موزه لندن: یک درگیری اساسی همانطور که شهر لندن رویای آن را دارد | معماری

نیکشنبه هفته آینده، موزه لندن، که همانطور که در متن رسمی آمده است «داستان همیشه در حال تغییر این شهر بزرگ جهانی و مردم آن، از 450000 سال قبل از میلاد تا امروز را روایت می‌کند»، درهای ساختمانی را که برای آن اشغال کرده است، می‌بندد. 46 سال گذشته این در لبه باربیکن است، املاک وحشیانه بلوک‌های آپارتمانی ساخته شده در دهه‌های 1960 و 70 در شهر لندن، با یک مرکز هنری مجاور که در سال 1982 تکمیل شد. موزه لندن که تغییر نام داده است قرار است در سال 2026 در مکان‌های بزرگ‌تر و بیشتر بازگشایی شود. مکان‌های چشمگیر و قابل دسترس‌تری از ساختمان‌هایی تشکیل شده‌اند که زمانی بازار گوشت در اسمیتفیلد مجاور را ارائه می‌کردند. تاسیسات فعلی با کمی سر و صدا در حال بسته شدن است و آخر هفته موسیقی، جشنواره سینما و افتتاحیه 24 ساعته برای روزهای پایانی برنامه ریزی شده است.

این حرکت این سوال بحث برانگیز را مطرح می کند که با ساختمان های موجود در سایت، توسط مدرنیست های زیبا پس از جنگ، پاول و مویا، که شامل موزه قدیمی و یک برج اداری 17 طبقه به نام Bastion House است، چه باید کرد. شهر لندن – شرکتی که صاحب سایت است – می خواهد آن ها را با 780000 فوت مربع دفاتر و سایر کاربری ها جایگزین کند. ساکنان باربیکن و سایر مخالفان می گویند که این یک توسعه بیش از حد بیهوده و زیان آور برای محیط زیست است، برخلاف سیاست ها و اعلامیه های خود شهر در مورد آب و هوا.

مانند نبرد پرمخاطب بر سر آینده فروشگاه شاخص مارکس و اسپنسر در Marble Arch، این یک مورد آزمایشی برای این استدلال است که ساختمان‌های قدیمی باید به خاطر کربن موجود در پارچه‌شان نگهداری شوند و از هزینه‌های آن جلوگیری شود. انرژی و گازهای گلخانه ای که با بازسازی همراه است. همانطور که بسیاری از معماران اکنون دوست دارند بگویند، سبزترین ساختمان همان ساختمانی است که از قبل وجود داشته است. این بدان معناست که صنعت املاک، به ویژه در شهر لندن، باید اعتیاد چند دهه‌ای خود را به چرخه‌های سریع تخریب و بازسازی کنار بگذارد.

با این واقعیت که وعده یک سالن کنسرت باشکوه برای این مکان داده شد، یک سالن 2000 نفری با آکوستیک بی نظیری که لندن ندارد، احساسات را تشدید می کند، تا زمانی که معلوم شد بودجه برای این مکان وجود دارد. بودجه 288 میلیونی تمام نبود. در اوایل سال گذشته، سیمون راتل، مدیر موسیقی ارکستر سمفونیک لندن و نیروی محرکه پروژه، اعلام کرد که به مونیخ خواهد رفت. بنابراین این که به جای آن فضای اداری زیادی به شما پیشنهاد شود کمی کم است، گویی به شما قول سیستم صوتی پیشرفته برای کریسمس داده بودند اما فقط کابینت های بایگانی بسته بندی شده در اطراف درخت را پیدا کردید.

مطمئناً آنها کمدهای بایگانی فانتزی هستند که دارای گیاهان گلدانی زیادی هستند. این پروژه از سه بلوک 17، 14 و 5 طبقه تشکیل شده است که توسط معماران بریتانیایی شپرد رابسون و دفتر نیویورک دیلر اسکوفیدیو + رنفرو طراحی شده است، دومی برای همیشه به دلیل کار خود در های لاین شهر مورد احترام قرار گرفته است و همچنین طراحی ساختمان را نیز انجام داده است. سالن کنسرت لغو شد ایده طرح جدید که از آن پروژه از دست رفته منتقل شده است، ایجاد یک ورودی دلپذیر به مجموعه باربیکن است، در سراسر جایی که اکنون یک دوربرگردان ترافیک ممنوع است. شما به یک فضای سبز مرتفع بالا می روید که توسط دو بلوک بزرگتر محصور شده است، که دارای بالکن های برگدار است که تمام ارتفاع خود را افزایش می دهند.

