قانونی مسئول جنایات مردان است.

تجزیه و تحلیل داده های FOI نشان می دهد که توافقات بین شاکیان و اداره آموزش پس از قضاوت ها افزایش یافته است. در سال 2020، 59 شهرک سازی انجام شد که قبل از آن 49 شهرک در سال 2019 انجام شد.

این افزایش را می توان به افزایش افشای اطلاعات پس از کمیسیون سلطنتی در واکنش نهادی به سوء استفاده جنسی از کودکان نسبت داد.

گریس ویلسون، از شرکت حقوقی رایت‌ساید لگال، که نماینده قربانیان موریس و رینولدز بود، گفت که این پرونده‌ها «الهام‌بخش افزایش زیادی در تعداد افرادی بود که برای خود دفاع می‌کردند» و خواستار غرامت شدند.

«هر دو مورد به سایر بازماندگان سوء استفاده چه چیزی را گفته اند که باید بدانند: اینکه دادگاه می تواند درد آنها را تشخیص دهد و به درستی آن را جبران کند. ویلسون گفت که تقصیر متوجه آنها نیست، بلکه مقامات آموزشی هستند که نتوانستند از آنها در برابر شکارچیان محافظت کنند.

او گفت که ارقام FOI تایید می کند که جنایاتی که در کلیسای کاتولیک به خوبی مستند شده است در سراسر جامعه گسترده تر است.

«سوءاستفاده‌کنندگان کنترل‌نشده در موقعیت‌های قدرت که ردپایی از تخریب را در نسل‌ها به جا می‌گذارند، مشکلی نیست که به کلیسا محدود شود. دولت و سایر نهادها نیز با میراث های مشابه خود حساب می کنند.

گریملی که پیش از ورود به پارلمان، کارآگاه جرایم جنسی و کودک آزاری پلیس ویکتوریا بود، گفت که این ارقام احتمالاً تخمین محافظه‌کارانه‌ای از تعداد قربانیان در مدارس دولتی بوده است.

من می گویم این نوک کوه یخ است. از تجربه من در برخورد با قربانیان آزار جنسی، ما می دانیم که بیشتر آنها گزارش نمی دهند، یا اگر گزارش کنند، ممکن است سال ها یا حتی دهه ها بعد باشد. “اینها کسانی هستند که می دانیم تصمیم گرفته اند روند مدنی را طی کنند – چیزهای جهنمی دیگری وجود خواهد داشت که ما نمی دانیم.”

قبل از از دست دادن کرسی خود، گریملی با موفقیت یک طرح غیرالزام آور در پارلمان تصویب کرد که از نخست وزیر خواسته بود به طور علنی از قربانیان آزار جنسی کودکان در مدارس دولتی بین دهه 1960 و 1990 عذرخواهی کند.

آن عذرخواهی صورت نگرفته است. در حال حاضر، هنگامی که یک ادعای رسمی حل و فصل شود، یک عذرخواهی شخصی کتبی توسط بخش ارائه می شود.

گلن فیرنت که پس از اینکه گفت در سال 1972 توسط معلم مدرسه ابتدایی بوماریس، گری میچل مورد آزار و اذیت قرار گرفت، خواستار عذرخواهی عمومی شده است، گفت امیدوار است انتشار این داده ها منجر به رویکرد جدیدی از سوی اداره آموزش شود.

اکنون می دانیم که آنها حداقل 200 مورد از این عذرخواهی های فردی را ارائه کرده اند. مطمئناً در یک نقطه، یک نفر باید به تصویر بزرگتر نگاه کند و بگوید: “خدایا ما این کارها را انجام دادیم.”

آیا نمی خواهید به جای اینکه همه اینها پشت درهای بسته اتفاق بیفتد، جلوی پایتان را بگیرید؟ مطمئناً آن روزها گذشته است.»

• در استرالیا، کودکان، بزرگسالان جوان، والدین و معلمان می توانند با خط راهنمای کودکان به شماره 1800 55 1800 یا Bravehearts به شماره 1800 272 831 تماس بگیرند و بازماندگان بزرگسال می توانند با بنیاد Blue Knot به شماره 1300 657 380 تماس بگیرند. در انگلستان، NSPCC پشتیبانی ارائه می دهد. کودکان در 0800 1111، و بزرگسالانی که نگران یک کودک در 0808 800 5000 هستند. انجمن ملی برای افراد مورد آزار و اذیت در دوران کودکی (Napac) از بازماندگان بزرگسال در 0808 801 0331 پشتیبانی می کند. در ایالات متحده، با خط تلفن 80 مربوط به سوء استفاده از کمک به کودکان تماس بگیرید یا پیامک کنید. -422-4453. سایر منابع کمک را می‌توانید در خطوط بین‌المللی راهنمایی کودکان بیابید