“احساس می کنم آماده هستم”: موج سوار نابینا بزرگترین موج جهان را در نازاره تعقیب می کند | موج سواری

تیدر هفته او، برخی از بهترین موج سواران موج بزرگ جهان در نازاره، پرتغال، خانه بزرگ ترین موج روی این سیاره هستند. طوفان زمستانی در اوایل فصل با امواج غول پیکر 8-9 متری (20-30 فوت) که از اقیانوس برمی خیزد به دره زیر آب در سواحل پرتغال می جهد. آنها ممکن است رکورد جهانی موج هیولایی 26 متری (86 فوت) نباشند که دو سال پیش در آنجا سوار شده بودند، اما کوچک هم نیستند.

در میان موج سواران مت فرمستون 44 ساله نیز حضور دارد. موج سوار متولد سیدنی، مانند همتایان خود، دهه ها در آب بوده و عناوین ملی و بین المللی را به دست آورده و بر برخی از بهترین موج های جهان سوار شده است. اما بر خلاف همتایان خود، فرمستون نابینا است. در نازاره، او اولین موج سوار نابینایی است که سوار بر چنین امواج بزرگی می شود.

فرمستون به آبان نیوز استرالیا می گوید: «من تمام زندگی ام را برای این لحظه تمرین کرده ام، حتی اگر آن را نمی دانستم. من موج‌های بزرگ‌تر و بزرگ‌تری را گشته‌ام و اکنون احساس می‌کنم آماده‌ام.»

فرمستون هرگز کسی نبوده که از اقیانوس بترسد و می گوید تعقیب نازاره یک پیشرفت طبیعی است. او می‌گوید: «به یاد نمی‌آورم زمانی وجود داشته باشد که بیرون نرفتم چون خیلی بزرگ بود. من در پنج سال گذشته هر سال در بزرگترین موج‌هایی که به سواحل شرقی استرالیا برخورد کرده‌ام گشت و گذار کرده‌ام. اما من می دانم که آنها در مقایسه با آنچه ما در پرتغال به آن نگاه می کنیم کم رنگ خواهند شد.

او به سوی ناشناخته می رود، اما فضایی از آرامش را به همراه دارد. او می‌گوید: «من احساس می‌کردم عصبی، ترسیده‌ام، احساس افتخار کرده‌ام – تمام آن احساسات. و اکنون من فقط هیجان زده هستم. نه بی پروا، من به خطر و قدرت موج احترام می گذارم. اما احساس می‌کنم وارد شدن با ترس و تردید بیشتر از وارد شدن به آن با اعتماد به نفس، خطر بیشتری ایجاد می‌کند.»

افormston در Narrabeen در سواحل شمالی سیدنی، مکه موج سواری بزرگ شد. او می گوید: «دیمین هاردمن، قهرمان جهان، در خیابان من زندگی می کرد. من با ناتان هج که به یکی از بهترین موج سواران تور جهان تبدیل شد، اتوبوس به مدرسه را گرفتم. گشت و گذار در اطراف من بود. جفت‌های من همگی موج‌سواری می‌کردند و می‌خواستند طرفدار موج‌سواری باشند، اما من یک معلولیت داشتم، به‌طوری‌که امکانی به نظر نمی‌رسید.»

به عنوان یک کودک خردسال، Formston مبتلا به دیستروفی ماکولا تشخیص داده شد. او در بیشتر عمرش دید مرکزی نداشته و فقط 5 درصد دید محیطی در چشم راست و 3 درصد در چشم چپ داشته است (هر دو اخیراً بدتر شده اند). اما زندگی در جامعه موج سواران، فقدان بینایی نمی توانست مانع Formston شود.

او می‌گوید: «پدرم من را در پنج سالگی به امواج هل داد و یاد گرفتم که موج را حس کنم و با صدا و احساس از پشت پارو بزنم. “و سپس وقتی 10 ساله بودم از جایم بلند شدم.” موج اول او موفقیت آمیز نبود. «مستقیم روی صورت رفتم [of the wave]، شیرجه زد و تخته برادرم را شکست.» اما او از آن زمان گرفتار شده است. “مثل راه رفتن است – من 30 سال است که موج سواری می کنم.”

