هنرمندان ایرانی خواستار تحریم موسسات فرهنگی مرتبط با رژیم شدند | ایران

ده‌ها هنرمند ایرانی در اعتراض به تشدید نقض حقوق بشر توسط رژیم، خواستار تحریم بین‌المللی نهادهای فرهنگی تحت مدیریت یا وابسته به جمهوری اسلامی شده‌اند.

فراخوان هنرمندان، نویسندگان، سینماگران و دانشگاهیان مقیم ایران و در میان مهاجران آن در بحبوحه فعالیت‌های هنری ضد دولتی ایرانیان داخل و خارج از کشور پس از درگذشت مهسا امینی 22 ساله صورت می‌گیرد.

بیش از 6000 فرهنگی ایرانی بیانیه ای را در حمایت از دانشجویان هنر کشور که به دلیل شرکت در تظاهراتی که از 10 هفته پیش آغاز شده با بازداشت و ارعاب روبرو هستند امضا کرده اند.

سازمان‌دهندگان آن نامه هم‌اکنون از همتایان خود در سراسر جهان درخواست کرده‌اند که «نهادهای دولتی حکومت اسلامی ایران و نهادهای مخفی آن را تحریم و از حضور آنها در عرصه‌های بین‌المللی هنری، فرهنگی و آموزشی جلوگیری کنند».

آنها “سرکوب فزاینده وحشیانه، خشونت آمیز و مرگبار دولتی” علیه معترضان ضد دولتی را محکوم کردند که در آن حدود 300 نفر کشته و 14000 نفر دستگیر شدند.

یکی از اعضای اصلی این گروه خواستار اقدام مستقیم علیه سازمان‌های هنری است که از رژیم ایران کمک مالی می‌گیرند، مشابه اعتراض‌هایی که علیه موزه‌ها و گالری‌هایی که توسط خانواده ساکلر حمایت مالی می‌شوند، خیرینی که از نسل تولیدکنندگان آمریکایی داروهای اعتیادآور داروهای مخدر هستند. .

ولی محلوجی، کیوریتور مستقر در لندن، گفت که این امر می‌تواند شامل لابی‌گری در نمایشگاه‌های هنری بین‌المللی برای عدم نمایش برخی گالری‌های ایرانی باشد. محلوجی گفت: ما می دانیم که برخی از گالری های خصوصی ایرانی به سیستم های پولی دولت ایران از جمله شورای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی متصل هستند. آنها باید تحریم شوند.»

ژینوس تقی زاده هنرمندی که پس از مرگ امینی در تظاهرات خیابانی در تهران شرکت کرد و با گاز اشک آور مورد استفاده قرار گرفت، گفت که برخی گالری های به ظاهر مستقل «بازوی پولشویی دولت بوده اند» و «سعی کرده اند سیاست زدایی کنند». [Iranian] هنرمندان». او گفت: “من از نهادهای فرهنگی بین المللی حمایت می کنم و انتظار دارم آنها را تحریم کنند.”

هنرمندان در ایران به دلیل مرگ امینی در حین بازداشت پلیس و به دنبال اتهامات نامناسب حجاب، تأسیسات عمومی ایجاد کردند که نشان دهنده وحشیگری رژیم است.

در مهرماه، هنرمندی گمنام «تهران غرق در خون» را خلق کرد رنگ آمیزی فواره ها در پارک ها به رنگ قرمز. در واکنش به سرکوب تظاهرکنندگان در دانشگاه شریف تهران، دو هنرمند زن ناشناس، طناب های قرمز رنگی را در پارک دانشجو از درختان آویزان کردند.

محلوجی گفت: «این جامعه ای است که می گوید ما وحشت زده ایم. یک واکنش اجرایی بزرگ وجود دارد: مردم خود را به هم می بندند. ریختن جوهر قرمز بر روی تصاویر بنیانگذار جمهوری اسلامی [Ayatollah Khomeini]; پرتاب رنگ قرمز به ساختمان ها حتی ادرار کردن بیرون از گالری‌های هنری که وقتی هنرمندان خواستار تعطیلی آن‌ها شده‌اند، خودشان را باز نگه داشته‌اند.»

ماه گذشته در نیویورک، گروه هنرمندان گمنام برای ایران 12 بنر قرمز رنگ را در داخل موزه گوگنهایم که با شابلون هایی پوشانده شده بود که امینی و عبارت «زن، زندگی، آزادی» را به زبان های انگلیسی و کردی نشان می داد، باز کرد.

تقی زاده که اکنون در کانادا به سر می برد، وضعیت اسفبار دانشجویان هنر در ایران را مطرح کرد که به گفته او «علی رغم همه سرکوب ها، دستگیری ها، آدم ربایی ها، بسیار شجاع و خلاق بوده اند». ویدئوهایی از نمایش ها و اعتراضات ضد دولتی آنها در محوطه دانشگاه در شبکه های اجتماعی پخش شده است.

وی گفت: آنها مدام از سوی پلیس و حراست دانشگاه مورد تهدید قرار می گرفتند اما اجرای موسیقی و ترانه های اعتراضی و انتشار آنها در شبکه های اجتماعی هم باعث تشویق معترضان شد و هم صدای اعتراض را به شهرهای دیگر و خارج از ایران رساند.

تقی زاده از گالری ها و موزه های بین المللی خواست به جای نمایش هایی که «کلیشه های عجیب و غریب خاورمیانه و جهان اسلام» را تقویت می کند، هنر ایرانی را به نمایش بگذارند که از روح جنبش «زن، زندگی، آزادی» حمایت می کند.

شیرین نشاط هنرمند که ماه گذشته یک قطعه هنری دیجیتالی به نام آزادی زندگی زن را در سیرک پیکادیلی لندن و در پندری وست هالیوود در لس آنجلس به نمایش گذاشت تا به تشدید نقض حقوق بشر در ایران تاکید کند، گفت: ما فقط یک دسته نیستیم. هنرمندان مظلومی که تلاش می کنند فرهنگ غرب برای ما متاسف شود. ما به آنها می آموزیم که وقت آن رسیده است که بیدار شوند و بفهمند که فرهنگ نقش مهمی در ساختار سیاسی جهان ما دارد.

نشاط که نامه را در حمایت از هنرجویان ایرانی امضا کرد، گفت که “از آنها چیزهای زیادی یاد می گیرد”. او گفت: «نه تنها با مقاومت و اعتراض آنها، بلکه با تخیل آنها. “چگونه در پارامترهایی که آنها با آنها سروکار دارند، همچنان در مقابله با آنها تخیل و خلاق هستند.”

این هنرمند که در سال 1375 از بازگشت به ایران منع شده بود، افزود: این جوانان را می بینیم که کاملاً بی باک با استبداد روبرو هستند. شما واقعاً وضعیت روحی خود را به عنوان یک ایرانی که هرگز نتوانسته‌اید این همه سال بدون ترس زندگی کنید زیر سوال می‌برید. داشتن این جوانان که دیگر نمی‌گویند ترسی ندارند، بسیار امیدوارکننده است.»