«شنا می‌کنند، از درخت‌ها بالا می‌روند»: کارشناسان درباره مارها در دشت‌های سیل‌زده هشدار می‌دهند | اخبار استرالیا

مارها در دشت‌ها به دنبال سرپناهی در حیاط‌های پشتی و خانه‌ها خواهند بود، زیرا آب‌های سیل از ایالت‌های شرقی از سیستم به سمت استرالیای جنوبی سرازیر می‌شوند.

دشت های سیلابی و توپوگرافی نسبتاً مسطح این ایالت، پیشروی آب را از نیو ساوت ولز و ویکتوریا، قبل از اینکه به رودخانه موری هدایت کند، کند می کند.

ساکنان استرالیای جنوبی در حال آماده‌سازی برای بالا آمدن رودخانه هستند، حفاظت در برابر سیل را به کار می‌گیرند و با احتمال فرار حیات وحش از مرطوب یا غرق شدن در آن مواجه می‌شوند.

کارل هیلیارد، ادارۀ محیط زیست و محیط زیست آب و ادارۀ ایالتی، گفت که مردم باید به مارها “محل سکونت وسیع” بدهند، به خصوص که آنها در هوای گرم تر فعال تر می شوند.

او گفت: “اگر مارهایی وجود داشته باشند که آب در آن بالا می آید، آنها به جایی می روند که خیس نباشد.”

من فکر نمی‌کنم که انتظار چیزی از کتاب مقدس را داشته باشیم، اما طبیعی است که انتظار داشته باشیم آنها شنا کنند.

«اگر آنها در خانه شما هستند، با یک مار گیر حرفه ای تماس بگیرید. دستان خود را در جایی که نمی توانید ببینید نچسبانید. حیاطتو تمیز کن و اگر موش یا موش هجوم می‌آورید، روی آن قرار بگیرید – وگرنه مارها این کار را خواهند کرد.»

پروفسور ریچارد کینگزفورد، بوم‌شناس رودخانه و زیست‌شناس حفاظت از دانشگاه نیو ساوت ولز، گفت که آب حیواناتی را که «خانه‌هایی در شکاف‌ها و گودال‌ها ایجاد کرده‌اند» بیرون می‌کشد.

او گفت: «آنها در حالت فرار هستند.

آنها از درختان بالا می روند، هر جا که بتوانند می روند. خیلی ها خواهند مرد. برخی به حاشیه خواهند رفت.»

46 گونه مار در حوضه موری-دارلینگ وجود دارد. کینگزفورد گفت که انواع آبزیان مانند مار سیاه شکم قرمز کاملاً در آب هستند، در حالی که سایرین مانند مارهای قهوه ای مرگبار سعی می کنند از آن خارج شوند.

“آنها صبر خواهند کرد. با خشک شدن آب، غذای زیادی در آنجا وجود خواهد داشت.

آبی که از نیوساوت ولز و ویکتوریا در پی سیل های ویرانگر آن ها به سمت پایین سیستم جاری می شود، در حال حاضر به SA سرازیر می شود و انتظار می رود هفته آینده به اوج خود برسد. پیش‌بینی می‌شود که یک قله دوم بزرگتر در حوالی کریسمس به ایالت برسد.

قله ها حدود یک ماه طول می کشد تا طول ایالت تا اقیانوس را طی کنند.

انتظار نمی رود که سطح سیل در SA از رویداد معروف سال 1956 فراتر رود، که طی آن آگهی دهنده گزارش داد که یک کشاورز لبنیاتی 1032 مار ببر را که از زیستگاه باتلاق خود به سمت ملک خود در کنار آب رانده شده بودند، کشت.

هزاران خانه در SA (بیشتر آنها محل سکونت اولیه نیستند) در معرض خطر آبگرفتگی قرار دارند و مشاغل از جمله گردشگری در حال حاضر به شدت تحت تأثیر قرار گرفته اند.

اما کارشناسان می گویند که آب سیستم را نیز از بین می برد و شوری را که از خشکسالی هزاره در سطوح مضر بوده است، از بین می برد، بنابراین بسیاری از پرندگان و ماهی ها در حال رشد هستند.

هیلیارد و کینگزفورد گفتند که تاثیر روی لاک پشت ها یک کیسه مختلط خواهد بود.

هیلیارد گفت لاک پشت ها اغلب در این زمان از سال لانه سازی می کنند و لانه آنها ممکن است در خطر باشد، در حالی که آب با حرکت سریع می تواند لاک پشت ها را از بین ببرد.

از سوی دیگر، آنها لاشخورهایی هستند که قادر خواهند بود از ریزه های شسته شده در رودخانه تغذیه کنند.

کینگزفورد گفت که آب می تواند به لاک پشت ها کمک کند تا از روباه ها طفره بروند.

او گفت: “اگر آنها در جای نامناسبی لانه کنند و انتظار چنین سیل بزرگی را نداشته باشند، تخم ها غرق می شوند.”

با این حال، لاک‌پشت‌ها راه دیگری خواهند داشت و احتمالاً عملکرد خوبی خواهند داشت، زیرا منطقه بسیار وسیعی است و روباه‌ها دقیقاً نمی‌دانند کجا لانه می‌کنند.»

در همین حال، تمام آب برای قورباغه‌هایی که در سیستم رودخانه زندگی می‌کنند، «افراز» است.

کینگزفورد گفت آب سیاه – زمانی که اکسیژن توسط باکتری هایی که حیوانات و گیاهان فاسد را مصرف می کنند از آب خارج می شود – در دشت های سیلابی بالادست مضر است، اما زمانی که شاخه ها به رودخانه موری سرازیر شوند، ممکن است از بین بروند.

او گفت: “اگر آب در حال حرکت باشد، آن را مختل می کند – تلاطم اکسیژن را وارد می کند.”

در حالی که سیل برای انسان بسیار مضر بوده است، هیلیارد گفت که اثرات آن بر محیط زیست پیچیده و در هم تنیده است و زمانی که آب در حال افزایش است تا زمانی که کاهش می یابد متفاوت است.

او گفت: “آب سیاه… برای ماهی در آب عالی نیست.”

«اما در عین حال، طرف دیگر این است که ما شاهد برافروختگی وسیعی از پوشش گیاهی، زیستگاه قورباغه ها و پرندگان خواهیم بود.

“این تاب و دوربرگردان است.”