تله والدین: هانت به مادران بریتانیایی کمک نمی کند تا سر کار بازگردند | اقتصاد

منجرمی هانت صدراعظم در بیانیه پاییز خود وعده داد که با انجام یک ارزیابی “کامل” از موانع و مشوق های کار به کمبود نیروی کار رسیدگی کند. از زمان همه‌گیری، 630000 بزرگسال در سن کار اضافی در بریتانیا از نظر اقتصادی غیرفعال شده‌اند، در حالی که مشاغل خالی نزدیک به رکورد بالایی هستند.

هانت برای جلوگیری از خروج از بازار کار بریتانیا، اقداماتی از جمله سرکوب مدعیان سود را اعلام کرد. با این حال، او هیچ اشاره ای به ارائه مراقبت از کودکان نکرد.

آمارهای اخیر دفتر آمار ملی نشان می دهد که تعداد زنانی که برای مراقبت از خانواده کار نمی کنند در سال گذشته 5 درصد افزایش یافته است. در اینجا، چهار مادر توضیح می‌دهند که چرا در دسترس بودن کمیاب و هزینه‌های چشمگیر مراقبت از کودک باعث می‌شود که آن‌ها نتوانند هر چقدر که می‌خواهند کار کنند، یا اصلاً آنها را از بازار کار بیرون کرده است.

“ما در حال حاضر از پس انداز استفاده می کنیم تا به نتیجه برسیم”

وقتی سلین و همسرش لورا، هر دو 34 ساله، دریافتند که لورا در انتظار دوقلو است، می دانستند که یکی از آنها باید شغل خود را رها کند. لورا که در ترجمه کار می کند، شغل جدیدی با پرداخت 42000 پوند پیدا کرد، بنابراین سلین، اصالتاً فرانسوی، شغل مدیریت تمام وقت خود در دانشگاه را رها کرد، جایی که 27500 پوند درآمد داشت. او می گوید: «من تازه ترفیع داشتم. یک مهد کودک برای کارکنان وجود داشت، اما هزینه آن برای هر دو کودک 660 پوند در هفته بود. من باید حداقل 40 هزار پوند هزینه می کردم تا بتوانم این کار را انجام دهم.

لورا می‌گوید این زوج که در نورویچ زندگی می‌کنند، فقط می‌توانند هزینه‌های زندگی و بازپرداخت وام‌های دانشجویی را پوشش دهند. لورا می‌گوید: «ما هیچ اتاق مشکل مالی نداریم. ما قبلاً از پس‌اندازهایی استفاده می‌کنیم که امیدوار بودیم به ما کمک کند تا از نردبان ملک برویم.

اگر صورت‌حساب‌ها ادامه پیدا کند، فکر نمی‌کنم حقوق من بتواند همه آن را پوشش دهد.»

سلین خود را به این واقعیت رها کرده است که باید منتظر بماند تا دوقلوهای پنج ماهه اکنون در سن سه سالگی واجد شرایط مراقبت از کودکان با بودجه دولتی شوند تا بتواند دوباره به دنبال کار بگردد.

هر دو نگران این هستند که قرارداد یکساله لورا ممکن است تمدید نشود.

ما اکنون در یک موقعیت پرخطر هستیم. ممکن است مجبور شویم خانواده ام را به فرانسه منتقل کنیم، اگر همه چیز در اینجا درست نشود. ما در مورد آن بحث کرده ایم.»

“اگر مراقبت رایگان از کودک داشتم، اعتبار جهانی را مطالبه نمی کردم”

سیارا، 33 ساله، اهل بیرمنگام، به عنوان ناظر پذیرش NHS، ماهانه 1350 پوند پس از مالیات به دست می آورد، اما پس از تولد دخترش، متوجه شد که مهد کودک روزانه حدود 90 پوند هزینه دارد.

او می گوید: «بعضی از مهدکودک ها حتی نوزادان زیر 18 ماه را نمی پذیرند. به من یک قرارداد 37.5 ساعته تا سقف 21000 پوند پیشنهاد شد، اما زمان‌های کاری غیرقابل انعطاف و هزینه‌های مهد کودک به این معنی بود که من مجبور شدم به طور کامل کار را رها کنم.

شوهر نگهبان سیارا پس از کسر مالیات سالانه حدود 17000 پوند درآمد دارد و آنها حدود 800 پوند در ماه اعتبار جهانی دریافت می کنند. خانواده به سختی می توانند کنار بیایند. «بعد از هزینه های ثابت، ماهانه 400 پوند برای همه چیز از غذا گرفته تا لباس نوزاد دارم. برای صرف غذا باید ماه ها پس انداز کنیم. به نظر من غیرقابل باور است که دولت به والدین هزاران نفر می دهد [in benefit payments] در خانه نشستن فقط برای زنده ماندن در شرایط اسفبار.»

