ولز و انگلیس: رقابت چند صد ساله در روز سه شنبه چگونه انجام می شود؟ | ولز

مباشگاه پر ازدحام و پر جنب و جوش onmouth Town FC در سواحل رودخانه گل آلود Monnow برای لحظه ای خاموش شد و باخت دردناک ولز در برابر ایران دوباره در روز جمعه غرق شد. اما افکار – و شاید امید کل یک ملت – به زودی به اولین درگیری بین انگلیس و ولز در فینال جام جهانی تبدیل شد.

مدیر باشگاه لیگ منطقه ای ولز، استیو دیویس، 50 ساله، مردی نیست که تسلیم شود. او به تاب آوری، خانواده و اجتماع اعتقاد دارد.

جایی که یک مسابقه فوتبال وجود دارد، همیشه امید وجود دارد. همیشه این باور وجود دارد که می توانند چیز خاصی تولید کنند. ما قبلاً این کار را در یورو انجام داده‌ایم – بنابراین امیدواریم بتوانیم آن را دوباره در یک صحنه بزرگ انجام دهیم. به مدرسه برگشت

زمین سرسبز و پردرخت این باشگاه نیمه حرفه ای تنها دو مایلی از مرز انگلیس فاصله دارد و برخی از بازیکنان از سمت انگلیسی برای بازی و تمرین از آن طرف عبور می کنند. اکثر 250 بازیکن ثبت نام شده باشگاه – از تیم های نوجوانان تا بزرگسالان – ولزی هستند، اما یک چهارم آنها انگلیسی هستند. این هفته هم تیمی هایی که عادت به دادن همه چیز برای یکدیگر دارند، خود را در طرف مقابل خواهند دید.

دروازه بان تیم بزرگسالان، دن کین، 20 ساله، که در شهر مرزی تاریخی که در طول قرن ها به طور مکرر دست بین انگلیسی ها و ولزی ها تغییر کرده است، بزرگ شده است، می داند که حقوق بزرگی در خطر است: «این یک رقابت دوستانه است. اگر سه شنبه شب مقابل انگلیس نتیجه بگیریم، سر تمرین خیلی خیلی سر و صدا خواهم کرد. احتمالاً برای مدت طولانی دیگر تکرار نخواهد شد – بنابراین اگر اینطور شد باید از آن لذت ببرید.»

هم تیمی او، میچل پالمر، 25 ساله، نیز در مونموث بزرگ شد اما پدر و مادر انگلیسی دارد. مادرش مطمئن شد که او در هرفورد به دنیا آمده است نه ولز. او مشکوک است که ممکن است در روز چهارشنبه چند جلسه حضور نداشته باشد.

او با پوزخند گفت: “اگر انگلیس برنده شود، تعجب نمی کنم اگر چند پسر ولزی ترک تحصیل کنند تا مجبور نباشند من را ببینند.”

با این حال، عده کمی نگرانند که این رقابت بر روحیه تیم جوان تأثیر بگذارد، تیمی که آنها را به رتبه پنجم لیگ جنوبی اردل، رده سوم هرم فوتبال ولز رساند. ما به عنوان یک خانواده، به عنوان شهر مونموث متحد خواهیم شد. و ما برای یکدیگر بازی خواهیم کرد و برای یکدیگر سخت کار خواهیم کرد. دیویس گفت: ما دوباره یکی خواهیم شد.

یکی از داوطلبان متعهد اداره کلوپ جامعه به تازگی از قطر بازگشته است. رئیس جمهور، تری کلیوز، 63 ساله، بازیکن سابق که خانواده اش بیش از یک قرن در باشگاه مونموث تاون حضور داشتند، بازی افتتاحیه ولز با ایالات متحده را تماشا کرد که با تساوی به پایان رسید. او گفت: “من می خواستم برای اولین بازی یک تیم ولز در جام جهانی از سال 1958 در قطر باشم.” “من خیلی به بودن در آنجا افتخار می کردم. من افتخار می کردم که بخشی از قبیله ولز در خارج از کشور هستم.

با این حال، اکثر طرفداران این سفر را انجام نداده اند. در عوض، طرفداران انگلیس و ولز روز سه‌شنبه باشگاه را پر خواهند کرد.

80 تا 100 نفر خواهند بود. جایی برای بودن خواهد بود. ما میکی را از همدیگر خارج خواهیم کرد. شوخی وجود خواهد داشت. اما این یک رقابت دوستانه خواهد بود.

علیرغم اینکه انگلیس یکی از برگزیدگان تورنمنت است، پالمر از قبل عصبی است: «این یک دربی است و هر اتفاقی ممکن است بیفتد. اگر 0-1 شکست بخوریم، ممکن است مجبور شوم دزدکی از زمین خارج شوم.»

حتی برخی از خانواده های باشگاه نیز در شب تقسیم خواهند شد. ریچ تورپ 52 ساله که خزانه دار باشگاه است از انگلیس حمایت می کند در حالی که همسرش از ولز حمایت می کند. “بزرگترین من از ولز حمایت خواهد کرد. پسر وسط من از ولز حمایت نخواهد کرد. دخترم می‌چرخد و می‌چرخد.»

تورپ می گوید که به نظر می رسد هواداران ولز غرور برخی از هواداران انگلیس را ندارند. دلیلی وجود دارد که هواداران ولزی را در سراسر جهان دوست دارند: آنها متواضع هستند. آنها جشن می گیرند و تیم خود را تشویق می کنند. چیزی که انگلیس را ناامید می‌کند این است که آنها تشویق می‌کنند تا بازی کنند.”

ولز برای اینکه شانس صعود به مرحله حذفی را داشته باشد، باید در روز سه‌شنبه به پیروزی دست یابد – و حتی در این صورت آنها برای ادامه راه خود به نتایج دیگری در گروه نیاز دارند.

اما برای بسیاری از هواداران پرشور این تیم، بازی در درخشان ترین صحنه فوتبال کافی است.

دیویس می‌گوید: «ما مدت‌ها منتظر بودیم تا ولز واقعاً به جام جهانی صعود کند، بنابراین هیچ انتظار واقعی نداریم. ما قبلاً فقط با رسیدن به قطر پیروز شده ایم. صرف نظر از نتیجه روز سه‌شنبه، بازی در جام جهانی، نماینده ولز، با اژدهای ولزی روی سینه، یک دستاورد فوق‌العاده است.