تونس به لطف وهبی خضری، فرانسه را بسیار متحول کرد، اما همچنان بیرون می رود | جام جهانی 2022

این بی‌رحمانه‌ترین و در عین حال افتخارآمیزترین خروج برای تونس بود، که تیم ملی فرانسه را شکست داد و برای بردی که با ضربه انفرادی وهبی خضری در اواسط نیمه دوم به دست آمد ارزش خوبی داشت. آنها تعجب خواهند کرد که چگونه با شکست دادن دارندگان و تساوی با دانمارک، اردک مرحله حذفی خود را نشکسته اند. اگر آنها در مقابل استرالیا یک امتیاز می گرفتند، که ظاهراً کار ساده تری بود، واجد شرایط بودند. برای چند دقیقه در اینجا، آنها 16 بازی آخر را در نظر داشتند، اما برنده شوکه کننده متیو لکی در برابر دانمارکی ها، سوکروس را به پایان رساند.

فرانسه بدون توجه به اینکه این گروه قبل از معرفی کیلیان امباپه، آنتوان گریزمان و عثمان دمبله حضور نداشت، پیروز می شود. بعید است دیدیه دشان از استراحت دادن به اکثر بازیکنان مورد علاقه خود پشیمان شود، اما ناکافی بودن جایگاه آنها توسط رقبای آنها برای کسب جام مورد توجه قرار خواهد گرفت.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

دشان در نهایت به دلیل 9 تغییر خود مجازات شد. از تیمی که دانمارک را شکست داد، فقط رافائل واران و اورلین توامنی باقی ماندند و شش نفر از بازیکنان اعزامی هنوز در قطر حضور نداشتند. این یک تیم کنجکاو پر از میخ های مربعی شکل در سوراخ های گرد بود که در تلاش برای دادن دقیقه به بازیکنان در کنار هم قرار گرفته بودند: از ادواردو کاماویگا خواسته شد در دفاع چپ با ماتئو گوندوزی در مقابل او بایستد در حالی که اکسل دیاسی، یک مدافع میانی، در سمت راست مستقر شده است. این اثر بی‌طرفانه بود و برای تونس که فقط می‌توانست احساس تشویق کند، فرصتی به همراه داشت.

آن‌ها به این کار و همچنین حمایت‌هایشان که در ابتدا نسبت به بازی‌های قبلی به‌طور محسوسی ساکت‌تر بودند، گرم‌تر شدند. شاید شکست در برابر استرالیا باور آنها را تضعیف کرده بود. در هر صورت، با توجه به تاریخچه این مسابقه، که اولین باری بود که فرانسه از زمان دیدار از تونس در سال 2010، با هر یک از مستعمرات سابق شمال آفریقا روبرو شد، شگفت‌انگیز بود. هنگامی که دو سال پیش در پاریس ملاقات کردند، هواداران میهمان چنین بازی‌هایی را ایجاد کردند. فضای خصمانه‌ای که نیکلا سارکوزی رئیس‌جمهور وقت آمریکا درخواست کرده بود در خاک فرانسه تکرار نشود.

کاماوینگا با ناراحتی شروع کرد، مالکیت را واگذار کرد و سپس توسط آیسا لایدونی شکست خورد. تعجبی نداشت که تونس، شش نفر از یازده نفر آن در فرانسه به دنیا آمدند، علیرغم ایجاد نیم دوجین تغییر، منسجم تر به نظر می رسید. آنها برای مدت کوتاهی فکر کردند که فشار اولیه آنها در دقیقه هشتم نتیجه داده است، زمانی که نادر قندری یک ضربه ایستگاهی شیطانی خضری را از مقابل استیو مانداندا عبور داد، فقط برای اینکه پرچم آفساید به درستی باعث کاهش جشن شود.

تونس با بهره گیری از ضعف آشکار فرانسه در دفاع کناری، از کناره ها استفاده کرد و در طول دوره ابتدایی در جریان بازی های آزاردهنده قرار گرفت. انیس بن اسلیمان ضربه سر را دید که به مانداندا، بازمانده آن بازی در سال 2008، منحرف شد و دروازه بان باید از فاصله 25 یاردی، نیمه والی شرور خزری را دفع کند. حملات ادامه پیدا می کردند، حتی اگر بازهای واضح نبود، و پاس اشتباه گوندوزی در جهت مبهم کاماوینگا از ناراحتی Les Bleus خبر می داد.

انصافاً، کاماوینگا قبلاً یک قطعه دفاع ستودنی برای انکار غندری دیگر ایجاد کرده بود. این تنها لحظه تشویق فرانسه قبل از نیمه تمام بود.

ترس در آن نقطه برای تونس این بود که پیش از اینکه دشان اسلحه‌های بزرگ خود را شکست دهد راهی پیدا نکنند. آنها به دنبال پنالتی بودند که چوآمنی به طور مخاطره آمیزی در خضری شیرجه زد اما بازیکن رئال مادرید توپ را گرفته بود. سپس یوسف فوفانا بلند شد و به خضری اجازه داد که فرصتی را که به دست نیاورده بود به آتش بکشد. شانس خوبی بود؛ فوفانا که آسوده شده بود در زمین ماند اما اجازه داده شد که ادامه دهد.

آنها نیازی به نگرانی ندارند. خضری در همه جا و هیچ جا نبوده بود، مکرراً ساده و غیرممکن را اجرا می کرد. پس از دزدی الیس اسکیری از فوفانای کارگر، که در انتظار خطا ایستاده بود، به او فرصت دویدن در دفاع فرانسه داده شد. لایدونی توپ را به جلو حرکت داد و خضری در حالی که به سمت خط 18 قدم حرکت می کرد، خونسردی را پیدا کرد و با خونسردی از مانداندا عبور کرد.

اکنون مؤمنان تونس از کوره در رفتند. خضری با استقبال هیجان انگیزی جایگزین شد و این احساس بی رحمی بود که لحظاتی بعد، گل لکی به این معنی بود که پیروزی ممکن است کار را کامل نکند. دشان در نهایت امباپه را موظف کرد که تونس را انکار کند، اما طلسم آن ها به تنهایی نتوانست یک عملکرد درهم و برهم را نجات دهد. در عرض چند دقیقه او به سختی یک سانتر برای گوندوزی پخته بود و نتوانست جایگزین همکار خود آدرین رابیوت را پیدا کند. بین این انحرافات، گریزمان به او پیوست.

بعد از آن دمبله آمد و اجتناب ناپذیر بود که تونس اکنون باید ادامه دهد. او ایمن دهمن را مجبور کرد تا از محدوده دور خارج شود، اگر راحت باشد. امباپه با دقت بیشتری از داهمن استفاده کرد و دمبله به بیرون شلیک کرد. شایان ذکر است، به نظر می رسید که گریزمان در هنگام مرگ با یک ضربه رگباری که توسط VAR برای آفساید واژگون شد، پس از به صدا درآمدن سوت پایان، به تساوی رسید. جشن های تونس تلخ و شیرین بود.