Formston همیشه مرزهای موج سواری کور را در پیش گرفته است. او چهار بار قهرمان جهان و چند عنوان ملی شده است. او همچنین نماینده استرالیا در پارا دوچرخه سواری در پارالمپیک 2016 بود و دو سال قبل عنوان قهرمانی جهان را در مسابقات تعقیب و گریز به دست آورد. «انتقال برای من یادگیری نحوه چرخیدن بود [on the wave]او می گوید. «همه به من می‌گفتند بچرخم – اما من همیشه وزن زیادی روی پایم می‌آورم، یک چرخش بزرگ انجام می‌دادم اما آن را کامل نمی‌کردم و روی موج ادامه می‌دادم.

اکنون می‌توانم مانورهایی با عملکرد بالا انجام دهم – که طولانی‌ترین زمان را می‌برد، اعتماد به اینکه می‌توانم وزن را به پای جلوی خود بازگردانم. در ابتدا فقط سعی می کردم بشکه ها را بکشم، فقط 20 سال سعی کردم بشکه را بشکه کنم. سپس حدود 10 سال پیش شروع به نوبت کاری کردم.

برای کسانی که مشکل بینایی ندارند، درک اینکه چگونه کسی می تواند بدون بینایی موج سواری کند دشوار است. اما Formston آن را با موج سواری در هنگام غروب مقایسه می کند. او می‌گوید: «اکثر موج‌سواران پس از تاریکی هوا بیرون خواهند ماند. فورمستون اخیراً با لاین بیچلی، بزرگ موج سوار استرالیایی پارو زد، که موج سواری را با عینک هایی که اختلال بینایی را شبیه سازی می کند، امتحان کرد. او می گوید: «او در مورد این احساس بلند شدن، این احساس شناور بودن صحبت کرد. برای من هم همینطور است – اساساً پای جلوی من عصای من است.»

فرمستون می‌گوید نابینایی او حتی می‌تواند مزیتی در آب ایجاد کند. من بر اساس آنچه احساس می کنم موج سواری می کنم، در حالی که فکر می کنم بسیاری از افراد بینا از قبل تعیین می کنند که قرار است روی موج چه کاری انجام دهند. آنها بخشی را می بینند و کاری را انجام می دهند حتی اگر کار درستی نباشد. همینطور که می روم آن را احساس می کنم – من کاملاً با اقیانوس در ارتباط هستم، همیشه در جریان هستم، زیرا باید باشم. این خود چیز زیبایی است.»

فرمستون معمولاً با یک نقطه‌سنج موج‌سواری می‌کند، به‌ویژه زمانی که تورم بزرگ‌تر است، که به او کمک می‌کند موقعیت‌یابی کند و بداند چه زمانی باید برای موج پارو بزند. اما حتی با یک نقطه‌نگار، فرمستون سعی می‌کند روی اقیانوس تمرکز کند. او می گوید: «امواج مختلف نشانه های شنیداری و حسی متفاوتی دارند. “گاهی اوقات می توانم با بهترین نقطه برای نشستن در بانک هماهنگ تر باشم – من با چیزهای کوچک هماهنگ هستم.”

او اعتراف می کند که این یک استراتژی احمقانه نیست. او می‌خندد: «بیشتر اوقات من در نقطه‌ی مناسبی قرار ندارم و بیشتر از کلی اسلیتر از نزدیک عکس گرفته‌ام. اما این جزئی از موج سواری نابینا است. شما یا بیرون می روید و آن را یک کرک می دهید یا در اتاق خود می نشینید و این کار را نمی کنید.

در هر صورت، فرمستون می‌گوید که موج‌سواری را آسان‌تر از پیمایش در دنیایی می‌داند که با اختلال بینایی طراحی نشده است. او می‌گوید: «اگر به یک مرکز خرید محلی بروم، تا از ماشین پیاده شوم و به مغازه‌ها بروم – میله‌ها، پله‌ها، احتمالاً چیزی روی زمین وجود دارد، ممکن است مچ پایم را بچرخانم». “همه جا که نمی توانم ببینم فقط خطراتی وجود دارد – استرس زا است، ذهن من باید اضافه کاری کند تا به خودم یا شخص دیگری صدمه نزنم. در اقیانوس هیچ کدام از اینها وجود ندارد.»

