عکس های فراموش شده نشان می دهد که چگونه باستان شناسان کنیایی اسرار کشور خود را کشف کردند | باستان شناسی

تیعکس‌های او نادر هستند، انتخاب سوژه غیرمعمول است، اما چیزی که عکاس ثبت کرد، منظره‌ای رایج در اوایل قرن بیستم بود: تیمی از مردم مستعمره، که سخت در زیر آفتاب داغ مشغول حفاری یک بنای باستانی بودند.

امروزه، بدون این عکس‌ها که در دهه‌های 1940 و 50 در کنیا گرفته شده‌اند، به ندرت هیچ مدرکی مبنی بر حضور کنیایی‌های آفریقایی در حفاری‌های باستان‌شناسی وجود داشت. کمک‌ها و یافته‌های بی‌ارزش آن‌ها به رؤسای اروپایی‌شان منتسب شد – و نقش مهم آن‌ها در کشف تاریخ قاره‌شان به کلی فراموش شده است.

موزه‌های مومباسا و لندن در ماه آینده با نمایشگاهی از عکس‌های دیده نشده‌ای که آثار آفریقایی کنیایی‌هایی را که نامشان در آرشیوهای باستان‌شناسی ناپدید شده است، نشان خواهند داد.

شری دیویس، متصدی نمایشگاه آتی Ode to the Ancestors که در 8 دسامبر در نمایشگاه گشایش می یابد، گفت: “اولین آفریقایی هایی که در آفریقا حفاری کردند، شناسایی نمی شوند، در اسناد دیده نمی شوند – و باید دوباره بازگردانده شوند.” موزه هورنیمن در لندن. نه روز بعد، موزه‌های ملی کنیا نمایشگاه خواهری از همین عکس‌ها را در فورت ژسوس، قلعه‌ای متعلق به قرن شانزدهمی که سنگ‌تراش‌های محلی آفریقایی به مهاجران پرتغالی در ساختن آن کمک کردند، در جزیره مومباسا افتتاح خواهند کرد. دیویس گفت: «کشف تاریخ آفریقا هنوز هم بسیار به اروپایی ها نسبت داده می شود، به ویژه قبل از اواسط قرن بیستم. تصحیح آن، بازپس گیری آن و گفتن آن تاریخ از منظر آفریقایی برای من معنایی جهانی دارد.

پدربزرگ خود او، کاریسا ندوریا، یکی از اولین آفریقایی‌هایی بود که در دهه‌های 40 و 50، قلعه عیسی، ویرانه‌های گدی و دیگر مکان‌های باستانی آفریقایی در ساحل شرقی را کاوش کرد.

دیویس گفت: “پدربزرگ من در کار یاد گرفت. او یک سرکارگر بود که اطلاعات محلی در مورد مکان ها داشت، بر حفاری ها نظارت داشت و بیش از 20 سال در این زمینه کار کرد.

اما هرگز به او عنوان باستان شناس داده نشد و او در کتابی که رئیس اروپایی او، جیمز کرکمن، درباره حفاری ها نوشت، اثری از او کشف نکرد. بنابراین او تصمیم گرفت به فورت عیسی برود تا ببیند آیا می تواند تأییدی از کار او در آنجا پیدا کند یا خیر.

او ملیله پرتغالی بزرگی را که شاهدان شاهد بیرون کشیدن پدربزرگش از زمین بودند، در یک مکان برجسته در جاذبه توریستی محبوب پیدا کرد. اشیای مهم دیگری که او کاوش کرد نیز در آنجا بود. اما تنها اطلاعاتی که من توانستم در مورد او به دست بیاورم از پیرمردانی بود که بازنشسته بودند یا هنوز در قلعه کار می کردند. و من فقط فکر کردم: این کار نمی کند. من می توانم نام رئیس اروپایی او را در تمام دیوارهای قلعه ببینم – اما آفریقایی ها کجا هستند؟ چرا به آنها اعتبار داده نمی شود؟» او گفت.

تا زمانی که او و آشیکویه اوکوکو، محققی از موزه‌های ملی کنیا، در آرشیوهای تاریخی بریتانیا و کنیا جستجو کردند و 28 عکس از عکس‌هایی را که در نمایشگاه نمایش داده می‌شوند، کشف کردند، سرانجام شواهدی از کار پدربزرگش به دست آورد. قلعه عیسی او در سه تا از عکس ها حضور دارد. مثل یک تکه از خاطره از دست رفته بود که به ما به عنوان یک خانواده بازگردانده شد.»

پروفسور جورج ابونگو، مدیر کل بازنشسته موزه‌های ملی کنیا، گفت که در دوران استعمار، یک یا دو محقق اروپایی معمولاً روی هر حفاری با تیمی متشکل از 30 تا 40 کنیایی آفریقایی کار می‌کردند. سپس محققان کتاب هایی را منتشر می کردند که تمام اعتبار اکتشافات این تیم را در اختیار داشتند. او گفت: «بدون آن آفریقایی ها، حفاری انجام نمی شد. «افراد بی نام و نشان این دانش را تولید کردند و هرگز شناخته نشدند. حتی اگر به موزه نایروبی یا مومباسا بیایید، هرگز نخواهید فهمید که چه کسی با این دانشمندان اروپایی کار کرده است، افرادی که عرق و خونشان در این اکتشافات ریخته شده است.

بسیاری از حفاری‌های کنیایی، که معمولاً سنگرها را باز می‌کردند و لایه‌های مختلف را با پیروی از لایه‌های مختلف حفر می‌کردند، از دانش محلی متخصص در مورد مکان‌های باستانی، از جمله زمین‌شناسی، تاریخ و سنت‌های شفاهی آن‌ها برخوردار بودند. علمای اروپایی که به ندرت دست به حفاری می زدند، این دانش بسیار مورد توجه بود. ابونگو گفت، اما “فراموش کردن” عمدی مشارکت آفریقایی ها در تاریخ آفریقا، رویه استعماری بود. «و علما با آن همراهی کردند».

با توجه به این زمینه، دیویس اکنون از موزه‌های دیگر می‌خواهد بررسی کنند که چه کسی در حفاری اشیای دوران استعمار آنها اعتبار دارند و به دنبال سوابق، عکس‌ها و شهادت‌های بیشتر درباره متخصصان میراث سیاه است که در کنیا در دوره استعمار کار می‌کردند. او امیدوار است که با تصحیح سوابق تاریخی، پیشگامان آفریقایی که سهم مهمی در تاریخ آفریقا داشتند، بیشتر نمایان شوند. من می خواهم بتوانم به تاریخ آفریقای خود نگاه کنم و احساس غرور کنم.