ساختمان‌های پیشنهادی به سبک توماس هیترویک می‌پیچند و می‌پیچند و ستون‌های قارچ‌شکل در پایه خود دارند. فضاهای نمایشگاهی و سالنی نیز به یادگاری عاشقانه از طرح های هنری بزرگتر وعده داده شده است. اما این طرح‌ها نمی‌توانند قسمت عمده بلوک‌ها را پنهان کنند و همچنین این واقعیت را که خانه باستیون و ساختمان‌های موزه که در سال 2010 افتتاح شد تحت بازسازی 20 میلیون پوندی قرار گرفتند، تخریب می‌شوند.

شهر لندن می گوید که حفظ ساختمان های قدیمی غیرممکن است. که Bastion House برای کاربران اداری مدرن بسیار ناخوشایند است – سقف آن بسیار کم، کف آن بسیار باریک، ساختار آن خطرناک است، دیوارهای آن عایق بندی ضعیفی دارند. کارشناسانی که برای معترضین کار می کنند این ادعاها را رد می کنند. سیمون استورگیس، معمار متخصص در زمینه پایداری، استدلال می‌کند که ارقام خود شهر نشان می‌دهند که «گزینه مقاوم‌سازی» – یعنی بازسازی بافت موجود – «انتشار کربن کمتری نسبت به ساخت‌های جدید تولید می‌کند». بنا به گفته مهندس باب استاگ، Bastion House در واقع ناامن نیست.

در قلب موضوع چیزی است که استورگیس آن را “برخورد اساسی” می نامد: از یک سو “منطق قرن بیستم” وجود دارد، جایی که “شما توسعه سایت را بدون توجه به آنچه وجود دارد به حداکثر می رسانید”. توسعه‌دهندگان، که اغلب توسط برنامه‌ریزان تشویق می‌شوند، به دنبال ایجاد حداکثر حجم ممکن از فضای تجاری هستند که با مشخصات تسلیم‌ناپذیری ساخته می‌شوند که بالاترین اجاره‌ها را به دست می‌آورند. از سوی دیگر، استورگیس می‌گوید، شما این نگرش را دارید که یک ساختمان جدید، صرف نظر از ادعای «سبز» که ممکن است برای آن مطرح شود، «هرگز نمی‌تواند به خوبی یک بازسازی مناسب باشد.

او می‌گوید: «این شگفت‌انگیز است که شما می‌توانید با ساختمان‌های موجود انجام دهید، اما حفظ آنها نیازمند انعطاف‌پذیری و تفکر برنامه‌ریزان و توسعه‌دهندگان است. طیف وسیع تری از کاربردها باید در نظر گرفته شود. برای مثال، Bastion House ممکن است به عنوان یک هتل یا آپارتمان بهتر از فضای اداری کار کند. مزایای حفظ، مانند توسعه سریعتر و ارزان تر، باید در نظر گرفته شود.

طرح‌های سایت موزه لندن از چنین تعامل نزدیک با آنچه در حال حاضر وجود دارد سود می‌برد، به نوعی که های لاین – پارکی که از یک راه‌آهن مرتفع قدیمی ساخته شده است – به مکانی الهام‌بخش تبدیل می‌شود. طرح‌های فعلی هیچ ارتباط خاصی با نظم آبرومندانه باربیکن ندارند، در حالی که درجه بالایی از خوش‌بینی را در مورد توانایی گیاهان برای رشد در مکان‌های نامحتمل نشان می‌دهند. معماری آرام‌تر و هوشمندانه‌تر به فضاهای سبز کمک می‌کند تا طبق وعده‌ها عمل کنند.

پشت این طرح‌ها، البته، پرسش‌هایی درباره پول وجود دارد، و شهر می‌گوید که به ده‌ها میلیون دلاری نیاز دارد که امیدوار است از این سایت برای کمک به بودجه موزه جدید و بهبود یافته لندن و برخی به‌روزرسانی‌های باربیکن کمک کند. اما معماری با ظاهری کمتر، ارزان تر خواهد بود. همچنین ممکن است صرفه جویی در استفاده های فرهنگی نسبتا مبهم وعده داده شده برای توسعه جدید انجام شود: محیط فیزیکی، محلی و جهانی، اهمیت بیشتری دارد.