فورمستون اخیراً در حال موج‌سواری در صخره‌های کم عمق در اندونزی بود – پیشنهادی جالب حتی برای موج سواران پیشرفته. او می‌گوید: «موج‌سواری در امواج کم‌عمق نسبت به راه رفتن در Woolies برای من احساس امنیت بیشتری می‌کند.

پآرالمپیک، قهرمان جهان در دو رشته ورزشی مختلف، مدافع معلولیت، سخنران اصلی، مربی شرکتی – کار زیادی وجود ندارد که فرمستون انجام نداده باشد. به طور سنتی زمانی که او ذهن خود را روی آن متمرکز می کند، موفق می شود. دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم نازاره متفاوت خواهد بود. انحراف او در پارا دوچرخه سواری یک نمونه است – در اوایل دهه 2010، هیچ مسابقات قهرمانی جهانی موج سواری کور وجود نداشت. فرمستون به‌عنوان یک سخنران انگیزشی کار می‌کرد و او می‌گوید، احساس می‌کرد «شبیه یک قلابی» – بقیه «آن جلد کتاب، المپیکی، پارالمپیکی، قهرمان جهان – هر چیزی را داشتند – این همان چیزی بود که من می‌خواستم. به این دلیل به معنای واقعی کلمه دوچرخه سوار شدم.»

فرمستون همیشه قصد داشت پس از پارالمپیک ریو از دوچرخه‌سواری بازنشسته شود و ظهور موج‌سواری نابینا رقابتی آن را به یک انتخاب آسان تبدیل کرد. “این رویا از زمانی که بچه کوچکی در نارابین بودم، که فکر می کردم هرگز محقق نمی شود، یک موج سوار حرفه ای بودم. همه می‌خواستند موج‌سواری حرفه‌ای شوند و من فکر می‌کردم این امکان وجود ندارد زیرا من معلولیت داشتم. حالا من بیشتر از هر کسی که می شناسم حامی مالی دارم.»

فراتر از نازاره، فرمستون چشمش به بازگشت به پارالمپیک است. ورزش موج سواری اولین بار در المپیک 2020 توکیو ظاهر شد. برای پیوستن به بازی های پارالمپیک 2028 در لس آنجلس، موج سواری نابینا فشار آورده است. او می گوید: «رویای من این است که پس از بازی های بریزبن 2032 به عنوان یک ورزشکار بازنشسته شوم. زمانی که بریزبن به سراغ بچه‌هایم می‌آید 18 ساله می‌شوند – من به طور بالقوه می‌توانم پسرم را به عنوان ناظر خود داشته باشم، که یک لحظه بسیار خاص خواهد بود.

اما اول، تعقیب بزرگترین موج در جهان. در آخر هفته، فرمستون با موفقیت اولین امواج خود را در نازاره گرفت. انتظار می رود در روزهای پیش رو افزایش بیشتری داشته باشد. او می گوید: «من کمی احساس مسئولیت می کنم. امیدوارم به افراد دیگر کمک کند، به افراد دیگر انگیزه دهد – اگر بتوانم در نازاره موج سواری کنم، نشان می دهد که هر چیزی برای افراد دارای معلولیت ممکن است.”

فرمستون کار خود را انجام داده است، از جمله تمرینات قدرتی و آماده سازی تنفس – او می تواند نفس خود را به مدت پنج دقیقه نگه دارد. او می‌گوید: «من تمام ظرفیت‌هایی را که برای انجام این کار نیاز دارم، ایجاد کرده‌ام. من هنوز نابینا هستم – اما همه چیز در سطح جهانی وجود دارد. پس چرا به آن کرک نمی دهم؟»

سفر فرمستون در فیلمی به نام دریای کور در سال آینده نمایش داده خواهد شد.