“حالا این بچه ها قهرمان هستند”: ساکروس در مرحله یک شانزدهم نهایی با آرژانتین قرار می گیرد | جام جهانی 2022

تیآسمان ملبورن با شراره های میدان فدراسیون سرخ شده بود، جشنی پر از هزاران نفر در شب تاریک پنجشنبه که با تاب خوردن چکمه چپ متیو لکی در سرخوشی منفجر شد. در CBD سیدنی، مشتریان در تعداد انگشت شماری از میخانه‌های شلوغ به خیابان جرج سرازیر شدند، در حالی که فوروارد در جشن و شادی به راه افتاد و سپس توسط هم تیمی‌ها “حدود 100 سیلی به سرش خورد”.

برای استرالیا، این هدف فولکور ورزشی فوری است. این هدفی است که دانمارک را غرق کرد. این همان امتیازی است که این سه امتیاز ارزشمند را به دست آورد، امتیازی که برای اولین بار در تاریخ این کشور قهرمان جام جهانی شد و جایگاهی را در مرحله یک هشتم نهایی که طی 16 سال گذشته به دست نیامده بود، تأیید کرد.

در تمام وقت، نیمکت ساکروس به زمین خالی می‌شد، ناامیدی دانمارکی‌ها را در اطراف خود غرق می‌کرد، در آغوش‌های وحشیانه می‌پرید و سرمربی، گراهام آرنولد، آن‌قدر در داخل چنگال اجساد دفن می‌شد که کسپر هولمند نتوانست بلافاصله همتای خود را پیدا کند. به او تبریک بگویم مارتین بویل وینگر، علیرغم اینکه به دلیل پارگی رباط صلیبی قدامی از بازی خارج شد، در کمپ نگه داشته شد، عصای زیر بغل خود را مانند یک دیوانه تکان داد.

لکی گفت: «همه وزوز می کردند، جیغ های مزخرف زیادی می زدند. “احساسات بسیار. اما ما می خواهیم رویاهای بزرگ داشته باشیم و وقتی به این مسابقات آمدیم همیشه می گفتیم می خواهیم از گروه خارج شویم. اولین چیزی که آرنی گفت این بود: “بیا یک بار دیگر برویم.”

Men at Work’s Down Under، و Waltzing Matilda، در دوحه سر و صدا کردند. در یکی از بنرهای تماشاگران در ورزشگاه الجنوب، جایی که هزاران نفر از جان‌سوزان در ورزشگاه الجنوب، چیزی را که قبل از مسابقات، زیارتی ناسپاسانه به قطر به نظر می‌رسید، برای تماشای انجام کارهای ناشناخته از سوی یک تیم ناشناس، نوشته بودند: «به ما یک تعطیل رسمی بدهید.

استرالیا که توسط فیفا در رده 38 قرار دارد، به سختی در قرعه کشی موفق شده بود و در بازی پلی آف مقابل پرو از طریق ضربات پنالتی در رده دوم از 32 تیم قرار گرفت. حدود سه ماه قبل از آن، آرنولد در ملاء عام مورد تجاوز قرار گرفته و تقریباً اخراج شده بود. در کنار هیچ کس در کشور خود به آنها فرصت نداد. تعداد زیادی از آنها در خانه نمی دانستند.

سوکروها مدتهاست که در سایه “نسل طلایی” 2006، کلاس مارک ویدوکا و هری کیول، تیم کیهیل و مارک شوارتزر به سر می برند. آنها آخرین تیمی بودند که به مرحله حذفی جام جهانی رسیدند، زمانی که آرنولد دستیار گاس هیدینک بود.

جام مقدس از آن زمان از کشور فرار کرده است. این یک هدف متوسط ​​از نظر استانداردهای بین المللی است. مطمئناً برای دانمارک رتبه دهم بود. اما فوتبال در پله پنجم محبوبیت در چشم انداز ورزشی استرالیا قرار دارد. مشارکت مردمی آن به حرفه ای شدن تبدیل نمی شود و پولی برای صحبت وجود ندارد.

اما این گروه که نیمی از آن ها 10 بازی ملی یا کمتر دارند، از همان ابتدا موعظه وحدت تیمی بودند. آنها از میراث هایی از جمله سودان جنوبی، بوسنیایی، کرواسی، ترک-قبرسی و آفریقای جنوبی آمده اند. نفوذ اسکاتلندی قوی ترین است. آنها استرالیای مدرن را به معنای واقعی نشان می دهند، و هنوز ممکن است کاتالیزوری برای یک بازنگری اساسی در مسیرهای توسعه کوتاه مدت این کشور باشند.

رنه مولنستین، دستیار مربی که سال‌ها قبل از آن، زمانی که آرنولد یک هفته را در منچستریونایتد گذراند، گفت: “ما این سفر را چهار سال و نیم پیش آغاز کردیم.”

به آرنی افتخار می‌کنم، وقتی برای اولین بار دور هم جمع شدیم، او گفت: می‌خواهم بهترین تیم Socceroos را ایجاد کنم. این پیام انگیزه ای بود برای پشت سر گذاشتن آن چهار سال و نیم، با تمام موانعی که داشتیم. [qualifying through Asia]. به مسافت‌هایی که باید طی کنیم، اهمیتی نمی‌دهیم و فقط چهار بازی در استرالیا انجام می‌دهیم. اما قدرت عظیمی از درون ایجاد کرده است.

ما از همان کلمه می دانستیم که قرار است کار خاصی انجام دهیم. ما هرگز تحت تأثیر باخت 4-1 مقابل فرانسه قرار نگرفتیم. شاید بسیاری از مردم انتظارات خود را کاهش داده اند. می دانستیم از بیرون جز از خودمان انتظاری نیست. حالا این بچه ها قهرمان هستند.»

کیول، که اکنون جعبه تفسیر است، توییت کرد: «بر روی ماه! چه دستاوردی.»

مارک بوسنیچ، یکی از بزرگترین منتقدان آرنولد، “تبریک گسترده” خود را ارسال کرد. او در توییتی نوشت: «معجزه کوچک وجود دارد، معجزه درست در حال حاضر. دستاورد فوق العاده.”

آنتونی آلبانیز، نخست وزیر، این “پیروزی باشکوه” را تحسین کرد. او تحت فشار قرار خواهد گرفت تا آن تعطیل رسمی را اعلام کند.

لکی گفت: “به عنوان یک پسر جوان رویای بزرگی داری.” تماشای بازی Socceroos در جام جهانی می‌تواند دلیلی باشد که می‌خواستم فوتبالیست شوم. این لحظاتی مانند این است که بازی را می سازد و به طور بالقوه به بچه های جوان الهام می دهد که بخواهند همین کار را انجام دهند.”