سیارا می‌گوید که دوست دارد برای پرستاری آموزش ببیند، اما نمی‌تواند ببیند که چگونه می‌تواند به دلیل عدم مراقبت کافی از کودک کار کند.

این شامل 30 ساعت در هفته در طول آموزش است، از جمله شیفت های 12 ساعته، و چنین ساعاتی توسط مهدکودک ها پوشش داده نمی شود. اگر مراقبت رایگان از کودک داشتم، ادعای اعتبار جهانی نمی‌کردم، می‌خواهم به جامعه کمک کنم. اگر مهدکودک بود، والدین می رفتند و کار تمام وقت پیدا می کردند.»

هزینه مراقبت از کودکان بعد از مدرسه بیشتر از وام مسکن ما است

دبرا، مادر پسران دو و پنج ساله از ساری، در سال 2018 شغل معلمی تمام وقت را برای یک شغل پاره وقت به عنوان اپراتور اتاق کنترل با پلیس ترک کرد. اما پس از به دنیا آمدن پسر دومش، در سال 2021، او مجبور شد آن را ترک کند، زیرا مراقبت از کودک در شیفت های او غیرممکن بود. این مرد 39 ساله می‌گوید: «از آن زمان تا کنون کارهای تکه تکه‌ای انجام داده‌ام تا ادامه دهم. شوهرش که سه فرزند از رابطه قبلی برای حمایت دارد، به طور تمام وقت به عنوان یک مرد نگهداری در خانه مراقبت کار می کند، که درخواست های او برای ساعات کاری انعطاف پذیر را نادیده گرفت.

دبرا که دارای مدرک کارشناسی ارشد است، اکنون به صورت پاره وقت تدریس می کند و کارهایی از راه دور انجام می دهد که در مجموع حدود 25 ساعت در هفته است. او می گوید: «من هر کاری که از دستم بر بیاید انجام می دهم. “من به درآمد تمام وقت نیاز دارم، اما نمی توانم هیچ مراقبت از کودکی پیدا کنم.”

باشگاه بعد از مدرسه پر است و من سه هفته است که برای یک پرستار بچه بعد از مدرسه تبلیغ می کنم و هیچ علاقه ای وجود ندارد.

مجموع درآمد خانوار آنها حدود 40000 پوند پیش از کسر مالیات در سال است و در حال حاضر 430 پوند در ماه برای پرستار کودک خرج می کنند تا از کوچکترین آنها در سه روز در هفته مراقبت کند. دبرا می‌گوید، آن‌ها می‌توانند برای مراقبت از کودک اضافی در صورت وجود هزینه بپردازند، اما باید مقرون به صرفه‌تر از گزینه‌های محدود موجود باشد.

من می خواهم به عنوان یک معلم SEN کار کنم و اخیراً دوباره به مشاغل تمام وقت نگاه کردم و با یک آژانس پرستار بچه تماس گرفتم. آنها شارژ ساعتی 15 پوند را نقل کردند: این غیرقابل استطاعت است. هزینه مراقبت از کودک بعد از مدرسه برای هر دو پسر حدود 8500 پوند در سال است – بیشتر از وام مسکن ما.

“دولت کمک نمی کند”

برای مادر مجرد Mannon، 35، از باسینگ استوک، چاره‌ای جز رها کردن شغلش در بازاریابی دیجیتال وجود نداشت، جایی که او ۲۵۰۰۰ پوند درآمد ناخالص داشت. او می گوید: «من مجبور بودم چهار روز در هفته به دفتر بیایم و یک روز از خانه کار کنم. “من قبلاً 1200 پوند در ماه می پرداختم تا کودک 16 ماهه ام را پنج روز در هفته در مهد کودک بگذارم.”

اما پس از جدایی او از شریک زندگی‌اش، مراقبت از کودک غیرقابل‌قبول شد. رفت و آمد حدود یک ساعت بود و من اغلب مجبور بودم هزینه تاکسی را بپردازم، زیرا اتوبوس ها قابل اطمینان نبودند. آن خیلی گران بود. الان اصلاً کار نمی‌کنم و سعی می‌کنم یک کار نیمه‌وقت از راه دور پیدا کنم، تا پس‌اندازی در حمل‌ونقل عمومی به سمت هزینه‌های مهد کودک بگذارم. من همچنین به دنبال بازآموزی برای تغییر شغل هستم، اما این ممکن است به کار داوطلبانه نیاز داشته باشد که من توان پرداخت آن را ندارم.”

مانن که دارای مدرک کارشناسی ارشد در بازاریابی و مدارک تحصیلی در سفر و گردشگری است، اکنون اعتبار جهانی دارد و می‌گوید از او خواسته شده تا در جلسات مرکز کار شرکت کند تا در مورد برنامه‌هایش برای یافتن کار در سن سه سالگی صحبت کند.

“دولت می خواهد افراد بیشتری کار کنند، اما آنها کمکی نمی کنند [in making that possible]”