مجرد بودن چیزهای زیادی دارد، اما 10 هزار پوند در سال برای این امتیاز قیمت بسیار بالایی به نظر می رسد | اما جان

اسبرخی ادعا می کنند که اولین روز در هفته سوم ژانویه، افسرده ترین روز در تقویم است. امسال، دوشنبه آبی با ظلم و ظلم بیشتری از راه رسید – حداقل برای ما که مجرد هستیم. یک شرکت خدمات مالی دقیقاً آن لحظه تلخ را انتخاب کرد تا نشان دهد که زندگی به تنهایی چقدر گرانتر از زندگی یک زوج است.

اگر در حال حاضر تنها هستید و رکود پس از تعطیلات از قبل احساس ناراحتی می‌کنید، ممکن است بخواهید اکنون نگاهتان را به دور بیندازید. به گفته کارگزاران Hargreaves Lansdown، هزینه حق بیمه زندگی برای مجرد بودن به طور متوسط ​​860 پوند در ماه است و هزینه های معمول از اجاره و قبض انرژی گرفته تا خواربار، وای فای و اشتراک تلویزیون در نظر گرفته می شود.

این رقم در انزوا بسیار بزرگ است – سالیانه 10000 پوند اضافی به صورت خروجی – و وقتی آن را با آنچه دوستان شریکتان می پردازند مقایسه می کنید، آسیب بیشتری می دهد. یک زوج به طور متوسط ​​برای هر نفر 991 پوند خرج می کنند، بنابراین اگر شما تنها زندگی می کنید، تقریباً دو برابر مبلغی را که آنها برای کالاها و خدمات مشابه هزینه می کنند، خرج می کنید. برای کسانی که حالت انفرادی خود را انتخاب نکرده‌اند، بی‌احتیاطی به آسیب‌دیدگی اضافه می‌کند.

به‌عنوان یک مجرد طولانی‌مدت، به بی‌عدالتی مکمل‌های مجرد دچار شده‌ام – مکملی که برای خوردن صبحانه کمتر و کثیف کردن حوله‌های کمتر از من می‌خواهد هزینه بیشتری بپردازم. من با عنوان گمراه‌کننده «تخفیف» که از شورا دریافت می‌کنم، که تنها برای استفاده از 50 درصد خدمات (و احتمالاً کمتر، چون من بچه‌دارم) 75 درصد از نرخ ازدواج را از من مالیات می‌گیرم.

با این حال، من به ندرت وقت زیادی را هدر داده‌ام و فکر می‌کنم که زندگی بدون شریک چگونه بر امور مالی من تأثیر می‌گذارد. این به این دلیل نیست که من به راحتی تحت تأثیر ثروت شخصی هستم (که خوب خواهد بود) بلکه به این دلیل است که من همیشه این موارد را به طور کلی یکسان فرض کرده ام. از آنجایی که من کالاهای دنیوی خود را با شخص دیگری به اشتراک نمی گذارم، هرگز مشاهده نکرده ام که حساب بانکی ام توسط کسی که خریدهایی انجام می دهد که من نه می خواهم و نه نیاز دارم، تخلیه شود. همچنین از مخارج چشمگیر تربیت فرزندان کنار نیامده‌ام یا مجبور نبودم هزینه‌های حقوقی تلخ و تعهدات مالی بالقوه مادام‌العمر طلاق را کاهش دهم.

دلیل دیگری هم وجود دارد که من در مقابل فکر کردن به ضررهای اقتصادی زندگی تنها مقاومت کرده ام. زنان از قبل مشروط شده اند که زندگی بدون شریک را به عنوان زندگی کمبود یا غیبت، اگر نگوییم بدبختی واقعی، درک کنند. به چالش کشیدن پیش‌فرض بریجیت جونز می‌تواند کار سختی باشد و طرز فکر ضعیف کمکی نمی‌کند. به عنوان کسی که همیشه خود را متاهل تصور می‌کرد، راه سختی را آموخته‌ام که روی نکات منفی مجردی تمرکز نکنم.

جو نااطمینانی، نابرابری و تورم امروز، نادیده گرفتن این موضوع را غیرممکن کرده است. همانطور که من اپل تی وی پلاس را دوست داشتم خواهران بدمن نمی توانم ایوا شارون هورگان را تماشا کنم که به تنهایی در یک خانه خانوادگی بزرگ زندگی می کند بدون اینکه فکر کنم او چگونه می تواند آن را گرم کند. ديدن ارقام هفته گذشته با چاپ سرد، بالاخره مرا از حالت انكار بيرون داد. 10 گرند اضافی در سال؟ مزایای مالی نسبی مجردی و زوج بودن اصلاً چرخش و گردش نیست، بلکه مار و نردبان است.

قابل توجه تر از خود نابرابری گسترده، چیزی که اکثر افراد مجرد مدت هاست آن را درک می کنند، نحوه پاسخ ما به آن است. هر چه خبر ممکن است برای خود یا دوستان مجرد ما ایجاد کند، به زودی با احساس ناتوانی یا حتی دوگانگی آشکار همراه می شود. این از آن نوع نابرابری نیست که ما احساس می کنیم مجبور به چالش یا تغییر آن هستیم. شاید به این دلیل است که ما مجردی را یک وضعیت موقت می بینیم. یا شاید به این دلیل که ما نمی توانیم این سوء ظن را که زندگی انفرادی یک زندگی خودپسندانه است تغییر دهیم.

در قرن هجدهم، مفسران اجتماعی در بریتانیا در مورد مالیات بر مجردان و افراد نخبه بحث کردند، کسانی که در نظر گرفته می‌شد هیچ کمکی مشخص به بهره‌وری کشور ندارند. فرانسیس بروک، با نوشتن مجموعه‌ای از مقالات با عنوان «مری سینگلتون»، پیشنهاد کرد که مردان مجرد بالای 30 سال یک شیلینگ به پوند و زنان مجرد شش پنس بپردازند. او می‌نویسد: «این شرایط که هیچ باری بر بخت و اقبال خود ندارند، بلکه آنچه صرفاً به خودشان مربوط می‌شود، باعث می‌شود که آن‌ها را از همه افراد دیگر شایسته‌ترین ارزیابی‌های فوق‌العاده کنند» و افزود که خودش «با نهایت لذت» چنین حقی را می‌پردازد. .

تنها زندگی کردن یک امتیاز است، اما می تواند یک بار هم باشد. در کتاب درخشان او در مورد جنون، او من جرات نام بردن نیستدونا وارد استدلال می‌کند که «مکالمه حیاتی درباره واقعیت این زندگی است – پیامدهای اجتماعی، روانی و مالی آن و روشی که قانون‌گذاران، دوستان، خانواده و همسایگان می‌توانند از کسانی که در آن زندگی می‌کنند حمایت کنند». اکثر افراد مجرد با یک درآمد در یک اقتصاد با درآمد دوگانه زندگی می کنند – و یکی که قانونگذارانش این فرض غلط را دارند که درآمد قابل تصرف بیشتری نسبت به همتایان خود دارند.

بلا دی پائولو، روانشناس اجتماعی آمریکایی، مدتهاست که برای آگاهی بیشتر از روشی که جامعه به طور نامحسوسی نسبت به افراد بدون شریک تبعیض قائل می شود – به عنوان مثال، انتظار بیشتری از آنها در محل کار دارد، سپس از طریق یک سیستم مالیاتی که واحدهای ازدواج و خانواده را در اولویت قرار می دهد، از آنها سرقت می کند. شاید این است وقت آن است که درباره آن مکمل سر و صدا کنیم.