هنری اسلید کلاس قدیمی خود را به عنوان اکستر نشان می‌دهد که بر Castres خوشحال از کارت غلبه می‌کند جام قهرمانان

آنها مدعی تساوی خانگی در مرحله 16 نهایی هستند، اما اکستر در غلبه بر کسترهای بی انگیزه مانند هر یک از تیم های انگلیسی که در نسخه امسال تلاش کرده اند، بی رنگ به نظر می رسد. شش تلاش و 40 امتیاز ممکن است به اندازه کافی راحت به نظر برسند، اما کستر انتظارات را زیر پا گذاشت تا میزبان خود را با مشکلات واقعی مواجه کند.

اکستر در این مورد در قرعه کشی کارت به برتری رسید. به کستر چهار نفر از آنها نشان داده شد، یکی قرمز، سه دقیقه در سه دقیقه درست قبل از استراحت. در دقیقه 37 آنها ابتدا با یک ضربه قرمز، سپس زرد و سپس یک پنالتی پنالتی شدند. جای تعجب است که آنها منفجر نشدند، زیرا آنها را به 12 کاهش داد.

کستر در این تورنمنت به اندازه هر تیم فرانسوی که ممکن است در یک بازی خارج از خانه شانه هایش را بالا انداخته باشد، شهرت بدی دارد و اگر بگوییم، خیلی تلاش نکرده است. همه نشانه‌ها دوباره اینجا بودند – چیزی برای بازی، سه باخت از سه بدون امتیاز، و یک تیم دیگر که خیلی تغییر کرده بود.

اما آنها کیفیتی را حفظ کردند – نه کمترین مولفه‌های آن روری کوکوت در نیمه اول، استیجر قدیمی از بازنشستگی خواست. او به ندرت کارها را به نصف انجام می دهد و از همان ابتدا مقاومت شدیدی را رهبری می کرد. یک پنالتی زودهنگام توسط بن بوتیکا، یکی دیگر از مبارزان باتجربه، باعث برتری کستر شد، اما پرخاشگری آنها اکستر را مجبور به اشتباه پس از اشتباه کرد، تا اینکه در کوارتر دوم، میزبان در نهایت یکی از بازدیدهای خود از قلمرو کستر را مشخص کرد.

هنری اسلید به اندازه سایر مردان صورتی مقصر بود، اما تمام کلاس های قدیمی در حالی که او برای اولین تلاش اکستر در دقیقه 26، پس از مینی بریک جک اینارد، به تکاپو افتادند، بازگشتند. اغراق آمیز است اگر آن را به عنوان تسویه ریتم سرداران توصیف کنیم: روال افسانه ای سوار کردن و رفتن آنها بارها و بارها دفع می شد.

پس از اینکه لینستر در آخر هفته گذشته از غرب کشور بازدید کرد و در گلاستر نشان داد که چگونه می توان از روند جدید پنالتی های ضربه خورده با تخیل استفاده کرد، اکستر روش انگلیسی را به ما یادآوری کرد. برای خودسازی ضربه بزنید و شارژ کنید. و دوباره انجامش بده

با این حال، این تاکتیک در نهایت منجر به انفجار کستر با آن سه کارت در سه دقیقه شد. باپتیست دلاپورته برای چندمین حمله در دفاع از رگبار اکستر، رنگ زرد را دید، اما چیفز نتوانست آن را تشخیص دهد.

بنابراین سه دقیقه بعد، فیبیان توکینو با تبدیل شدن به آخرین بازیکنی که برای تکل بالا (دوازدهمین دوره این تورنمنت) قرمز را دید، چرخ‌های خود را چرب کرد تا کاسترس را به 13 برساند. وقتی اکستر پنالتی را به کرنر زد، متیو بابیلو، بازیکن کستر. کاپیتان، ماول را پایین کشید تا یک ضربه پنالتی را دریافت کند و تخلیه ردیف عقب تیم میهمان را کامل کند، زمانی که او به دلیل دردهایش زرد نشان داده شد.

در آن زمان این احساس وجود داشت که بقیه بازی در شروع بازی حتی بیشتر از حد انتظار رسمی خواهد بود. در واقع، کستر 12 نفره چند دقیقه بعد از نیمه دوم، یک انگشت از گلزنی فاصله داشت. اولی وودبرن کنار، و گهگاه جاش هاج، اکستر ثابت ماند، حتی زمانی که ساعت پایین می‌آمد و آن امتیاز پاداش ناامن بود.

جای تعجب نیست که آنها در نهایت آن را با دو برنامه معمولی دیگر در مسیر حرکت و رانندگی انجام دادند. اولی، در سال 53^rd دقیقه توسط سم سیموندز به زمین زده شد، اما چیفز باید تا 10 دقیقه آخر منتظر می ماند تا تلاش چهارم را انجام دهد – این یکی دوباره با پنالتی، همراه با کارت چهارم برای کاسترس، زرد برای اورلین آزار.

جک ناول، که در تمام مسابقه بی صدا بود، با دو دقیقه مانده به پایان بازی برای پنجمین بازی اکستر به شدت به پایان رسید، و کریست شیونزا حتی بیشتر از آن هم بدون هیچ بازی، و کاسترز 13 نفره از فرط خستگی. پاشیدن گرد و غبار ستاره ای، شاید، اما هیچ کس فریب نخورد. این کار سختی بود.